Δύο σχεδόν μήνες μετά την αναταραχή-εξέγερση που συντάραξε την
Τουρκία, ο Ερντογάν αντεπιτίθεται με μια διπλή εσωτερική και
περιφερειακή στόχευση:
Η εσωτερική στόχευση είναι προφανής: Oπως
οι διαδηλώσεις κατά του Μόρσι άνοιξαν τον δρόμο στο πραξικόπημα, την
ίδια δυναμική θα μπορούσαν να έχουν οι διαδηλώσεις της πλατείας Ταξίμ.
Σε μια χώρα όπου το κύρος του Στρατού είναι πολύ πιο συρρικνωμένο από
ό,τι στην Αίγυπτο, η επιχειρηματολογία του Ερντογάν θα έχει αντίκρισμα.
Η περιφερειακή στόχευση είναι και αυτή ξεκάθαρη: Η Αγκυρα διεκδικεί τον
ρόλο του μοναδικού συνήγορου και προστάτη του μετριοπαθούς Σουνιτικού
Πολιτικού Ισλάμ στο σύνολο της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής και του
Αραβομουσουλμανικού Κόσμου.
Η σκληρή καταγγελτική ρητορική
Ερντογάν για το πραξικόπημα στην Αίγυπτο αλλά και για την κυνική
αδιαφορία της ΕΕ για τις εξελίξεις στην Αίγυπτο προαναγγέλλει και την
επένδυση του Τούρκου ηγέτη στη θεωρία της συνωμοσίας: Η ευαισθησία ΗΠΑ
και ΕΕ για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία ήταν
επιλεκτική και υποκριτική, καθώς επί της ουσίας αδιαφορούν για την
αιματηρή καταστολή στην Αίγυπτο.
Προπομπός πραξικοπήματος στην
υπηρεσία των ΗΠΑ και της ΕΕ: Ο πειρασμός της δαιμονοποίησης-απαξίωσης
των αντιπάλων του είναι μεγάλος για τον Ερντογάν σε περίπτωση που
θελήσει να αιφνιδιάσει με πρόωρες εκλογές.
Πρόκειται για μια
επιλογή μετωπικής σύγκρουσης με το ετερόκλητο μέτωπο των εξεγερθέντων
και των δυνάμεων της αντιπολίτευσης και ταυτόχρονα βέβαιης
ψυχροπολεμικής επιδείνωσης των σχέσεων με τις ΗΠΑ και την ΕΕ, που θα
δυσχεράνει τις κινήσεις της Αγκυρας σε όλα τα μέτωπα και κυρίως τη
Συρία: Πώς μπορείς να καταγγέλλεις τη Δύση για συνωμοσία κατά του
Πολιτικού Ισλάμ και ταυτόχρονα να ζητάς τη βοήθεια και τη στήριξη της
Ουάσιγκτον στη Συρία;
Ετσι, από ενδιάμεσος ανάμεσα στη Δύση και τον Αραβομουσουλμανικό Κόσμο,
ο Ερντογάν κινδυνεύει να αποκτήσει το στίγμα του Τσάβες της Μέσης
Ανατολής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου