Πολύ μεγάλη συζήτηση θα μπορούσε να
ανοίξει (αν υπήρχαν χρόνος και διάθεση...) η δήλωση της Φ. Γεννηματά
«δεν ντρέπομαι που είμαι ΠΑΣΟΚ», την οποία έκανε ως εκπρόσωπος Τύπου του
κόμματος, στην προσπάθειά της να κρατήσει αποστάσεις από διαρροή
σύμφωνα με την οποία «το ΠΑΣΟΚ ντρέπεται για τον Ακη».
Τι ήθελε, άραγε, να πει σε σχέση με τον παρ' ολίγον πρωθυπουργό
και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος σήμερα βρίσκεται ενώπιον της
Δικαιοσύνης, με φοβερές εις βάρος του κατηγορίες;
Το πρώτο πράγμα που
έρχεται στο μυαλό ενός απλού μέσου ανθρώπου, είναι ότι η κυρία Γεννηματά
εννοούσε πως εάν ντρεπόταν για τον Ακη, θα ντρεπόταν και για το ότι
είναι ΠΑΣΟΚ. Αρα, αφού δεν ντρέπεται που είναι ΠΑΣΟΚ, δεν ντρέπεται και
για τον Ακη, και μάλιστα όχι μόνον αυτή, αλλά και ολόκληρο το κόμμα της,
το οποίο εκπροσωπεί. Συμπερασματικά, λοιπόν, ο Ακης συνεχίζει να
συμπεριλαμβάνεται στα ιερά και τα όσια του ΠΑΣΟΚ, με ό,τι μπορεί να
συνεπάγεται κάτι τέτοιο στους δύσκολους καιρούς που ζούμε...
Και όλ' αυτά, προφανώς, επειδή το ΠΑΣΟΚ θορυβήθηκε από δήλωση
του Ακη, με την οποία κατηγορεί τις ηγεσίες του ότι επιχειρούν να
μεταθέσουν σ' αυτόν τις ευθύνες τους για τον εξευτελιστικό καταποντισμό
του κόμματος στις τελευταίες εκλογές, αναζητώντας στο πρόσωπό του
εξιλαστήριο θύμα και άλλοθι! Πράγμα που σημαίνει ότι ο Ακης, παρά τη
δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει, διαθέτει ακόμα τη δύναμη να
φοβερίζει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και τελικά να την υποχρεώνει σε δηλώσεις
σαν αυτή της κυρίας Γεννηματά.
Αλλά ακόμη και αν δεχθεί κανείς ότι η εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ δεν
θα έκανε ποτέ μια τέτοια δήλωση, αν ήταν σε θέση να προβλέψει όλους τους
παραπάνω (και άλλους πολλούς...) συνειρμούς, που θα μπορούσε να
προκαλέσει σε σχέση με τον Τσοχατζόπουλο, το θέμα και πάλι δεν κλείνει
γι' αυτήν. Γιατί, έστω και ξεκομμένη από την υπόθεση του Ακη, τι θα πει
από μόνη της σήμερα μια δήλωση «δεν ντρέπομαι που είμαι ΠΑΣΟΚ»;
Μήπως ότι η κυρία Γεννηματά δεν ερυθριά για:
* Τη νύχτα των Ιμίων, τον εξευτελισμό της κυβέρνησης Σημίτη και
-κυρίως- την ντροπή που γνώρισε όλη η χώρα, λόγω των ολέθριων χειρισμών
της;
* Την παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους ύστερα από όλο εκείνο
το θέατρο σκιών που παίχτηκε από πρωτοκλασάτα στελέχη και πάλι της
κυβέρνησης Σημίτη;
* Το έγκλημα του Χρηματιστηρίου, που κόστισε τις περιουσίες
χιλιάδων ανθρώπων (αλλά και τις ζωές κάποιων εξ αυτών), την ίδια πάντα
περίοδο;
* Το μεγάλο φαγοπότι των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και τις
επιπτώσεις του όλου εγχειρήματος στη σημερινή τραγική κατάσταση της
χώρας;
* Τον Τσουκάτο, τον Μαντέλη και όλους τους άλλους αστέρες του
κόμματός της, που έλαμψαν διά της ακεραιότητας και της ηθικής τους;
* Τον Γ. Παπανδρέου, που παρέδωσε τη χώρα στις ορέξεις του ΔΝΤ
και της Μέρκελ, χωρίς καμία διαπραγμάτευση και κανένα προβληματισμό;
*Τον Ε. Βενιζέλο και το διαζύγιο του κόμματός της από το λαό;
* Τους τραγικούς χειρισμούς της λίστας Λαγκάρντ από τους κορυφαίους του ΠΑΣΟΚ;
Οι περισσότεροι από τους ψηφοφόρους του, πάντως, ντρέποντα που
κάποτε ήταν ΠΑΣΟΚ. Και γι' αυτό πήραν των ομματιών τους. Χωρίς, όμως,
απ' ό,τι φαίνεται, το μήνυμα να φτάσει μέχρι τις ηγεσίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου