ΑΙΓΥΠΤΟΣ: Θα χυθεί κι άλλο αίμα

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

 

Πανηγύρισαν, φυσικά, έξαλλα οι εκατοντάδες χιλιάδες Αιγύπτιοι που κάθε μέρα και κάθε νύχτα μαζεύονταν στην πλατεία Ταχρίρ, όταν η αποτελούμενη από οπαδούς του Μουμπάρακ εκλογική επιτροπή υποχρεώθηκε τελικά να ανακοινώσει με οκτώ (!) ημέρες καθυστέρηση ότι ο ισλαμιστής Μοχάμεντ Μουρσί είναι ο νικητής των προεδρικών εκλογών που διεξήχθησαν στις 16 και 17 Ιουνίου.  

Πρόκειται όμως για μια νίκη πολύ μικρότερης σημασίας από όσο φαντάζεται κανείς.

Όσο κι αν αυτό ακούγεται παράδοξο, η ανακήρυξη ισλαμιστή προέδρου μοιάζει περισσότερο με την τελευταία πράξη πραξικοπηματικού σφετερισμού της εξουσίας εκ μέρους της στρατιωτικής χούντας των στρατηγών του Μουμπάρακ παρά με την ολοκλήρωση των διαδικασιών εκδημοκρατισμού της χώρας, όπως είχε υποσχεθεί ο στρατός μετά την ανατροπή του τυράννου από τη λαϊκή εξέγερση.

 

Δυστυχώς, όλα δείχνουν ότι αν δεν χυθεί και πάλι αίμα στην Αίγυπτο, η στρατιωτική χούντα θα έχει κατορθώσει να καταπνίξει την επανάσταση και τους πολιτικούς εκπροσώπους της, αλλά επιπλέον θα έχει εξουδετερώσει και τους Αδελφούς Μουσουλμάνους που εκμεταλλεύθηκαν την ανατροπή του καθεστώτος Μουμπάρακ για να κυριαρχήσουν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.

Σε ότι αφορά τις πολιτικές δυνάμεις που εκπροσωπούν τον επαναστατημένο λαό, αυτές ουσιαστικά συνετρίβησαν στις κάλπες. Απέτυχαν τόσο στις βουλευτικές εκλογές που έγιναν στα τέλη του 2011 όσο και στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών που έγιναν τον περασμένο μήνα.
 

Με τους ισλαμιστές των Αδελφών Μουσουλμάνων, όμως, τα πράγματα αποδείχθηκαν πολύ πιο δύσκολα για τους στρατιωτικούς.
 

Οι ισλαμιστές κυριάρχησαν σαρωτικά στο Κοινοβούλιο. Η χούντα όμως δεν επέτρεψε στην αιγυπτιακή Βουλή να καταρτίσει δημοκρατικό Σύνταγμα πριν από τις προεδρικές εκλογές. Το έκανε επίτηδες γιατί το ισχύον ολοκληρωτικό Σύνταγμα δίνει όλες τις κυβερνητικές εξουσίες στον πρόεδρο. Οι στρατιωτικοί είχαν, λοιπόν, την ελπίδα ότι θα κατόρθωναν με βία και νοθεία να επιβάλλουν δικό τους πρόεδρο, ώστε να εξουδετερώσουν έτσι την ισλαμική κυριαρχία στο Κοινοβούλιο.

Μόλις όμως κατάλαβαν ότι η εκλογή δικού τους προέδρου ήταν πρακτικά αδύνατη, άλλαξαν σχέδιο. Τις παραμονές του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών διέλυσαν το δημοκρατικά εκλεγμένο Κοινοβούλιο όπου κυριαρχούσαν οι ισλαμιστές!
 

Αφού πλέον δεν υπήρχε Βουλή, η χούντα έκανε δύο πράγματα:

Πρώτον, ανέλαβε όλη τη νομοθετική εξουσία η ίδια! Αυτή φτιάχνει τους νόμους, αυτή καταρτίζει τον προϋπολογισμό σε όλους τους τομείς.
 

Δεύτερον, επέβαλε με διάταγμα η ίδια η χούντα ένα «προσωρινό» σύνταγμα, το οποίο απογυμνώνει το πρόεδρο από όλες του τις εξουσίες! Έτσι, ο νεοεκλεγείς ισλαμιστής πρόεδρος Μουρσί θα είναι σχεδόν διακοσμητικός.
 

Επιπροσθέτως, η στρατιωτική χούντα – η οποία σημειωτέον υποτίθεται ότι θα παρέδιδε την εξουσία στους πολιτικούς στις 30 Ιουνίου – επανέφερε τον στρατιωτικό νόμο και έτσι ο στρατός μπορεί να συλλαμβάνει και να δικάζει και να φυλακίζει πολίτες.

Σαν να μην έφτανε αυτό, οι στρατηγοί έδωσαν στον εαυτό τους και δικαίωμα βέτο στις διατάξεις του μόνιμου Συντάγματος, που θα καταρτίσει στο μέλλον κάποιο άλλο, άγνωστης σύνθεσης και τρόπου εκλογής, αιγυπτιακό Κοινοβούλιο, που μόνο η χούντα ξέρει πότε θα κρίνει η ίδια κατάλληλη την ευκαιρία για να το συγκροτήσει!
 

Με διάταγμα της χούντας, το οποίο μάλιστα εκδόθηκε αφότου είχαν κλείσει οι κάλπες στις 17 Ιουνίου, ο πρόεδρος μετατρέπεται σε μαριονέτα, αφού υποχρεούται πλέον να ζητάει την έγκριση του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου - της στρατιωτικής χούντας, δηλαδή – για οποιαδήποτε σχεδόν ενέργεια του, για κάθε πράξη, για κάθε απόφαση.

Η ΧΟΥΝΤΑ
Όργανο των ΗΠΑ και του Ισραήλ

Καθόλου δεν ευνοεί τις δημοκρατικές εξελίξεις στην Αίγυπτο η αναταραχή στη Συρία. Ο στρατός της Αιγύπτου είναι ουσιαστικά όργανο των Αμερικανών και των Ισραηλινών επί δεκαετίες, γεμάτος όχι μόνο με πολιτικούς φίλους αλλά και με πράκτορες της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ μέχρι τα ανώτατα κλιμάκιά του.
 

Όπως πέρυσι ο αιγυπτιακός στρατός χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον για την οργάνωση της δράσης των αντικαθεστωτικών κατά του Καντάφι στη Λιβύη, έτσι και φέτος είναι απολύτως απαραίτητος στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ. Αφενός λόγω της χρησιμοποίησής του στην υπονόμευση του αιμοσταγούς καθεστώτος Άσαντ στη Συρία και αφετέρου για να συμμετάσχει στην επιβολή λύσης προς το συμφέρον του Ισραήλ στο Παλαιστινιακό, μόλις πέσει η Δαμασκός.