ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ και ΕΛΛΑΔΑ: Aδέλφια στην... ανευθυνότητα!

Tου Διονυση Γουσετη 

diongus@otenet.gr

Ζήσαμε και πάλι τα δεινά των Παλαιστινίων με τους 130 νεκρούς. Ζήσαμε και την επιμονή της ηγεσίας τους ότι φταίει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός και ο διεθνής σιωνισμός. Ζήσαμε και την ετήσια πορεία του «Πολυτεχνείου» να διαμαρτύρεται στην ισραηλινή πρεσβεία για την έλλειψη «αυτοδιάθεσης και ανεξαρτησίας» των Παλαιστινίων, χωρίς να αναρωτηθεί μήπως γι’ αυτό υπάρχουν και ευθύνες των Παλαιστινίων ηγετών. 

Ευθύνες υπάρχουν. Το 1948 η παλαιστινιακή ηγεσία, αντί να εκμεταλλευτεί τη δυνατότητα ίδρυσης παλαιστινιακού κράτους δίπλα στο Ισραήλ, επέλεξε τον ένοπλο αγώνα για να ματαιώσει την ίδρυσή του.  

Ηττήθηκε και έτσι συνέβαλε στην «καταστροφή» (νάκμπα). Το 2000 απέρριψε την αντίστοιχη πρόταση του προέδρου Κλίντον. Το 2006 έφτασε στον εμφύλιο πόλεμο, όπου η ανεύθυνη Χαμάς καταδικάστηκε ακόμα και από τον αραβικό κόσμο. Και τώρα η ίδια Χαμάς επανέλαβε ανεύθυνα τις επιθέσεις με ρουκέτες, φορτώνοντας βολικά όλες τις ευθύνες στους ξένους, ενισχυμένη και από την υπερπροστασία της παγκόσμιας Aριστεράς. Ανευθυνότητες που πληρώνουν οι Παλαιστίνιοι πολίτες. 

Η Γκόλντα Μεγίρ είχε πει προσφυώς ότι ειρήνη θα υπάρξει μόνον «όταν οι Παλαιστίνιοι αγαπήσουν τα παιδιά τους περισσότερο απ’ όσο μισούν εμάς».

Σε ένα ενδιαφέρον άρθρο στο περιοδικό Athens Review of Books, ο Ιακώβ Σιμπή επεσήμανε ότι υπήρχαν άλλοθι διαθέσιμα και για τυχόν ανεύθυνες εβραϊκές ηγεσίες. Το αγγλικό καθεστώς, η εχθρότητα όλων των αραβικών κρατών και λαών, το τραύμα του Ολοκαυτώματος, ήταν βολική παράθεση αντίξοων συνθηκών. Δεν επιστρατεύτηκαν.

Αλλά και στη χώρα μας ξεχάσαμε την ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας για τα δεινά μας. Ξεχάσαμε τους διορισμούς, τις ρεμούλες, το ροκάνισμα δανεικών κ.ά. Τα διάφορα αντιμαχόμενα κόμματα, που κατά τα λοιπά αλληλοκαταγγέλλονται, ομοφωνούν ότι θυσιαζόμαστε για χάρη των ξένων «τοκογλύφων» (Αρχιεπίσκοπος).  

Την περασμένη εβδομάδα, ο πρωθυπουργός μίλαγε για τις «θυσίες» των Ελλήνων, που «δεν θα επιτρέψει να πάνε χαμένες», καλλιεργώντας την ανευθυνότητα στους πολίτες.  

Ποιες ακριβώς είναι αυτές οι θυσίες; Μήπως η προσαρμογή του επιπέδου ζωής στις οικονομικές μας δυνατότητες, που γίνεται βίαια, άνισα -και γι’ αυτό άδικα- επειδή με δική μας ευθύνη δεν έγινε όταν και όπως έπρεπε;  

Θυσίες κάνουν ορισμένοι εκ των εταίρων μας, οι οποίοι μας δανείζουν με επιτόκιο μικρότερο από αυτό που δανείζονται οι ίδιοι. 

Ομως, το μέτρο της πολιτικής και πολιτιστικής ανευθυνότητας, που εγγίζει τα όρια της εξαχρείωσης, το έδωσε ο διάσημος βάρδος Λευτέρης Παπαδόπουλος, που αποφάνθηκε ότι τα μάτια του Γερμανού υπουργού Oικονομικών είναι… φέρετρα. Αυτή η ανευθυνότητα είναι γνωστή από παλιά. Για τη Μικρασιατική Καταστροφή, για τον Εμφύλιο, για τη δικτατορία, για την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, για όλα φταίνε οι ξένοι.  

Στην ανευθυνότητα είμαστε αδέρφια των Παλαιστινίων. Ισως γι’ αυτό η καθ’ ημάς Ανατολή τους στηρίζει ομόθυμα, έχοντας στήσει ακόμα και σωματείο με τίτλο «ιντιφάντα».