ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ασυνεπείας συνέπειες

Του Γ.Κ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ

Συνθήκη του πολιτεύματος αποτελεί κάθε τηρούμενη από το κράτος πρακτική. Επί της φορολογίας, ανέκαθεν, η Ελλάς διαπραγματεύθηκε με τις επί μέρους κατηγορίες πολιτών αφορολόγητες παροχές. Η τάξη των βουλευτών ευνοήθηκε πολύ. Παράλληλα, οι Αρχές ουδέποτε αποδέχθηκαν οιαδήποτε δήλωση αποτελεσμάτων των Ελλήνων φορολογουμένων, ως ειλικρινή. Εκάστοτε τα γνωστοποιούμενα αποτελέσματα αναμορφώνονταν από τους ελεγκτές με αύξηση της φορολογητέας ύλης. Ο εξατομικευμένος έλεγχος συχνά υποκαταστάθηκε (και) από ομαδικές ρυθμίσεις. Κλήθηκαν, δηλαδή, οι φορολογούμενοι να δεχθούν γενική επαύξηση των υποχρεώσεών τους. Ετσι οι υποθέσεις τους "περαιώθηκαν".

Γενική πεποίθηση ανειλικρίνειας (των δηλώσεων) σημαίνει και κίνητρο διατήρησης της διγλωσσίας. Ο πολίτης αισθάνεται ότι αμύνεται κατά του εφόρου που θ' αυξήσει τ' αποτελέσματα. Ο έφορος, για να μην τον γελάσει ο πολίτης, επιμένει στα περισσότερα. Το κράτος αποδέχεται τον φαύλο κύκλο. Χαρίζει αφορολόγητα επιδόματα με κριτήρια πελατειακά. Κατά τα λοιπά: εξαγγέλλει περαιώσεις (!!!).

Το ελεεινό αλισβερίσι, κατάλοιπο τουρκοκρατίας, ανέδειξε σχέσεις αμοιβαίας διαφθοράς διοικουμένων και διοικούντων. Αποτέλεσε, μ' όλον τούτο, βαθύτατα ριζωμένη πρακτική. Την επόμενη της πτώσης του δικτατορικού καθεστώτος καταργήθηκαν οι ισχύσασες βαριές φορολογικές κυρώσεις (ν.δ. 81/74). Διατρανώθηκε, έτσι, ότι η Δημοκρατία μας δεν είναι συμβατή με αυστηρές κυρώσεις φοροδιαφυγής (!!!).

Κατά το σύμφωνο του "Maastricht", τα ετήσια ελλείμματα δεν επιτρέπεται να υπερβαίνουν το 3% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος (ΑΕΠ). Προ εξαετίας διαπιστώθηκε τέτοια υπέρβαση. Τότε, επισημότατα η Ελλάς επικαλέσθηκε την άνω πρακτική διαφοράς μεταξύ δηλουμένων αποτελεσμάτων και πραγματικότητας. Ζητήσαμε, λοιπόν, αγέρωχα να μας αναγνωρισθεί υψηλώτερο ΑΕΠ από το στατιστικά προκύπτον. Ν' αναγνωρισθεί, δηλαδή, και η αληθινή έκταση της οικονομίας μας, η μεγαλύτερη, επομένως, από την προκύπτουσα εκ των αρχικών φορολογικών δηλώσεων (!!!). Για τον τουρκομερίτικο αυτό προσδιορισμό της οικονομικής μας διάστασης ουδεμία πολιτική παράταξη πρόβαλε επιφύλαξη, οιαδήποτε. Afortiori: το εσωτερικό πασίδηλο έγινε και διεθνές. Οι ευρωπαϊκές αρχές, εν μέρει, δέχθηκαν το αίτημα (!!!).

Συμπερασματικά, οι Έλληνες υποβάλουν δηλώσεις αρχικές. Αυτές συμπληρώνονται από ατομικό έλεγχο ή ομαδικές περαιώσεις.

Από του 1968 η Ελλάς κατέστησε εαυτήν και "φορολογικό παράδεισο". Επέτρεψε την εδώ αφορολόγητη εγκατάσταση και δραστηριοποίηση "εμποροβιομηχανικών επιχειρήσεων". Αυτό υπό την προϋπόθεση ότι το εδώ γραφείο θα διαχειρίζεται εργασίες που, όμως, το αντικείμενό τους θα βρίσκεται στο εξωτερικό. Ο θεσμός γνώρισε άνθιση. Χιλιάδες εξωχώριες εταιρίες (offshore), μάλιστα ελληνικών, κατ' εξοχήν, συμφερόντων εγκαταστάθηκαν. Ουδέποτε το κράτος εξέτασε εάν υπήρξε και κυρίωςέδρα κάπου ανά την υφήλιο. Αρκέσθηκε, πάντα, στο ότι οι εδώ δράσεις παρήγαν πλούτο, προσθέτοντας (και) θέσεις εργασίας.

Το κράτος ήδη αντιφάσκει προς εαυτό. Αποδεικνύεται πωςέχει γελάσει όσους το εμπιστεύθηκαν. Κατ΄άρθρ. 48 § 3 Κ.Φ.Ε., ως ισχύει, ο πολίτης έχει υποχρέωση ν' αποδείξει την νόμιμη κτήση των όσων έχει. Η φαινομενικά αγνή ρύθμιση είναι "μακιαβέλλεια". Ανατρέπει το τεκμήριο τηςαθωότητας, κατ' επέκταση και της εντιμότητας των πολιτών. Οι Έλληνες, αλλά και όλοι όσοι έχουν εδώ κατοικία, είναι πλέον, κατ' αρχήν, ανέντιμοι. Καλούνται ν' αποδείξουν την εντιμότητά τους (!!!). Έχουμε, άρα, εισαγάγει το αντίθετο της λοιπής Ευρώπης όπου η εντιμότης τεκμαίρεται δεδομένη. Το κρατικά καθιερωμένο σύστημα της αρχικής δήλωσης που συμπληρώνεται από ελέγχους ή περαιώσεις ανατρέπεται από τον εμπνευστή του (!!!). Παραγραφές, περαιώσεις, έλεγχοι μηδενίζονται. Η διάταξη σηματοδοτεί επίθεση κατά δικαίων και αδίκων προς πραγματοποίηση εσόδων.

Αλλ' η προσπάθεια αντιστρατεύεται, προ παντός, τον σκοπό της. Δεν θ' αυξήσει τα έσοδα. Αντιθέτως μειώνει την οικονομική δραστηριότητα. Καταυγάζει ρήξη εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και όσων το πίστεψαν. Εμβρόντητοι, οι τελευταίοι, επιταχύνουν αποχώρηση των ιδίων και - κυρίως - του πλούτου τους μάλιστα και των επιχειρήσεων όπου αυτός (πλούτος) παράγεται. Ετσι, όμως, εδώ μειώνεται η ζήτηση. Άρα συρρικνώνεται και η παραγωγή. Επομένως αυξάνεται η ανεργία. Συνακόλουθα επιτείνεται η κοινωνική οργή.

Η απειλή του Σύριζα είναι το λιγότερο. Επί τέλους (και) οι συριζαίοι είναι Έλληνες. Ο ελλοχεύων κίνδυνος λέγεται Τουρκία. Η στήλη από ετών έχει επισημάνει τον κίνδυνο. Σήμερα, μόνον τυφλοί δικαιολογούνται να μην συνειδητοποιούν την απειλητική κινητικότητα αλλά και την δεσπόζουσα ισχύ της εχθρικής γείτονος.

Οι συνέπειες της ασυνέπειας είναι βαριές.