Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Είμαστε φοβερός λαός. Ειδικοί επί των πάντων, σε σημείο που να
μπερδεύονται και οι εμπειρογνώμονες, οι οποίοι πέρασαν διά πυρός και
σιδήρου για να ομιλούν με ακρίβεια για τα θέματα της αρμοδιότητάς τους.
Αίφνης, όλοι έχουν γνώμη για την ΑΟΖ χωρίς να διαβάσουν τα 310 άρθρα της
Συνθήκης για το Δίκαιο της Θάλασσας, ενώ οι αυτοπαρουσιαζόμενοι ως
ειδήμονες, είδαν μία πόρτα ανοικτή και απλά μπήκαν... μέσα!
Είναι
μεγάλη υπόθεση η ΑΟΖ και είναι δικαίωμα της Ελλάδας να προχωρήσει σε
μονομερή ανακήρυξη, άρα όσα επί του αντιθέτου λέγονται και γράφονται
-ότι δήθεν η ΑΟΖ είναι απάτη και προδοσία- προβληματίζουν και
στενοχωρούν. Είναι άλλο πράγμα η ανακήρυξη και άλλο η οριοθέτηση.
Ανακήρυξη έχουν κάνει 134 χώρες συμπεριλαμβανομένης της Κύπρου, η οποία
είναι κατεχόμενη και απειλείται σε μόνιμη βάση από την Τουρκία. Δεν
άνοιξε μύτη, και η «αυτοσυγκράτηση» της Τουρκίας δεν οφείλεται μόνο στη
στρατηγική συμφωνία της Λευκωσίας με το Ισραήλ.
Ούτε ειδικός
είμαι, ούτε εμπειρογνώμονας. Εχω όμως την τύχη να γνωρίζω δύο
σημαντικούς γνώστες του Δικαίου της Θάλασσας και της ΑΟΖ, τον Ανδρέα
Ιακωβίδη και τον Θεόδωρο Καρυώτη. Εδωσαν μάχες από το 1982 και ουδείς
μπορεί να τους κατηγορήσει ότι είναι... πράκτορες των Τούρκων. Αντίθετα,
έχουν κολλήσει στον τοίχο την Τουρκία, ο πρώτος από το βήμα του ΟΗΕ και
ο δεύτερος με διαλέξεις στα κέντρα εξουσίας.
Τα επιχειρήματα
όσων εναντιώνονται στην ανακήρυξη της ΑΟΖ συμπίπτουν με τις τουρκικές
θέσεις. Από το 1973 η Αγκυρα επιμένει να ισχυρίζεται ότι «η μοναδική
διαφορά με την Ελλάδα είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας», ενώ ΔΕΝ
ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ καν στην Αθήνα να θέσει την ΑΟΖ ως θέμα συζήτησης. Γνωρίζει
ότι θα χάσει. Η δημιουργία της ΑΟΖ ήταν ο μοναδικός λόγος που η Αγκυρα
καταψήφισε τη Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου