Κενότης

Της Ευαγγελίας – Αγγελικης Πεχλιβανίδου

(Εκπ/κού – Ποιήτριας - Συγγραφέως)

Βαρύς γλυκός είν’ ο καφές

Ο καναπές

Χέρια που πλέκουν ηδονές

Με αρωγές

Το ουίσκι άνευ συνταγής

Κι άνευ  τιμής

Τι κι αν πληρώνεις μετρητοίς

Ακροβατείς

Σφηνάκια στήνουνε χορό

Ένα σωρό

Κορμιά ριγμένα εκεί και εδώ

Χωρίς αιδώ.

Βαριά η ανάσα κι αδειανή

Από ψυχή

Χτυπούν ακούρδιστοι οι παλμοί

Πνιγμένη η αυγή

Φωτάκια μες στη σκοτεινιά

Ειρωνικά

Βήχας, τσιγάρο, καταχνιά

Νύχτα βαθειά.

Χλωμό το μάτι αναπολεί

Σ’ άδεια σιωπή

Παρόν και μέλλον μια ζωή

Που αιμορραγεί

Μαγκιά και λόγια ο χουβαρντάς

Σφιχτά ο παράς

Κερνάει ο κάθε  μασκαράς

Μετά χαράς

Όλοι κουνιούνται ρυθμικά

Άδεια σακιά

Κεφάλι, ώμους και κορμιά

Σαν τα σφαχτά

Κούφια , τρανά μηδενικά

Λικνιστικά

Βαλσάρουν άδεια από καρδιά

Κι ιδανικά

Η αυλαία πέφτει κι η σκηνή

Μένει αδειανή

Φώτα σβηστά, μάτια αχανή

Δίχως ορμή.