ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η «σφαγή» στις ΔΟΥ

Toυ ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ

Βλέπω την είσοδο της ΔΟΥ από μακριά. Μου θυμίζει σπίτι στην επαρχία που ετοιμάζεται για κηδεία. Δεκάδες άνθρωποι βρίσκονται έξω, δίπλα στην ανοιχτή πόρτα. Κατηφείς, με χαρτάκια αναμονής στο χέρι, προσπαθούν να ξοδέψουν τον χαμένο χρόνο πάνω στην οθόνη του κινητού.

Τι περιμένουν όλοι αυτοί;  

Να πάρουν κλειδάριθμο. Πάνε τόσα χρόνια που το έκανα, ώστε το έχω ξεχάσει. Αν δεν πάρεις κλειδάριθμο, δεν μπορείς να δημιουργήσεις λογαριασμό στο taxisnet και, κατά συνέπεια, αδυνατείς να υποβάλλεις ηλεκτρονικά τη δήλωση. Οι τύποι που συνωστίζονται τώρα στο μητρώο των ΔΟΥ δεν είναι για λύπηση. Έχουν πάει να πάρουν τον κλειδάριθμο λίγες μέρες, ίσως και λίγες ώρες, πριν λήξει η προθεσμία για την υποβολή της φορολογικής τους δήλωσης. Τους ακούω να βρίζουν. Μόνο που βρίζουν προς λάθος κατεύθυνση. Ας πρόσεχαν. Κανονικά έπρεπε να δίνουν κλειδάριθμο μόνο μεταξύ 02.00-04.00, σε ερημική τοποθεσία και υπό βροχή, στην ανάγκη τεχνητή. Αν είσαι κάτω των 60 ετών δεν σου αξίζει οίκτος.

Μετά μιλάω με τον Νίκο. Λογιστής από τους έμπειρους. Γνωρίζει πρόσωπα και μηχανισμούς, ξέρει την εφορία όπως εσύ το σπίτι σου. «Της πουτάνας φίλε. Και εγώ μιλάω με άνθρωπο στο υπουργείο. Αυτός ξέρει τι γίνεται. Δεν προλαβαίνουν να πάρουν τις δηλώσεις, θα δώσουν παράταση και άσε τον Θεοχάρη να λέει ότι δεν θα φύγουν από τους χρόνους τους.»  

Εννοείται ότι πιστεύω περισσότερο τον Νίκο και λιγότερο τον Θεοχάρη που, αν μη τι άλλο, δεν μπορεί να σου πει κάτι διαφορετικό, ούτε να πάρει γρύλο για να σηκώνει το δίκτυο. Και μιλάμε για μία από τις πιο σοβαρές περιπτώσεις στελεχών του δημοσίου.

Μέσα στη ΔΟΥ γίνεται κάτι σαν σφαγή: 

Δηλαδή περιμένεις να δεις πότε θα βάφουν κόκκινα τα σκαλιά. Μια τεράστια ουρά προς το μητρώο, ενώνεται με την ουρά που για διπλότυπο και πέφτουν πάνω στην τρίτη για το ταμείο.  

Βλέπω τον Νίκο να ελίσσεται, να πλησιάζει τον υπάλληλο από το πλάι για να φύγει στο γραφείο του εφόρου ώστε μετά να πάρει το έντυπο μίας δήλωσης και τη σφραγίδα που του υποσχέθηκε ο υπάλληλος. Μετά χαζεύω την ουρά, σιωπηρή, απίστευτα υπομονετική. Πρόβατα. Η αντίφαση είναι εκεί μπροστά μου. Όταν υπάρχει η τεχνολογία, είναι οι άνθρωποι που δεν σπεύδουν να την αξιοποιήσουν. Και όταν οι άνθρωποι το πάρουν απόφαση, δεν τα καταφέρνει η τεχνολογία. Μια ταλαιπωρία. Άσε που αν έχεις ρύθμιση, δεν μπορείς να πληρώσεις από το taxisnet, πρέπει να στηθείς στην ουρά. 

Κάποιος που περιμένει να πάρει κλειδάριθμο φωνάζει, λέει ότι έπρεπε να τον βρίσκεις online, χρησιμοποιώντας ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, Αριθμό Ταυτότητας, κάτι μοναδικό τέλος πάντων. Το πολύ να διαμαρτυρηθούν οι θρησκόληπτοι. Αλλά σιγά, με αυτά που γίνονται πιστεύει κανείς ότι υπάρχει Θεός;