ΣΥΓΚΡΟΥΟΜΕΝΕΣ ΠΕΝΕΣ: Υπόθεση Παπαχρήστου - 2 ακόμα άρθρα που ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΟΥΝ...

"Υποκριτές με τη... Βούλα"

 Του ΚΩΣΤΑ ΒΑΞΕΒΑΝΗ

«Ρε η κοπέλα δεν έζησε το ΕΥΡΩΜΠΑΣΚΕΤ το 87. Δεν ξέρει καν ποιός είναι ο Αντρέας Παπανδρέου, είναι παιδί» λέει η Αντιγόνη στο γραφείο. Πραγματικά, η Βούλα Παπαχρήστου γεννήθηκε το 1989. Είναι μια κοπέλα 23 χρονών. Δέκα χρόνια προπόνηση, χαμένα παιδικά χρόνια, ίσως μια αψάδα που καμιά φορά έχουν οι άνθρωποι της επιμονής και της θυσίας και σίγουρα επιπολαιότητα.

Ναι, αυτός που γράφει στο τουίτερ μια ανοησία για τα κουνούπια του Νείλου και τους Αφρικανούς στην Ελλάδα, αγνοώντας μάλιστα πως δεν απευθύνεται στην παρέα της αλλά στο δημόσιο χώρο, είναι επιπόλαιος. Έχει ίσως κακό χιούμορ, είναι επηρεασμένος από εξελίξεις στη χώρα που δεν μπορεί και δεν ξέρει να ερμηνεύσει. Αλλά δεν είμαι πεπεισμένος πως είναι ρατσιστής. Ούτε πως φταίει περισσότερο από όλους αυτούς που με την πολιτική τους έστειλαν τη Χρυσή Αυγή στη Βουλή.

Η Βούλα Παπαχρήστου είναι μια κοπέλα στα 23, χωρίς γνώσεις ίσως, χωρίς πολιτική ωριμότητα, που θέλησε να κάνει πλάκα με κάτι που ήταν πιο σοβαρό απ ό,τι νόμιζε, όπως της αποκάλυψαν οι συνθήκες. Σε χρόνο ρεκόρ, Ολυμπιάδας θα έλεγα, το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, έκανε το δικό του άλμα εις μήκος. Με ένα φοβερό πήδημα, απ’ αυτά στα οποία έχει προπονηθεί μέσα από διάφορες πολιτικές κωλοτούμπες, έφτασε στο ρεκόρ της υποκρισίας του.

Πολιτικοί στον καιρό της τρόικας ένιωσαν την αξιοπρέπειά τους να απειλείται από την Παπαχρήστου. Αντιρατσιστές-χωροφύλακες των διατυπώσεων βρήκαν αντικείμενο. Και ανόητοι, βρήκαν μια μεγαλύτερη ανοησία,αυτή μιας κοπέλας,για να στοιχειοθετήσουν την συγκριτική τους «σοβαρότητα».

Σε όλο αυτό το ξέσπασμα υποκρισίας, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, την μέρα ακριβώς που έφτασε η τρόικα στην Ελλάδα για να τους δώσει εντολές, κοκκίνισαν από ντροπή με τους 140 χαρακτήρες της Παπαχρήστου στο τουίτερ. Ζήτησαν να αποκλειστεί από την Ελληνική Ολυμπιακή Αποστολή. Από κοντά και ο ΣΥΡΙΖΑ, έβαλε το ίδιο αίτημα, θέλοντας να επιβεβαιώσει την θεσμική του υπερευαισθησία σε θέματα ρατσισμού.

Καταλαβαίνω γιατί ο Βενιζέλος θέλει να θεωρεί ρατσισμό τις δηλώσεις Παπαχρήστου. Είναι βολικότερο να μιλάς για τον «ρατσισμό» που εξέφρασε μια κοπελίτσα από αυτόν που έχεις καθιερώσει χωρίζοντας τη χώρα σου σε μια ελιτ και στη μάζα. 

Καταλαβαίνω γιατί η ΔΗΜΑΡ, πρέπει να δείξει πως διαθέτει αριστερά αντανακλαστικά την ώρα που χάνει κάθε άλλο που τη συνδέει με το λαικό αίσθημα. Δεν καταλαβαίνω γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να απολογείται στη λογική του πολιτικά ορθού, κάνοντας το χωροφύλακα των ευαισθησιών.

Στο πρόσωπο της Βούλας Παπαχρήστου δεν βλέπω καμιά ρατσίστρια αλλά ένα παιδί που δεν ξέρει τι είπε. Ένα παιδί της εποχής με το μπέρδεμα και ίσως τα εύκολα συμπεράσματα. Είναι υποκρισία να βγαίνουν οι παράγοντες των Ολυμπιακών Αγώνων, της ντόμπας και της Κόκα Κόλα, της εμπορευματοποίησης και του θεάματος και να πουλάνε ευθιξία.
Το Ολυμπιακό πνεύμα απειλήθηκε ξαφνικά από τη χαζομάρα,η πολιτική βρήκε το αξιακό της σύστημα όπως η πόρνη ένα κομμάτι ρούχο για να κρυφτεί και οι μικρόψυχοι την ανάλυση περί όνου σκιάς.

