Κάθε φορά που ξέσπαγε σκάνδαλο, έβγαινε ένας αρμόδιος παράγοντας και
έκανε λόγο για «μεμονωμένο περιστατικό». Με τον καιρό άρχισα να πιστεύω
ότι όλη η σύγχρονη ιστορία μας είναι ένα παζλ από «μεμονωμένα
περιστατικά». Ο πολιτικός που έκλεψε, ο δημόσιος υπάλληλος που εκβίασε, ο
πολίτης που δεν πλήρωσε τους φόρους του, ο υποψήφιος οδηγός που λάδωσε
για να πάρει το δίπλωμά του. Όπως έγραψε προχτές ένας χρήστης στο
facebook, «έχω πλέον πάψει να πέφτω από τα σύννεφα»...
Η αλήθεια είναι απλή, αλλά αν την διαβάζαμε στη Bild θα σπεύδαμε να τους κατηγορήσουμε ως ανθέλληνες: Είμαστε τόσο κακομαθημένοι, τόσο αμετροεπείς, που ακόμη και μία χρεοκοπία δεν φτάνει από μόνη της για να μας συνεφέρει.
Στο εξωτερικό έφριξαν με τα γεγονότα στην Ύδρα. Τα όσα συνέβησαν στο νησί πήραν μεγάλη διάσταση στον ξένο Τύπο. Όλα αυτά που εμάς μας φαίνονται απόλυτα φυσιολογικά, σε εκείνους φαίνονται εξωφρενικά. Κι αντί να δούμε την αλήθεια κατάματα, ψάχνουμε και πάλι να βρούμε φαντάσματα. Δεν ασχολούμαστε με την ουσία του θέματος, αλλά καταναλώνουμε άσκοπα τον χρόνο μας όταν αναρωτιόμαστε για ποιόν λόγο η Ύδρα απασχόλησε σήμερα τα ξένα μέσα ενημέρωσης και όχι πριν από δύο ή τρία χρόνια.
Η απάντηση είναι μπροστά στα μάτια μας: Δεν τους απασχολούσαμε μέχρι χτες σε αυτό το επίπεδο λόγω μεγέθους. Ποιος, ξέρει, για παράδειγμα, τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην Ζαχάρω; Κάτι πρέπει να συμβεί για να στραφεί το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης στην συμπαθή αυτή περιοχή της Ηλείας. Κι επιπλέον, δεν υπάρχουν πολλοί στο εξωτερικό που να μπορούν να φανταστούν πως πραγματικά σκέφτονται οι νεοέλληνες στην πλειοψηφία τους. Ότι είναι δυνατόν να δηλώνουν 4.000 εκπαιδευτικοί ότι έχουν ψυχολογικά προβλήματα για να μην διδάσκουν, για να μην κάνουν την δουλειά για την οποία ο ελληνικός λαός τους πληρώνει. Ότι μπορεί να έχουν πιαστεί μέχρι σήμερα 2.750 επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι και να είναι θέμα συζήτησης αν θα πρέπει να μπουν ή όχι στην εφεδρεία, όταν θα έπρεπε ήδη να έχουν απολυθεί. Ότι η φοροδιαφυγή στα νησιά ξεπερνάει το 70% και υπάρχουν βουλευτές που κάνουν δηλώσεις συμπαράστασης στους... δοκιμαζόμενους φοροφυγάδες. Ο κατάλογος είναι μακρύς και δεν έχει τέλος.
Σε μία χώρα που θεωρείται ως απόλυτα φυσιολογικό να καταλαμβάνει κανείς δημόσια κτίρια ή να μην πληρώνει τα διόδια, η αστυνομία θεωρείται «εχθρική δύναμη». Σαν να πρόκειται για στρατό κατοχής. Οι ίδιοι άνθρωποι, λοιπόν, που θα βρίσουν τον αστυνομικό που θα επιχειρήσει να ανοίξει τα διόδια, θα ζητήσουν τα ρέστα από την Πολιτεία αν γίνει ένα ατύχημα σε κάποιον καρόδρομο. Και θα ζητήσουν από τον αρμόδιο υπουργό να διασπείρει τροχονόμους σε όλα τα επικίνδυνα σημεία. Αν όμως οι τροχονόμοι που ο ίδιος ζήτησε να τοποθετηθούν στα επικίνδυνα σημεία τον γράψουν για υπέρβαση του ορίου ταχύτητας ή για αντικανονική είσοδο στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας, θα σπεύσει να αναζητήσει τον προσωπικό του βουλευτή για να του σβήσει την κλήση και να τιμωρήσει τον τροχονόμο με μετάθεση στα... σύνορα. Σκέτο τρελοκομείο.
Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι ότι υπάρχει ένα μεγάλο έλλειμμα σεβασμού προς τον συμπολίτη μας. Δεν μας ενδιαφέρει ο διπλανός μας, αν οι πράξεις μας του προκαλούν ζημία ή όχι.
Η φοροδιαφυγή μόνο από ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους αφορά εισοδήματα 28 δισεκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο. Αν τα εισοδήματα αυτά είχαν φορολογηθεί, τότε το δημόσιο θα είχε εισπράξει 11 δισεκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή, δεν θα χρειαζότανε να συζητάμε τώρα για νέα μέτρα. Ποια είναι λοιπόν η μαγκιά των φοροφυγάδων; Ποιόν ζημιώνουν; Το κράτος ή όλη την υπόλοιπη κοινωνία; Που είσαι κύριε Δρίτσα να μας πεις τώρα για τους ψηφοφόρους σου στην Ύδρα;
Όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο πείθομαι ότι η χρεοκοπία για την Ελλάδα δεν είναι μία ατυχής οικονομική εξέλιξη. Είναι προϊόν μιας κοινωνίας που έχει χρεοκοπήσει ηθικά εδώ και καιρό. Γι΄ αυτό και είναι δύσκολο να προτείνει κανείς λύσεις. Ένα «αρρωστημένο» ισολογισμό μπορεί κανείς να τον εξυγιάνει. Οι αρρωστημένες νοοτροπίες όμως δεν αντιμετωπίζονται εύκολα.
Η αλήθεια είναι απλή, αλλά αν την διαβάζαμε στη Bild θα σπεύδαμε να τους κατηγορήσουμε ως ανθέλληνες: Είμαστε τόσο κακομαθημένοι, τόσο αμετροεπείς, που ακόμη και μία χρεοκοπία δεν φτάνει από μόνη της για να μας συνεφέρει.
Στο εξωτερικό έφριξαν με τα γεγονότα στην Ύδρα. Τα όσα συνέβησαν στο νησί πήραν μεγάλη διάσταση στον ξένο Τύπο. Όλα αυτά που εμάς μας φαίνονται απόλυτα φυσιολογικά, σε εκείνους φαίνονται εξωφρενικά. Κι αντί να δούμε την αλήθεια κατάματα, ψάχνουμε και πάλι να βρούμε φαντάσματα. Δεν ασχολούμαστε με την ουσία του θέματος, αλλά καταναλώνουμε άσκοπα τον χρόνο μας όταν αναρωτιόμαστε για ποιόν λόγο η Ύδρα απασχόλησε σήμερα τα ξένα μέσα ενημέρωσης και όχι πριν από δύο ή τρία χρόνια.
Η απάντηση είναι μπροστά στα μάτια μας: Δεν τους απασχολούσαμε μέχρι χτες σε αυτό το επίπεδο λόγω μεγέθους. Ποιος, ξέρει, για παράδειγμα, τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην Ζαχάρω; Κάτι πρέπει να συμβεί για να στραφεί το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης στην συμπαθή αυτή περιοχή της Ηλείας. Κι επιπλέον, δεν υπάρχουν πολλοί στο εξωτερικό που να μπορούν να φανταστούν πως πραγματικά σκέφτονται οι νεοέλληνες στην πλειοψηφία τους. Ότι είναι δυνατόν να δηλώνουν 4.000 εκπαιδευτικοί ότι έχουν ψυχολογικά προβλήματα για να μην διδάσκουν, για να μην κάνουν την δουλειά για την οποία ο ελληνικός λαός τους πληρώνει. Ότι μπορεί να έχουν πιαστεί μέχρι σήμερα 2.750 επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι και να είναι θέμα συζήτησης αν θα πρέπει να μπουν ή όχι στην εφεδρεία, όταν θα έπρεπε ήδη να έχουν απολυθεί. Ότι η φοροδιαφυγή στα νησιά ξεπερνάει το 70% και υπάρχουν βουλευτές που κάνουν δηλώσεις συμπαράστασης στους... δοκιμαζόμενους φοροφυγάδες. Ο κατάλογος είναι μακρύς και δεν έχει τέλος.
Σε μία χώρα που θεωρείται ως απόλυτα φυσιολογικό να καταλαμβάνει κανείς δημόσια κτίρια ή να μην πληρώνει τα διόδια, η αστυνομία θεωρείται «εχθρική δύναμη». Σαν να πρόκειται για στρατό κατοχής. Οι ίδιοι άνθρωποι, λοιπόν, που θα βρίσουν τον αστυνομικό που θα επιχειρήσει να ανοίξει τα διόδια, θα ζητήσουν τα ρέστα από την Πολιτεία αν γίνει ένα ατύχημα σε κάποιον καρόδρομο. Και θα ζητήσουν από τον αρμόδιο υπουργό να διασπείρει τροχονόμους σε όλα τα επικίνδυνα σημεία. Αν όμως οι τροχονόμοι που ο ίδιος ζήτησε να τοποθετηθούν στα επικίνδυνα σημεία τον γράψουν για υπέρβαση του ορίου ταχύτητας ή για αντικανονική είσοδο στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας, θα σπεύσει να αναζητήσει τον προσωπικό του βουλευτή για να του σβήσει την κλήση και να τιμωρήσει τον τροχονόμο με μετάθεση στα... σύνορα. Σκέτο τρελοκομείο.
Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι ότι υπάρχει ένα μεγάλο έλλειμμα σεβασμού προς τον συμπολίτη μας. Δεν μας ενδιαφέρει ο διπλανός μας, αν οι πράξεις μας του προκαλούν ζημία ή όχι.
Η φοροδιαφυγή μόνο από ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους αφορά εισοδήματα 28 δισεκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο. Αν τα εισοδήματα αυτά είχαν φορολογηθεί, τότε το δημόσιο θα είχε εισπράξει 11 δισεκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή, δεν θα χρειαζότανε να συζητάμε τώρα για νέα μέτρα. Ποια είναι λοιπόν η μαγκιά των φοροφυγάδων; Ποιόν ζημιώνουν; Το κράτος ή όλη την υπόλοιπη κοινωνία; Που είσαι κύριε Δρίτσα να μας πεις τώρα για τους ψηφοφόρους σου στην Ύδρα;
Όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο πείθομαι ότι η χρεοκοπία για την Ελλάδα δεν είναι μία ατυχής οικονομική εξέλιξη. Είναι προϊόν μιας κοινωνίας που έχει χρεοκοπήσει ηθικά εδώ και καιρό. Γι΄ αυτό και είναι δύσκολο να προτείνει κανείς λύσεις. Ένα «αρρωστημένο» ισολογισμό μπορεί κανείς να τον εξυγιάνει. Οι αρρωστημένες νοοτροπίες όμως δεν αντιμετωπίζονται εύκολα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου