Πρoεδρου της Διεθνούς Ενωσης Κοινωνιολόγων.
Όπως πολλοί κοινωνιολόγοι σε όλο τον κόσμο, η Πινάρ Σελέκ επέλεξε
να δουλέψει για όσους η κοινωνία καταπιέζει. Ειδικευμένη στις εξορίες,
εθελόντρια ερευνήτρια, στρατευμένη φεμινίστρια και ειρηνόφιλη,
κινητοποιήθηκε ενεργά για την αναγνώριση των δικαιωμάτων των ανθρώπων με
τους οποίους συμπάσχει: τα παιδιά των δρόμων, τους τρανσέξουαλ, τις
γυναίκες και τους Κούρδους.
Τον Ιούλιο του 1998, η Αστυνομία της Τουρκίας συνέλαβε τη Σελέκ με την
απαίτηση να δώσει τα ονόματα των 60 κούρδων ανταρτών από τους οποίους
είχε πρόσφατα πάρει συνέντευξη στο πλαίσιο μιας έρευνας για το
Κουρδιστάν. Εκείνη αρνήθηκε.
Ο λόγος της άρνησής της, απλός. Δεν ήθελε
να παραβιάσει έναν θεμελιώδη νόμο της επιστημονικής δεοντολογίας των
κοινωνιολόγων: τον σεβασμό στην ανωνυμία των συμμετεχόντων στην έρευνα.
Για να μην προδώσει την εμπιστοσύνη εκείνων που δέχθηκαν να απαντήσουν
στις ερωτήσεις της, για να μη γίνει εκείνη που θα τους θέσει σε κίνδυνο,
υπέμεινε για επτά ημέρες τα βασανιστήρια της Αστυνομίας: ξυλοδαρμό,
ηλεκτροπληξία κ.λπ. Στη συνέχεια, ο εισαγγελέας του Δικαστηρίου Κρατικής
Ασφάλειας την κατηγόρησε ότι είναι μέλος του Εργατικού Κόμματος του
Κουρδιστάν (PKK) και λίγες εβδομάδες αργότερα ότι είναι υπεύθυνη για μια
ανύπαρκτη επίθεση, την έκρηξη της 19ης Ιουλίου 1998, στην αγορά
μπαχαρικών της Κωνσταντινούπολης, για την οποία οι εμπειρογνώμονες είχαν
ήδη αποφανθεί ότι προκλήθηκε από διαρροή αερίου.
Αδιάφορο για την
τουρκική Δικαιοσύνη, η οποία επέμεινε στην κατηγορία και καταδίωξε τη
Σελέκ για 15 χρόνια. Ελεύθερη πια το 2000, έπειτα από δυόμισι χρόνια στη
φυλακή, η Σελέκ αθωώθηκε από το δικαστήριο το 2006, το 2008 και το
2011.
Σήμερα ζει στο Στρασβούργο. Ομως η αποδεδειγμένη αθωότητά της
αμφισβητήθηκε αμέσως από τις τουρκικές Αρχές. Ο εισαγγελέας άσκησε έφεση
σε όλες τις απαλλακτικές αποφάσεις.
Η πολιτική και δικαστική δίωξη της Σελέκ κορυφώθηκε στις 22 Νοεμβρίου του
2012:
Το 12ο Ποινικό Δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης, το οποίο την είχε αθωώσει τρεις φορές, ακυρώνει τη δική του, από 9 Φεβρουαρίου 2011, αθωωτική απόφαση με το δικαιολογητικό της παρατυπίας∙ μία νομικά αβάσιμη απόφαση, δεδομένου ότι με αυτόν τον τρόπο το 12ο Ποινικό αντικατέστησε Ανώτατο Δικαστήριο. Στην ακροαματική διαδικασία που ακολούθησε, στις 13 Δεκεμβρίου 2012, διατυπώθηκαν εναντίον της οι ίδιες κατηγορίες και η ίδια ποινή - πάντα για ένα αδίκημα που ουδέποτε συντελέστηκε. Η τελική ακρόαση, στις 24 Ιανουαρίου, ολοκληρώθηκε με την ισόβια κάθειρξη της Σελέκ.
Προς τι όλη αυτή η σκληρότητα εναντίον της;
Πριν από 15 χρόνια, θα
μιλούσαμε σίγουρα για την τιμωρία μιας νεαρής Τουρκάλας που είχε την
επιστημονική περιέργεια να ερευνήσει το Κουρδικό. Σήμερα, η Σελέκ
διώκεται επειδή έχει γίνει σύμβολο για χιλιάδες ανθρώπους
- ακαδημαϊκούς, φοιτητές, συγγραφείς, δημοσιογράφους - που την
υποστηρίζουν και από τις δύο πλευρές του Βοσπόρου. Το τουρκικό κράτος
θεωρεί ότι θα χάσει την υπόληψή του αν αναγνωρίσει την αθωότητά της. Στα
μάτια ωστόσο της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας αποτελεί τη μόνη
δίκαιη και έντιμη απόφαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου