ΣΥΓΚΡΟΥΟΜΕΝΕΣ ΠΕΝΕΣ - Υπόθεση Παπαχρήστου: 3 ακόμα άρθρα που ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ...

"Τα όρια της ευτέλειας"

Toυ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Οι καιροί ήταν σεμνότεροι, τα μετάλλια τα βλέπαμε με τα κιάλια, κι όταν η Πατουλίδου είπε το «Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!» ρίγη συγκίνησης διετάραξαν τη νηφαλιότητα της εθνικής ψυχής. Ηταν η Ελλάδα, ήταν αυτό το άχτι του «γαμώτο», ήταν και το μετάλλιο κι όλα αυτά μαζί έγιναν σύνθημα. Εφτανε να το πεις, ή και να το σκεφτείς ακόμη, να σφίξεις τα δόντια και να αισθανθείς πρωταθλητής. Ακόμη κι αν λέγοντάς το πατούσες το γκάζι και τραβούσες βουρ για μετωπική στην Εθνική.  

Κάποιοι βέβαια αναρωτιόνταν γιατί δεν άκουσαν τον Σουηδό να λέει «Για τη Σουηδία ρε γαμώτο», όμως οι Σουηδοί είναι ξενέρωτοι, δεν ξέρουν τη γεύση του «γαμώτο». Εξάλλου πόσοι αντι-Σουηδοί κυκλοφορούν στον κόσμο τούτο που είναι γεμάτος από ανθέλληνες κι όταν είσαι δρομέας παλεύεις να τους κατατροπώσεις. 

Μετά το ύφος των καιρών ανέβηκε και βγήκε στην επιφάνεια το τουρλουμπούκι της ανοησίας. Είναι, λέει, στο DNA του Ελληνα να κερδίζει, η νίκη τρέχει στο αίμα μας και μαζί της έτρεξε και η Χαλκιά στα 400 εμπόδια και πήρε το μετάλλιο. Κάποιοι βέβαια, οι συνήθεις γκρινιάρηδες, συνέχισαν να αναρωτιούνται. Αν εμείς με τα δέκα-δεκαπέντε μετάλλια λέμε ότι η νίκη είναι στο αίμα μας, τότε τι πρέπει να πουν οι Αμερικανοί ή οι Κινέζοι που τα φτύνουν σαν τσίχλες; 

Ισως γιατί στο πεδίο της βιολογίας ουδείς δύναται να ανταγωνιστεί τους έλληνες πρωταθλητές.  

Παρ' όλα αυτά η διεθνής Υδρα των ανθελλήνων δεν το έβαλε κάτω. Και το έβγαλε το αίμα μας νοθευμένο από ντόπα η άθλια. Κι εμείς μείναμε να εξιχνιάζουμε το ατύχημα του Κεντέρη και της Θάνου για να μη χάσει η ψυχή μας το ωραίο ρίγος της. Το ρίγος το οποίο είχε πάρει την κατηφόρα της ευτέλειας. 

Διότι, όπως και να το κάνεις, απ' το «γαμώτο» της Πατουλίδου στο νικηφόρο αίμα υπάρχουν κάτι σκαλοπάτια κατηφόρας. Τα οποία τα κατέβηκε αναφανδόν που λένε, και εν πλήρη αθωότητι, το κορίτσι του τριπλούν. Σήμερα που οι καιροί είναι όπως είναι, ακατονόμαστοι. Ενα αστειάκι πήγε να κάνει το κοριτσάκι με το κουνουπάκι και το μαυράκι και βρήκε τον μπελά του. Κρίμα, κρίμα και πάλι κρίμα. Διότι πάλι θα βρουν την ευκαιρία οι συνήθεις γκρινιάρηδες για να πουν πως αν πιστεύατε πως η ευτέλεια έχει όρια πέφτετε έξω.  

Η ευτέλεια δεν έχει όρια. Και η διαφορά ανάμεσα σε αυτόν που κάθεται απέναντί σου και σε φτύνει και τον άλλον που δεν σε φτύνει δεν είναι ότι ο ένας έχει σάλιο ενώ ο άλλος δεν έχει. Είναι ότι αυτός που σε φτύνει δεν αναγνωρίζει τα όρια της συμπεριφοράς γιατί είναι κοινωνικά αναλφάβητος, σκέτα αγράμματος που λένε. Ενώ ο άλλος που δεν σε φτύνει έμαθε ότι, σε γενικές γραμμές, αν δεν υπάρχει αποχρών λόγος, δεν φτύνεις τον απέναντί σου. Και το κορίτσι του τριπλούν μάς έφτυσε κατάμουτρα. Ετσι για να σπάσει πλάκα, όπως δηλώνει εν πλήρη αθωότητι. Το μωρόν και χάριν έχει.

"Διυλίζοντας τον κώνοπα του Νείλου"

Του Σωκράτη Παπαχατζή

Ο Χάρρυ Κλυνν  δικαίως ξεσπάθωσε, μιλώντας για «υποκριτικές μαλακίες». Όμως το θέμα δεν εξαντλείται εκεί. Ένας υποκριτής μπορεί να έχει τη στοιχειώδη λογική, να επικαλείται δηλαδή θέματα ανύπαρκτα με αληθοφάνεια και πειστικότητα. Μπορεί όμως να είναι υποκριτής, και μαζί …ανισόρροπος, ή και εντελώς ηλίθιος, να επικαλείται δηλαδή ως αλήθειες εξόφθαλμα ψέματα. Το ότι ο λόγος του καταφέρνει να περάσει σε μια μερίδα έστω κόσμου, είναι το πιο ανησυχητικό.

