Ενα μάθημα για την Ευρώπη

Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ

Αν, τέλος πάντων, πρέπει να βρούμε οπωσδήποτε κάτι θετικό στα χθεσινά ρεζιλίκια μας είναι το ότι δεν παύουμε να εκπλήσσουμε τους εταίρους μας στην Ευρώπη. Εκεί που πάνε να πιστέψουν ότι τα έχουν δει πια όλα από την Ελλάδα, εμφανιζόμαστε εμείς με κάτι καινούργιο -συνήθως κάτι που ούτε και εμείς οι ίδιοι το φανταζόμασταν- για να τους αφήσουμε σύξυλους και άναυδους...

Περάσαμε τρεις ημέρες συζητώντας για την εκπροσώπηση της χώρας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, λόγω του προβλήματος υγείας του πρωθυπουργού. Συζητούσαμε αν η χώρα θα εκπροσωπηθεί από τον υπουργό Εξωτερικών, αν θα συνοδεύεται από τους αρχηγούς των άλλων δύο κομμάτων, πλην Ν.Δ., που μετέχουν στην «κυβέρνηση εθνικής ευθύνης» κ.λπ. (Παρεμπιπτόντως, είναι αξιοσημείωτη η ευρηματικότητά μας σε στομφώδεις νεολογισμούς, προκειμένου να αποφύγουμε τον επονείδιστο για τα πολιτικά ήθη μας όρο «κυβέρνηση συνεργασίας»...)

Ωσπου την τελευταία στιγμή, χθες το απόγευμα δηλαδή, κάποιος θυμήθηκε αυτό που γνωρίζει και ο τελευταίος νεοεισερχόμενος ακόλουθος στο υπουργείο Εξωτερικών: ότι στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια τα κράτη-μέλη εκπροσωπούνται είτε από αρχηγούς κρατών είτε από τους επικεφαλής των κυβερνήσεών τους, συνοδευόμενους μόνον από έναν συνεργάτη τους, κατά κανόνα τον αρμόδιο για τα υπό συζήτηση θέματα. (Αν ρωτούσαν τον Ανδρέα Ψυχάρη, υποθέτω ότι θα τους το έλεγε...) Συνεπώς, απόντος του πρωθυπουργού, μόνον ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορούσε να τον αντικαταστήσει και ουδείς άλλος.

Εν τω μεταξύ, έχει τη σημασία του ότι ο πρώην διπλωμάτης και νυν υπουργός Εξωτερικών της χώρας προήδρευσε ολόκληρης σύσκεψης για την προετοιμασία των ελληνικών θέσεων, ενόσω ακόμη επικρατούσε η πεποίθηση ότι η εκπροσώπηση της χώρας ήταν θέμα επαφιέμενο απολύτως στη διακριτική ευχέρεια της κυβέρνησης. Θα μπορούσε να εκπροσωπηθεί ακόμη και από τον Καράογλου, που λέει ο λόγος, εφόσον συμφωνούσαν ο Ευ. ο Βενιζέλος και ο Φ. Κουβέλης - γιατί όχι;

Από το μεσημέρι της περασμένης Παρασκευής, όταν έγινε γνωστό ότι ο Α. Σαμαράς έπρεπε να υποβληθεί σε επέμβαση, σεναριολογούσαμε στον αέρα. (Το πρώτο πρόσωπο του πληθυντικού περιλαμβάνει και εμάς τους «λειτουργούς του Τύπου», που μεταδίδαμε τις λύσεις που επεξεργαζόταν η κυβέρνηση και δεν μας έκοψε να αναρωτηθούμε τι ακριβώς ορίζει ο κανονισμός του Συμβουλίου για την εκπροσώπηση των χωρών...) Η συνολική εικόνα, ασφαλώς, δεν θα διέφυγε των διπλωματικών αντιπροσωπειών που διατηρούν εδώ οι εταίροι μας· και είναι αυτή ενός κράτους που ούτε ευρωπαϊκό είναι ούτε καν κράτος.

Αλλά ας προσπαθήσουμε να δούμε τη θετική πλευρά του θέματος. Ακόμη μια φορά, ο εξυπνότερος λαός του κόσμου, που κατοικεί στην ωραιότερη χώρα του κόσμου, έδωσε ένα πολύτιμο μάθημα στους Ευρωπαίους. Τους βοηθήσαμε να μάθουν κάτι ουσιώδες για την Ελλάδα, το οποίο για εμάς μεν μπορεί να μην είναι καθόλου τιμητικό, για εκείνους δε ίσως αποδειχθεί πολύ χρήσιμο, εν όψει της αναπόφευκτης αναδιάρθρωσης της Ευρωζώνης. Τους το διδάξαμε δε με τον πιο ευχάριστο τρόπο: κάνοντας τη διαδικασία της μάθησης διασκεδαστική. Για τον λόγο αυτόν, τείνω να πιστεύσω ότι δεν πρόκειται να το ξεχάσουν εύκολα. Αυτό πρέπει να κρατήσουμε ως το μόνο παρηγορητικό στοιχείο από το γραφικό επεισόδιο σχετικά με την εκπροσώπηση της χώρας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο...