ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ: Oι νεκροί ΔΕΝ αποκαλύπτουν μυστικά!

Της Marisa Porges / Τhe New York Times

Οσοι αφελώς πίστευαν ότι ο θάνατος του Οσάμα μπιν Λάντεν και η επερχόμενη αμερικανική απεμπλοκή από το Αφγανιστάν θα εγκαινίαζαν νέα ειρηνική εποχή, αποδείχθηκε ότι έσφαλλαν. Μετά τη δολοφονία του πρεσβευτή Κρίστοφερ Στίβενς στη Βεγγάζη της Λιβύης, η Aλ Κάιντα στο Ισλαμικό Μαγκρέμπ (AQMI) εξέδωσε ανακοίνωση, στην οποία επαινούσε τη δολοφονία και καλούσε σε νέες επιθέσεις.

Την περασμένη εβδομάδα, νέα στοιχεία ήρθαν στο φως, ενισχύοντας τη θεωρία που θέλει την Aλ Κάιντα και τον Λίβυο πρώην κρατούμενο στο Γκουαντάναμο Σουφιάν μπιν Κουμού να βρίσκονται πίσω από την επίθεση. Το 2007, ο Κουμού μετήχθη στη Λιβύη όπου φυλακίσθηκε. Αργότερα, το καθεστώς Καντάφι αποφάσισε την αποφυλάκισή του, επιτρέποντας στον Κουμού να ενταχθεί εκ νέου σε τρομοκρατική οργάνωση.

Ο συνεχιζόμενος πόλεμος κατά της Aλ Κάιντα δεν διεξάγεται μόνο στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν. «Θυγατρικές»  της Aλ Κάιντα και υποστηρικτές της δραστηριοποιούνται στη Β. Αφρική, την Υεμένη και αλλού. Αν ο Κουμού ενεπλάκη όντως στη δολοφονία του πρέσβη Στίβενς, αυτό θέτει σοβαρά ερωτήματα για την τύχη επικίνδυνων τρομοκρατών μετά την αποφυλάκισή τους.

Οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν σήμερα υποδομές για την κράτηση και ανάκριση συλληφθέντων για τρομοκρατία. Η πρόσφατη παράδοση της διοίκησης της βάσης του Μπαγκράμ έξω από την Καμπούλ στις αφγανικές αρχές στέρησε από την Ουάσιγκτον ένα τέτοιο χώρο κράτησης. Την ίδια ώρα, αν και στο Γκουαντάναμο συνεχίζουν να κρατούνται 170 άνδρες, θεωρούμενοι από τις ΗΠΑ επικίνδυνοι, κανένας συλληφθείς δεν έχει μεταχθεί στη φυλακή της Κούβας από τον Αύγουστο του 2008.

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, επιδρομές μη επανδρωμένων αεροσκαφών έπληξαν στελέχη της Aλ Κάιντα σε Πακιστάν, Σομαλία και Υεμένη. Μετά το 2010, η Ουάσιγκτον πραγματοποίησε πάνω από 2.000 τέτοιους βομβαρδισμούς. Στο μεταξύ, μόνο ένας φερόμενος τρομοκράτης έχει συλληφθεί εκτός Αφγανιστάν, ο Σομαλός Αχμέντ Ουαρσάμε. Είναι αλήθεια ότι οι επιχειρήσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών και άλλες ανάλογες τακτικές, με στόχο την εξόντωση και όχι τη σύλληψη τρομοκρατών, αποτελούν αποτελεσματικό όπλο, ενισχύοντας την ικανότητα των ΗΠΑ να πλήττουν άμεσα στόχους σε απομακρυσμένα σημεία.

Η εμμονή αυτή στην εξόντωση, όμως, αποτελεί μία από τις σημαντικότερες αδυναμίες της σύγχρονης αμερικανικής προσέγγισης στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Η τακτική αυτή στερεί από τις μυστικές υπηρεσίες σημαντικές πληροφορίες, που θα βοηθούσαν στον εντοπισμό άλλων τρομοκρατών.

Η αμερικανική εξάρτηση από τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη ενισχύει τη δημοτικότητα της Aλ Κάιντα σε ορισμένες χώρες και απειλεί να ριζοσπαστικοποιήσει νέες ομάδες, ωθώντας τους στις αγκάλες της Aλ Κάιντα. Νεαρός Υεμενίτης μου είπε πρόσφατα ότι ο ίδιος και οι φίλοι του «είναι σαν κινητά τηλέφωνα με δύο κάρτες SIM», εννοώντας ότι οι αμερικανικοί βομβαρδισμοί τούς κάνουν να αλλάζουν πλευρά και να προσεγγίζουν τους εξτρεμιστές, εξίσου εύκολα με το να αλλάζουν τον πάροχο κινητής τηλεφωνίας τους.

Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν χώρο κράτησης τρομοκρατών, αλλά και το νομικό κενό γύρω από την κράτηση υπόπτων, σημαίνει ότι επικίνδυνοι τρομοκράτες μπορεί να διαφύγουν της σύλληψης. Η κατάσταση αυτή δημιουργεί επικίνδυνα διλήμματα για τους Αμερικανούς στρατιώτες στα πεδία των μαχών, ευνοώντας δηλαδή την επιλογή της «λύσης των πέντε σεντς», της χρήσης σφαιρών και βίας.  

Αντί, όμως, να πυροβολούν ανθρώπους, οι ΗΠΑ θα έπρεπε να επιβάλουν τον διεθνή νόμο και να οδηγήσουν διεθνείς τρομοκράτες στη δικαιοσύνη. Η προσέγγιση αυτή θα βοηθούσε πραγματικά τις ΗΠΑ, ώστε αυτές να διατηρήσουν το ηθικό προβάδισμα απέναντι στις τρομοκρατικές οργανώσεις. Οι ΗΠΑ έχουν σημειώσει σημαντικές επιτυχίες στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας τα τελευταία χρόνια. Τα γεγονότα αυτού του μήνα, όμως, δείχνουν ότι ο πόλεμος συνεχίζεται στη Βόρεια Αφρική, το Πακιστάν, την Υεμένη και αλλού. Πρόκειται για μάχη που απαιτεί ποικίλα όπλα, χώρους κράτησης, όπου θα κρατούνται οι ύποπτοι για πράξεις διεθνούς τρομοκρατίας.

Καθώς η ημέρα των αμερικανικών εκλογών στις 6 Νοεμβρίου πλησιάζει, θα πρέπει να αρχίσουμε να ρωτάμε τους υποψηφίους για τον τρόπο που θα χειρισθούν τα ηγετικά στελέχη τρομοκρατικών οργανώσεων. 

«Σκοτώστε τους!» δεν θα πρέπει να είναι η μόνη απάντηση.