Η Βούλα προσπάθησε να σώσει την κατάσταση γράφοντας στο τουιτερ πως δεν ενοούσε ό,τι έγραψε και πως είναι μόνο αθλήτρια. Αλλά οι Αθάνατοι είχαν πάρει τις αποφάσεις τους. Και σίγουρα δεν ξέρουν αυτοί τι σημαίνει να πεθαίνει ένα όνειρο.

Δεν θεωρώ υπερβολική την απόφασή τους.Τη θεωρώ υποκριτική. Δημιούργησαν όλο αυτό, το μεγάλωσαν για να κρυφτούν πίσω του. Αυτοί που έκαναν νόμους για να αμνηστεύονται, για να κλεβουν, για να εξυπηρετούν,να που είναι ηθικοί και άμεμπτοι, πυροβολώντας ένα παιδί.

Σε μια απο τις αναρτήσεις της στο τουιτερ η Βούλα Παπαχρήστου, λίγες ωρες πριν ξεσπάσει η μπόρα, έχει γράψει τους στίχους του φίλου Γιώργου Κλεφτογιώργου «Να κοιμηθούμε αγκαλιά,να μπερδευτούν τα όνειρά μας και στου φιλιού τη μουσική, ρυθμό να δίνει η καρδιά μας». Ανυποψίαστη, τις ώρες της ευτυχίας και του ονείρου. Λίγο αργότερα άρχισαν να την πυροβολούν ως ρατσίστρια. Ευτυχώς, σώσαμε την χαμένη τιμή των Ολυμπιακών. Και της πολιτικής βέβαια. Υποκριτές και με… Βούλα.

ΥΓ. Δεν ξέρω τι προσβάλει περισσότερο την Ολυμπιακή ιδέα, το γεγονός ότι η Βούλα Παπαχρήστου έγραψε μια επιπολαιότητα στο τουίτερ ή ότι ο επικεφαλής της Ολυμπιακής Επιτροπής είχε βγάλει 1 εκατ. ευρώ στο εξωτερικό αδήλωτα; 

"Η απαξίωση του ρατσιστικού λόγου"

 Του ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ

Ο αποκλεισμός της κ. Βούλας Παπαχρήστου από την Ελληνική Ολυμπιακή Αποστολή δεν ήταν ποινική καταδίκη. Το κράτος δεν χρησιμοποίησε νόμιμη βία για να τιμωρήσει κάποια ριζοσπαστική ή απρεπή άποψη. Αυτό που τιμώρησε η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή είναι η παραβίαση των κανόνων συμμετοχής στους Ολυμπιακούς. Θα μπορούσε να αποκλειστεί ακόμη και αν έλεγε «Ζήτω οι σταλινικές εκκαθαρίσεις εκατομμυρίων ανθρώπων που έγιναν για το χτίσιμο του σοσιαλισμού» · αν και δεν νομίζουμε ότι κάτι τέτοιο θα ξεσήκωνε την ίδια εγχώρια αντίδραση.

Η ποινικοποίηση, λοιπόν, του λόγου είναι μια βίαιη απάντηση του κράτους και γι’ αυτό ανεπίτρεπτη· στον λόγο δεν απαντάς με βία, έστω και νόμιμη. 

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι οφείλεις και να σιωπάς. Δεν μπορεί στο πλαίσιο ενός φιλελεύθερου καθωσπρεπισμού να προσπερνάς τον ρατσιστικό λόγο σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Στον λόγο μίσους απαντάς με μη βίαιες πράξεις, ακόμη και με αποκλεισμούς. Μπορεί να σέβεσαι την ελευθερία του ρατσιστή να πει την ανοησία του, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα τον καλέσεις και σπίτι σου να συζητήσετε αν «οι μαύροι είναι υπάνθρωποι» ή «αν οι εβραίοι πρέπει να υπάρχουν».

Η μεγαλύτερη ανοησία που εκστομίζεται στον δημόσιο διάλογο -και κινδυνεύει να γίνει δόγμα- είναι το «σέβομαι τις απόψεις σας». Οχι! Η ελευθερία κάποιου να πει την άποψή του είναι σεβαστή, υπό την έννοια ότι δεν πρέπει διά της βίας να κατασταλεί. Οι απόψεις καθαυτές δεν είναι προς σεβασμό. Πρέπει να αντικρούονται αν είναι σοβαρές· να γελοιοποιούνται αν είναι γελοίες· να αποκλείονται διά της απαξίας αν είναι μισαλλόδοξες.  

Οπως η ελευθερία των ρατσιστών να μιλούν δεν σημαίνει και υποχρέωση των δημοσιογράφων να τους παρέχουν φιλόξενο βήμα για να διαδίδεται ο μισαλλόδοξος λόγος τους, τοιουτοτρόπως η πολιτεια δεν οφείλει να επιβραβεύει τους φορείς του, έστω διά της τιμητικής εκπροσώπησης της χώρας σε διεθνείς διοργανώσεις.

Ετσι, ο αποκλεισμός της κ. Βούλας Παπαχρήστου από την Ελληνική Ολυμπιακή Αποστολή δεν ήταν άσκηση λογοκρισίας. Ηταν εφαρμογή των κανονισμών που η αθλήτρια όφειλε να γνωρίζει και η έμπρακτη απαξίωση αυτών που πιστεύει και είπε. Ηταν μια «προσβλητική απάντηση» στα προσβλητικά -έστω για κάποιους ανθρώπους- λόγια που εκστόμισε.