ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς 2.0

Tου Πασχου Μανδραβελη 

Πρέπει να είναι το μοναδικό κόμμα στον κόσμο που εκδίδει ένα πρόγραμμα για κάθε ποσοστό που επιτυγχάνει στις εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ένα πρόγραμμα για την περίοδο που κέρδισε το 5% των ψηφοφόρων, παρουσιάζει σήμερα ένα καινούργιο επειδή πήγε στο 17% και πιθανότατα να δούμε ένα τρίτο αν επαληθευτούν οι δημοσκοπήσεις που το θέλουν στο 25%.

Πολλοί λένε ότι αυτή η υπερπαραγωγή προγραμμάτων είναι αναγκαία για να πάψει η «πολυφωνία» του ΣΥΡΙΖΑ. Ορθό: αυτές τις μέρες ακούσαμε το κοντό και το μακρύ της αριστερής σκέψης.  

Ο κ. Γλέζος λέει ότι θα φορολογηθούν με 100 ευρώ ανά μήνα όλα τα εισοδήματα άνω των 20.000 ευρώ τον χρόνο, ενώ ο κ. Τσίπρας διορθώνει ότι θα δίνουν 100 ευρώ ανά μήνα όσοι έχουν εισόδημα 20.000 ευρώ τον μήνα και όχι τον χρόνο. Ακούσαμε για την «αξιοποίηση» των καταθέσεων από τον κ. Στρατούλη, λες και οι τράπεζες έχουν στο θησαυροφυλάκιο ένα βουνό λεφτά που απλώς τα κοιτάνε. Ακούμε τον κ. Λαφαζάνη να ωρύεται για μονομερή καταγγελία του Μνημονίου, τον κ. Δραγασάκη για κατάργηση διατάξεων έπειτα από διαπραγματεύσεις και τον κ. Τσίπρα να στέλνει επιστολή στην Ε.Ε. για αλλαγή του πλαισίου πολιτικής ολόκληρης της Ευρώπης. Γενικώς, ακούμε χίλια δυο και κάθε μέρα προκύπτει μια έκπληξη. Ενδημούν πολλοί μαθητευόμενοι μάγοι της αριστερής διακυβέρνησης σ’ αυτόν τον χώρο, με αποτέλεσμα τη διαρκή βαβούρα από προτάσεις που δεν έχουν καμιά ελπίδα να εφαρμοστούν.

Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται ένα άλλο πρόγραμμα. Οχι γιατί το 10.300 λέξεων κείμενο, που υπάρχει σήμερα στο syriza.gr, είναι το μεγαλύτερο σημείωμα αυτοκτονίας που γράφτηκε ποτέ στην Ιστορία. Κυρίως διότι το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος διαπνέεται από την αρχή «καλύτερα υγιής και πλούσιος, παρά άρρωστος και φτωχός». Δηλαδή, τα περισσότερα απ’ όσα προτείνει είναι καλά κι όμορφα. «Να κατοχυρωθούν οι αναγκαίοι πόροι με τις εισφορές και την κρατική συμμετοχή και να υπάρξει σύστημα καταπολέμησης της εισφοροδιαφυγής και της εισφοροκλοπής». Ωραία ευχή και γι’ αυτό υπήρχε στα προγράμματα και του παλιού δικομματισμού. Το ερώτημα είναι πόσο περισσότερο να συμμετάσχει το κράτος στο ασφαλιστικό, αφού ήδη δίνει 30-35% των εσόδων του για συντάξεις και πώς ακριβώς καταπολεμάται η εισφοροδιαφυγή;

Το πρόβλημα του νέου προγράμματος, που παρουσιάζεται σήμερα, θα είναι πιο θολό κι ευχετήριο από το προηγούμενο. Κι αυτό είναι φυσιολογικό. Η συνισταμένη των 12 συνιστωσών αναγκαστικά είναι «μ’ άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε» για να διατηρείται η συνοχή του σχήματος. Τώρα που συρρέει και το παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ικανοποιηθούν και οι δικές του «ευαισθησίες», αυτές που χαρακτήρισαν τις πρακτικές του παλιού δικομματισμού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται μεγάλο κόμμα κι αποκτά τα πολυσυλλεκτικά χαρακτηριστικά των μεγάλων κομμάτων και το πρόγραμμά του θα γίνει πιο θολό και γενικόλογο. Αν, μάλιστα, γίνει κυβέρνηση θα δούμε ένα ΣΥΡΙΖΑ 3.0 με πρόγραμμα στην πράξη πολύ πιο σκληρό από το σημερινό, αφού εκ των πραγμάτων θα πρέπει να διορθώσει μακροχρόνιες δομικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας, χωρίς το Μνημόνιο και τα δανεικά των εταίρων.