Αυτή είναι η περίπτωση με το θέμα της Παπαχρήστου.  Μιλάμε για καθαρή παράνοια. Κανένας ρατσισμός δεν ανιχνεύεται στην «περίφημη» φράση της. Αν επρόκειτο για μια επιδημία κουνουπιών του …Σηκουάνα, ας πούμε, θα ετίθετο θέμα για μια αντίστοιχη φράση από την …γαλλική κοινότητα;  

Ασφαλώς το τηλεκατευθυνόμενο «σκάνδαλο» προέκυψε αποκλειστικά  εκ του ότι κάποιος τόλμησε από «επίσημη θέση» να θίξει το θέμα του αφρικανικού υπερπληθυσμού στην Ελλάδα.

Όμως, αν κατ’ αρχήν ο λαβών την απόφαση φαντάζει γραφικός, η δυνατότητά του να περνάει την όποια «θέση», όχι απλώς αφ’ υψηλού, αλλά από το απυρόβλητο, χωρίς κανένα έλεγχο, τον καθιστά επικίνδυνο. Δίνει επίσης μια επιπλέον ιλαρή χροιά στο ούτως ή άλλως γελοίο σχόλιό του περί «διαφορετικότητας» που η αθλήτρια «δεν σεβάστηκε».

Η επίκληση του σεβασμού της διαφορετικότητας γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα σε μια περίοδο όπου σύσσωμος ο Δυτικός κόσμος  διαδηλώνει το δικαίωμά του να «δραστηριοποιείται» όπου Γης για να φέρει τη …δημοκρατία.

Όσο για την επίκληση του «αυθεντικού Ολυμπιακού Πνεύματος», είναι πασίγνωστο ότι αφορούσε αποκλειστικά στη συμμετοχή Ελλήνων …αφήνοντας έξω τους «βαρβάρους»

Από μια τέτοια υπόθεση, δεν μπορούσαν να λείψουν οι μεστές πολιτικού λόγου παρεμβάσεις των κομμάτων της Αριστεράς, με πρώτη και καλύτερη εκείνη του ΚΚΕ:

«Μία βασική αιτία που γεννά τέτοιες απαράδεκτες συμπεριφορές, όπως της Β. Παπαχρήστου, είναι ο εθνικισμός και η εθνική υπεροψία, που καλλιεργούνται γενικότερα και ιδιαίτερα στο χώρο του αθλητισμού» … «η ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος προϋποθέτει πρώτα απ’ όλα διαπαιδαγώγηση που θα καλλιεργεί τη φιλία και την αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς, άρα προϋποθέτει αθλητισμό σε εντελώς διαφορετική βάση από το σημερινό του εμπορίου, της ντόπας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου» .

Μα …η εικόνα ενός αθλητισμού με απονευρωμένα τα πατριωτικά αντανακλαστικά, χωρίς «εθνικισμό» και «εθνική υπεροψία» είναι αυτή ακριβώς που καλλιεργείται σήμερα: η εικόνα του αθλητισμού του [«χωρίς σύνορα»] εμπορίου, τη ντόπας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Εξ ου και ο κατευθυνόμενος σάλος, στον οποίο, «παραδόξως», συμμετέχουν το ΚΚΕ και τα λοιπά αριστερά κόμματα.

"Έσταξε η ουρά του γαϊδάρου…"

 Του ΚΩΣΤΑ Δ. ΚΑΒΒΑΘΑ

Παρακολουθώ τους Φαρισαίους και τους Υποκριτές να σχίζουν τις κομπινεζόν τους για το μέγα …ατόπημα της Βούλας Παπαχρήστου στο tweeter να πει ένα από τα εκατομμύρια ανέκδοτα που όλοι οι άνθρωποι λέμε στις παρέες. 

Οι Σουηδοί λένε “πόντιους” τους Νορβηγούς, οι Έλληνες λένε “μπουνταλάδες” τους Τούρκους και οι Τούρκοι τους Έλληνες “γκιαούρηδες” και κάνουν αστείο με τους “πόντιους” όπως αυτοί κάνουν με μας. Χιλιάδες τα ανέκδοτα και “ανέκδοτα” για τους Γερμανούς Ναζί, τους Ιταλούς Φασίστες, τους Κινέζους, τους Αμερικανούς, τους μαύρους, τους άσπρους, τους κίτρινους.

Όλα μέσα στην ανθρώπινη φύση, τα περισσότερα ηλίθια πολλά χαριτωμένα, λίγα έξυπνα. Οι λαοί πειράζουν ο ένας τον άλλον, πολλές φορές χοντρά, άκομψα ακόμα και ρατσιστικά αλλά, ρε χαμένοι αυτό δεν είναι λόγος να στερήσετε από μία νέα γυναίκα το όνειρο. 

Βάλτε της μία τιμωρία, πείτε τους κάτι άκρως ειρωνικό ακόμα και απαξιωτικό αλλά, αποκλεισμό απ’ τους αγώνες;

Γιατί δεν αποκλείονται οι αθλητές των χωρών που βομβαρδίζουν λαούς, καταστρέφουν  πόλεις, δολοφονούν παιδιά;

Ξέρετε ρε το ανέκδοτο με τον Έλληνα, τον Γερμανό και τον Ιταλό που….