ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η χώρα που πέφτει από τα σύννεφα

Του ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ

Τον Μάιο του 2010 πολλοί Ελληνες εξεπλάγησαν όταν έμαθαν ότι τα λεφτά δεν πέφτουν από τον ουρανό και ότι η ευημερία (την οποία μάλιστα δεν εκτιμούσαν: όλες οι δημοσκοπήσεις προ της κρίσης έδειχναν 80-90% δυσαρέσκεια για την οικονομική τους κατάσταση) ήταν δανεική. 

Πολλοί αναγκαστήκαμε να ξανανοίξουμε τις σομόν σελίδες των εφημερίδων από την εποχή του Χρηματιστηρίου. Επρεπε να διαβάσουμε για τα spreads, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, το γεγονός ότι εισάγουμε κρεατικά ενός δισεκατομμυρίου ευρώ, ότι το Δημόσιο σπαταλά πολλά λεφτά και δεν μπορεί να προσλάβει άλλους κ.λπ. 

Ηταν ένα ταχύρρυθμο σεμινάριο για πράγματα τα οποία αδιαφορούσαμε και υπό καθεστώς ανάγκης έπρεπε να μάθουμε.

Ενδιαμέσως της ανατροπής του βασικού δόγματος της μεταπολίτευσης -ότι το κράτος είναι μια μηχανή που μοιράζει λεφτά- πέσαμε από τα σύννεφα διαπιστώνοντας ότι κάποιοι Ελληνες είναι ρατσιστές. Είδαμε μια ανερμάτιστη ομάδα ανθρώπων, που μέχρι τότε δεν παίρναμε στα σοβαρά, να κερδίζει το 7% του εκλογικού σώματος. Ο «πιο πολιτικοποιημένος λαός του κόσμου» αποφάσισε να τιμωρήσει αυτούς που υποψιάζεται ως κλέφτες βάζοντας στη Βουλή αυτούς που κατηγορούνται ως μαχαιροβγάλτες. 

Ετσι, μαζί με τις «Αρχές Οικονομίας» της Β΄ Λυκείου, έπρεπε να ανατρέξουμε και στην «Αγωγή του Πολίτη» της Γ΄ Λυκείου για να μάθουμε τι σημαίνει δημοκρατία, αν ο σκοπός αγιάζει τη βία, αν αυτό που κάποιος θεωρεί ηθικό (δίκαιο) γίνεται αυτομάτως και νόμιμο κ.λπ.

Εν τω μεταξύ πέσαμε από τα σύννεφα μαθαίνοντας ότι υπάρχει το άρθρο 198 του Ποινικού Κώδικα που προβλέπει: 

φυλάκιση μέχρι δύο ετών σε όποιον «δημόσια και κακόβουλα βρίζει με οποιονδήποτε τρόπο τον Θεό. Oποιος... εκδηλώνει δημόσια με βλασφημία έλλειψη σεβασμού προς τα θεία, τιμωρείται με κράτηση έως έξι μήνες ή με πρόστιμο έως τρεις χιλιάδες ευρώ» και με την χρήση αυτού κινδυνεύει να τιμωρηθεί ένας άνθρωπος που έκανε σάτιρα στο Διαδίκτυο.

Τώρα πέφτουμε από τα σύννεφα μαθαίνοντας ότι υπάρχει ένας νόμος για τα προσωπικά δεδομένα, τόσο αυστηρός ώστε να καταζητείται νυχτιάτικα ένας δημοσιογράφος που έκανε το (δημοσιογραφικά δεοντολογικό) ατόπημα να δημοσιεύσει ονόματα δικαίων και φοροφυγάδων στο σωρό. 

Σ’ αυτή την ίδια χώρα δόθηκαν μάχες για τις κάμερες στους δρόμους (σε κάθε διαδήλωση, μάλιστα, καίγονταν και μερικές) έτσι ώστε να έχουμε «ιδιωτικότητα» σε δημόσιους χώρους. Κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσουμε ότι το «επ’ αυτοφώρω» δεν σημαίνει κατά τη στιγμή της τέλεσης της πράξης, αλλά και 24 ή 48 ώρες μετά και ότι μπορείς να περάσεις κρατούμενος ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο για πλημμέλημα. Και θα ξαναπέσουμε από τα σύννεφα.

Το σοκ της κρίσης είναι βαρύ για τους Ελληνες. Χειρότερο είναι το γεγονός ότι έπεσαν πολλά μαζί. Ολες οι συζητήσεις και οι επεξεργασίες που δεν έγιναν τα προηγούμενα χρόνια, όλα τα προβλήματα που κρύφτηκαν κάτω από το χαλί, ξεπροβάλλουν σχεδόν ταυτοχρόνως εξαιτίας της επιτάχυνσης των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων. 

Θα έχουμε τη σοφία να θέσουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση, χωρίς κραυγές και φωνές; 

Αν σκεφθούμε ότι δεν το κάναμε σε πιο ήρεμες περιόδους, η απάντηση είναι «όχι». 

Θα συνεχίσουμε να βολοδέρνουμε μόνο που τώρα τα βράχια είναι πολύ κοντά.