Για την έννοια της ισονομίας δεν
υπάρχει ομοφωνία. Οι περισσότεροι χρησιμοποιούν τον όρο με τη σημασία
της ισότητας όλων ενώπιον του νόμου, όπως επιτάσσει το άρθρο 4 του
Συντάγματος.
Ελάχιστοι χρησιμοποιούν τον όρο με τη σημασία της ισότητας όλων
ως προς τη νομή/διανομή των πολιτικών αξιωμάτων, ανεξαρτήτως
οικογενειακού ονόματος, οικογενειακού πλούτου, εταιρείας, κόμματος και
ιδεολογίας.
Ετυμολογικά έχουν δίκιο οι δεύτεροι, επειδή η σύνθετη ισο-νομία
παράγεται από τις ίσος και νέμω και όχι από τις ίσος και νόμος.
Ετσι κι αλλιώς η ισότητα όλων ενώπιον του νόμου είναι ανέφικτη. Στην πράξη, οι νομοθέτες-βουλευτές, σχεδόν ποτέ, δεν ψηφίζουν
ένα νόμο ίδιο, για όλους. Σε κάθε νόμο υπάρχουν εξαιρέσεις.
Ψηφίζονται οι βραχύβιοι «φωτογραφικοί» νόμοι με ισχύ 24ώρων!
Ψηφίζονται οι γνωστοί νόμοι με τα «παραθυράκια» για τους επιτήδειους.
Οι περισσότεροι, πάντως, νέοι νόμοι, που απαρτίζουν το φοβερό
και τρομερό δίκην Λερναίας Υδρας σώμα της πολυνομίας μας είναι οι δόλια
ασαφείς νόμοι, που επιτρέπουν τις κατά χαλαρή συνείδηση διασταλτικές
ερμηνείες και εφαρμογές, από αργυρώνητα όργανα της διοίκησης.
Από τους δόλια ασαφείς οι πλούσιοι ωφελούνται και οι φτωχοί αδικούνται.
Η ισότητα όλων, λοιπόν, ενώπιον του νόμου είναι ανέφικτη και το
άρθρο 4 του Συντάγματος, που το επιτάσσει, είναι ανεφάρμοστο. Γιατί
όμως;
Αυτό συμβαίνει διότι από το Σύνταγμά μας απουσιάζουν οι
αναγκαίες κατασταλτικές και προληπτικές εγγυήσεις που θα μπορούσαν να
λειτουργούν αποτρεπτικά, με βαριές ποινές, στον προτείνοντα τα άδικα,
για τον πολίτη και το πολίτευμα, νομοσχέδια.
Οι άνθρωποι που επινόησαν το δημοκρατικό πολίτευμα για να το
προστατεύουν από τη μικροψυχία και την ιδιοτέλεια θεσμοθέτησαν δύο
«γραφές» -δίκες δημοσίου δικαίου, όπως θα λέγαμε σήμερα-: τη «γραφή
παρανόμων» και τη «γραφή νόμων μη επιτήδειον θείναι», που εκδικάζονταν
από το δικαστήριο της Ηλιαίας.
Η «γραφή παρανόμων» στρεφόταν εναντίον εκείνου ο οποίος είχε
προτείνει νόμο που ερχόταν σε αντίθεση με προϋπάρχοντα και η «γραφή
νόμων μη επιτήδειον θείναι» εναντίον εκείνου που πρότεινε νόμο ασύμφορο
για την πόλη.
Οι ποινές σε περίπτωση καταδίκης έφθαναν έως τη θανατική.
Στην τελευταία Βουλή, πριν από την κρίση -θυμάμαι- με υπογραφή
Σιούφα και με διακομματική συναίνεση, μονιμοποιήθηκαν στις υπηρεσίες της
Βουλής, κατά παράβαση του νόμου περί ΑΣΕΠ, χωρίς προκήρυξη, χωρίς
προσόντα, χωρίς προϋπηρεσία, όσοι από την κομματική πελατεία βρέθηκαν να
υπηρετούν -έστω και ένα 8ωρο- στα γραφεία 5-10-50 ταγών του
Κοινοβουλίου, διαφορετικών κομμάτων. Εάν υπήρχαν στο Σύνταγμα οι δύο
γραφές, ο συμπαθέστατος Σιούφας θα έπινε ένα ποτήρι κώνειο.
Εδώ θα μου πείτε νομιμοποίησαν την κλοπή του δημοσίου χρήματος,
έκαναν νομότυπη την απάτη, περιόρισαν δραστικά το Ελεγκτικό Συνέδριο.
Εγιναν τόσα και τόσα. Μία από τις αιτίες λοιπόν της σημερινής κατάντιας
είναι η ποιότητα της Δημοκρατίας μας, από την οποία απουσιάζουν ισονομία
και ισηγορία, πολιτική αρετή και ευθύνη, δηλαδή οι συνιστώσες αρχές
της.
Εάν το αντιλαμβάνονται αυτό οι πολίτες πρέπει να ζητήσουν νέο
Σύνταγμα. Τίποτε περισσότερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου