ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Παρενέργειες ακροτήτων

Του ΕΡΡΙΚΟΥ ΜΠΑΡΤΖΙΝΟΠΟΥΛΟΥ

bartzinopoulos@hotmail.com

Οχι μόνο συμφωνώ, αλλά και υπερθεματίζω ως προς την επισήμανση της ανακοίνωσης της Ενωσης Εισαγγελέων ότι η Δικαιοσύνη θα πρέπει ν' ασκεί το έργο της ανεμπόδιστα και χωρίς παρεμβάσεις. Εκείνο, όμως, που δεν καταλαβαίνω είναι από πότε και με ποιο τρόπο περιλαμβάνεται στο έργο της ελληνικής Δικαιοσύνης το σύστημα καταγραφής των οικονομικών στοιχείων από τις Στατιστικές Υπηρεσίες των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Διότι ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, η άσκηση ποινικής δίωξης στον επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ αυτό ουσιαστικά το αντικείμενο έχει: το αν θα πρέπει τα στοιχεία να καταχωρίζονται με τον τρόπο που λέει η Γιούροστατ ή με τον όποιο άλλο τρόπο θεωρεί προσφορότερο ο οιοσδήποτε.

Προσωπικά δυσκολεύομαι ν' αντιληφθώ πώς είναι δυνατό να μην καταλαβαίνουν όλοι οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση ότι η ιστορία αυτή ακροβατεί στα όρια της γελοιότητας. Ας πάρουμε την ακραία περίπτωση που η εισαγγελική πρωτοβουλία δικαιώνεται και η υπόθεση οδηγείται στο ακροατήριο και εκδίδεται καταδικαστική απόφαση. Είναι προφανές ότι θα γίνουμε διεθνώς ρόμπα. Θα έχουμε καταδικάσει δημόσιο λειτουργό επειδή εφάρμοσε τα ισχύοντα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και όχι τις παλιές, βολικές συνταγές των «Greek Statistics».

Και μετά; Τι θα γίνει μετά; 

Θ' αρχίσουμε να τους ξαναστέλνουμε τα στοιχεία με το σύστημα Γεωργαντά; Θ' αναθεωρήσουμε και τα δεδομένα της τριετίας 2010-2012; Κι όταν μας τα πετάξουν στα μούτρα ως απαράδεκτα και ασύμβατα με τις μεθόδους της Γιούροστατ τι θα τους απαντήσουμε; Οτι αυτός είναι ο σωστός τρόπος επειδή έτσι αποφάνθηκε η ελληνική Δικαιοσύνη; 

Δεν νομίζω να βρεθεί Ευρωπαίος που θ' αξιολογήσει ως στοιχειωδώς σοβαρό το επιχείρημα. Βλέπετε, στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες οι κοινοτικοί θεσμοί δεν λειτουργούν με βάση αποφάσεις ποινικών δικαστηρίων.

Αλλά εδώ είναι και εξακολουθεί να είναι Ελλάδα. Που σημαίνει ότι ακόμη και σήμερα και παρά τα όσα έχουμε υποστεί τα τελευταία χρόνια υπάρχουν πολλοί που εξακολουθούν να διακατέχονται από την ψευδαίσθηση ότι ο χώρος επιρροής τους είναι πολύ ευρύτερος απ' όσο πραγματικά είναι. Και ότι ανήκει αποκλειστικά στη δική τους αρμοδιότητα ν' αποφαίνονται επί παντός του επιστητού.