ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ και ΕΛΛΑΔΑ: Τι σημαίνει για τις τράπεζες το buy–back


Αμηχανία προκάλεσε στις διοικήσεις των εγχώριων τραπεζών η απόφαση του Eurogroup για τη μείωση του ύψους του ελληνικού χρέους. Οι τράπεζες αναγνωρίζουν ότι μειώνεται σημαντικά ο κίνδυνος εξόδου της χώρας από το ευρώ και δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Ωστόσο, μεγάλη απογοήτευση στις διοικήσεις προκαλεί το πρόγραμμα επαναγοράς των ομολόγων καθώς, όπως τονίζεται, απαιτεί τη «θυσία» των ομολόγων των τραπεζών. 

Αν και οι πάντες διαβεβαιώνουν ότι πρόκειται για εθελοντικό πρόγραμμα, ωστόσο οι τραπεζίτες αμφισβητούν το κατά πόσο θα ισχύει αυτό στην πράξη για τις ελληνικές τράπεζες. Με τα μέχρι τώρα δεδομένα, το πρόγραμμα μπορεί να επιτύχει μόνο μέσα από την καθολική συμμετοχή των εγχωρίων τραπεζών, καθώς η δομή της συναλλαγής και το προσφερόμενο τίμημα, το οποίο θα κυμαίνεται κοντά στο 30%, δεν αποτελούν ισχυρά κίνητρα. «Καμία ελληνική τράπεζα δεν θα συμμετάσχει στην επαναγορά αν έχει δυνατότητα επιλογής», σημειώνει στέλεχος τράπεζας.

Οι ελληνικές τράπεζες κατέχουν ομόλογα αξία 16,9 δισ. ευρώ, ενώ η κυβέρνηση θέλει πάση θυσία να αποφύγει τη συμμετοχή των ασφαλιστικών Tαμείων. Ελπίδα των τραπεζών είναι μια μαζική συμμετοχή ξένων επενδυτών, καθώς και των hedge funds που έχουν τοποθετηθεί σε πολύ χαμηλές τιμές (κοντά στο 15% της ονομαστικής αξίας). Αν συμβεί αυτό οι τράπεζες μπορεί να αποκτήσουν το δικαίωμα επιλογής

Η επαναγορά των ομολόγων των τραπεζών δεν θα αλλάξει κάτι στην αριθμητική της ανακεφαλαιοποίησης, καθώς οι κεφαλαιακές ανάγκες τους είχαν υπολογιστεί με βάση τιμές των ομολόγων κοντά στο 30% της ονομαστικής τους αξίας. Ωστόσο στην πράξη οι τράπεζες θα χάσουν ένα πολύτιμο -και εξαιρετικά υποτιμημένο- περιουσιακό στοιχείο που θα μπορούσε σε βάθος πενταετίας να αποδώσει μεγάλα κέρδη και να βοηθήσει αποφασιστικά τους ιδιώτες μετόχους να αποπληρώσουν τη συμμετοχή του Δημοσίου και να ανακτήσουν τον πλήρη έλεγχο των τραπεζών. Εχοντας αποτιμήσει τα ομόλογα ονομαστικής αξίας 16,9 δισ. στα 5 δισ., κάθε άνοδος των τιμών θα δημιουργούσε κεφαλαιακά κέρδη. Τα κέρδη αυτά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή των κεφαλαίων του Δημοσίου, μειώνοντας το ύψος της ανακεφαλαιοποίησης για τους μετόχους από 27 δισ. σε 16 δισ. Ωστόσο, αν οι τράπεζες υποχρεωθούν σε «εθελοντική» συμμετοχή θα χάσουν οριστικά τα ομόλογα και την ελπίδα ανάκτησης των κεφαλαίων τους. 


Χωρίς το δέλεαρ των κερδών των ομολόγων, υπογραμμίζουν στελέχη τραπεζών, είναι εξαιρετικά δύσκολη η προσέλκυση ιδιωτών επενδυτών - τουλάχιστον για τις περισσότερες τράπεζες. Ετσι το τραπεζικό σύστημα θα βρεθεί στον έλεγχο του ΤΧΣ και οι μέτοχοι -που ήδη έχουν χάσει πάνω από το 96% των κεφαλαίων τους σε σχέση με τις προ κρίσης τιμές- θα υποστούν νέα μεγάλη απομείωση. Στελέχη τραπεζών διατυπώνουν αιτιάσεις ότι με μια εθελοντική συμμετοχή κινδυνεύουν από αγωγές μετόχων. Ωστόσο στην πραγματικότητα, έχοντας ήδη διαθέσει 4 δισ. μέσω προνομιούχων μετοχών και 18 δισ. ως προκαταβολή για την ανακεφαλαιοποίηση (που θα γίνει με κοινές μετοχές) ο δημόσιος τομέας είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος των τραπεζών.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου