Της ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ
Ωραία η φωτογραφία του κ.Καμίνη με φόντο την
Ακρόπολη στο protagon χθες. Ωραία και η λεζάντα «Η Αθήνα έδειξε τον
δρόμο»! Όλα έκτακτα καμωμένα.
Στην πράξη έχουμε ένα θέμα. Πώς εννοεί ο καθένας τον ανοιχτό δρόμο. Πώς μεταφράζεται το αδιέξοδο.
Ακούστε την ιστορία. Μάλλον αρχικά φανταστείτε την ιστορία. Σ΄ένα δρόμο της Αθήνας ένα μαγαζί, μια επιχείρηση. Κρίση, ταμπέλες, εκπτώσεις, προσφορές 100%, αγώνας, τίναγμα πετάλων, απολύσεις προσωπικού, κλείσιμο, ενοίκια απλήρωτα, ιδιοκτήτης απλήρωτος, ωστόσο το κράτος φορολογεί τον ιδιοκτήτη εκτός κι αν παραχωρήσει τα ενοίκια στο κράτος για να τα εισπράξει εκείνο, του τραβάει όμως και μια έκτακτη εισφορά για να μάθει να πορεύεται…Γνωστές ιστορίες. Ίσως και η συνέχεια είναι γνωστή.
ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ τεράστιο, με σελοτέιπ ή αυτοκόλλητο, τηλέφωνα, ελπίδες, τηλέφωνα, ερωτήσεις ανθρώπων ευγενικών, αγενών, θυμωμένων που ψάχνουν κάπου να ξεσπάσουν… Είναι κι αυτό συνήθειο των ημερών. Αναμονή, αναμονή, αναμονή. Ας πούμε δυο χρόνια νάχει το σασπένς της η ιστορία μας. Διαφυγόντες πόροι για το κράτος, για τους ιδιοκτήτες, για εργαζόμενους. Ανεργία, ανεργία, ανεργία. Αδιέξοδο. Και κάποια στιγμή εμφανίζεται μια επιχείρηση… Ας πάμε πιο μακριά το όνειρο… Μια ανθηρή ελληνική επιχείρηση. Ένα σούπερ μάρκετ. Άκου τρέλα! Και θέλει να ενοικιάσει τον χώρο. Και θέλει ν΄ απασχολήσει εργαζόμενους… Άκου ανωμαλία! Ας πούμε 12 υπαλλήλους νά' χει πλάκα. Και υπογράφει συμβόλαιο με τον ιδιοκτήτη που δεν πιστεύει την τύχη του, έστω κι αν εισπράττει το 1/5 του ενοικίου που εισέπραττε. Οι ιδιώτες έχουν προσαρμοστικότητα. Και καταθέτουν τα χαρτιά στον Δήμο Αθηναίων για την προέγκριση της άδειας λειτουργίας. Και ο Δήμος ζητάει τον κανονισμό της πολυκατοικίας. Σωστά. Αλλά ζητάει επιπροσθέτως (πάντα υπάρχει και ένα επιπροσθέτως ΖΟΝΓΚ σε τούτον τον τόπο) και Υπεύθυνη Δήλωση του Νόμου 105 του Διαχειριστή ότι σύμφωνα με τον Κανονισμό της πολυκατοικίας επιτρέπεται η λειτουργία σούπερ μάρκετ.
Μην με ρωτήσετε γιατί πρέπει ο Διαχειριστής να επιβεβαιώσει αυτό που γράφει ο κανονισμός… Άβυσσος η ψυχή του Δήμου . Ζητάς λοιπόν σε πρώτο στάδιο την υπογραφή του Διαχειριστή που συνήθως δηλώνει ανήσυχος (πάλι μην με ρωτήσετε γιατί) ότι πρέπει να ρωτήσει τους ένοικους αν συμφωνούν (άσχετα αν ο κανονισμός επιτρέπει). Και πάλι συνήθως ο κάθε ένοικος έχει κι ένα δικό του θέμα να κωλυσιεργεί. Να σας πω για παράδειγμα ένα θέμα, (για νάχει και περισσότερο σασπένς η ιστορία), ότι δηλαδή παρκάρει πιο εύκολα από την ώρα που ερήμωσε το μαγαζί. Μην γελάτε! Ή έχει θυμό γιατί ένα δικό του διαμέρισμα είναι ξενοίκιαστο οπότε δεν γουστάρει να ενοικιάσει κάποιος άλλος το δικό του ή γιατί… Έτσι γουστάρει! Σε τούτη τη χώρα έτσι κι αλλιώς πάντα παλεύουμε με ένα «έτσι γουστάρω» των συμπολιτών μας και ένα «έτσι γουστάρω» των Αρχόντων μας… Μην το ψάχνετε. Και αρχίζει ένα φαύλος κύκλος και αγώνας… Ώσπου φως στο τούνελ! Υπάρχει νόμος ο οποίος λαμβάνοντας υπόψη το αδιέξοδο πολλών λέει και πολύ σωστά ότι αν δεν υπάρχει Διαχειριστής Ή αν ο διαχειριστής αρνείται να υπογράψει, μπορεί ο ιδιοκτήτης να υπογράψει Δήλωση του Νόμου 105 που να λέει ότι σύμφωνα με τον κανονισμό που επίσης καταθέτει (οπότε και άμεσα ελέγχεται η αλήθεια) μπορεί να λειτουργήσει σούπερ μάρκετ. Αυτό και έκαναν οι ήρωες (τους λες και μαλάκες) της ιστορίας μας. Ο έρμος ιδιοκτήτης του ακινήτου και η έρμη εταιρεία-ενοικιαστής.
Νομίζετε ότι τελειώνει εδώ η ιστορία και φαντάζεστε ένα φωτισμένο μαγαζί και υπαλλήλους να εργάζονται και το κράτος να εισπράττει και να οξυγονώνεται η εμπορική ατμόσφαιρα και και και…. Λάθος!
Διότι στις 4.11. 2011 εν μέσω μαύρης κρίσης και μαγαζιών σφαλιστών και φαλιαραμέντων βαρβάτων και ανεργίας και αυτοκτονιών γίνεται Συμβούλιο Αρχόντων Τετραπέρατων και αποφασίζουν (αφού προφανώς δεν είχαν κάποιο σοβαρότερο πρόβλημα στην χώρα να λύσουν) ότι χρειάζεται ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ η υπογραφή του Διαχειριστή. Έμμεσα εκχωρείται η ιδιοκτησία στα τερτίπια του καθενός. Και αναγκάζεσαι να προχωρήσεις δικαστικά απαιτώντας την υπογραφή του Διαχειριστή και και και…. Δουλίτσα νάχουμε! Υπάλληλοι του Δήμου Αθηναίων μου εξήγησαν «Αν ήσασταν κάτοικος στο Γκάζι θα χειροκροτούσατε την απόφαση γιατί με την υπογραφή του Ιδιοκτήτη γίνανε πολλά μπαρ».
Λατρεμένη μου χώρα! Πόσο τα παράλογα βαφτίζονται λογικά; Mε πόση επιπολαιότητα και ραχάτι στερούν το οξυγόνο από κάθε επιχείρηση; Πώς δημιουργούν για όλα τα νόμιμα έναν ιστό αράχνης; Πώς κρατούν τους πολίτες σε τραγική εγρήγορση;
Η ιστορία είχε σασπένς… Δεν έχετε παράπονο. Τύφλα νάχουν τα θρίλερ! Η ταμπέλα ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ ξαναμπήκε στην πρότερη θέση. Προσλήψεις αναβάλλονται επ΄ αόριστον.
Τι ανάγκη έχουμε κ. Καμίνη! «Η Αθήνα έδειξε τον δρόμο» γράψατε χθες στο protagon. Σπουδαίος τίτλος! Και η φωτογραφία σας έκτακτη. Σας πάει η Ακρόπολη ως φόντο. Sorry αλλά πήρατε άδεια από τους Αρχαίους για να φωτογραφηθείτε; Μην γελάτε! Κι αν εσείς χρησιμοποιήσετε τη φωτογραφία για ποταπούς σκοπούς; O Δίας είναι διαχειριστής και χρειάζεστε την υπογραφή του… Δεν θέλω να σας τρομάξω….
Υ.Γ1. Λάτρεψα από το κέιμενο του Καμίνη "Η σημερινή πολιτική κατάσταση δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αισιοδοξία, επιτρέπει όμως να μιλήσουμε για οφέλη που προκύπτουν από
τον σχεδιασμό ρεαλιστικών πολιτικών"....Βουλωμένο γράμμα διαβάζει ο Δήμαρχος!
Υ.Γ Ελπίζω να μη μου πει για την "συνεργασία των ενοίκων"....Εδώ δεν συνεργάστηκαν οι άρχοντες για να σωθεί η πατρίδα...Οι ένοικοι μιας πολυκατοικίας τους μάραναν!
Στην πράξη έχουμε ένα θέμα. Πώς εννοεί ο καθένας τον ανοιχτό δρόμο. Πώς μεταφράζεται το αδιέξοδο.
Ακούστε την ιστορία. Μάλλον αρχικά φανταστείτε την ιστορία. Σ΄ένα δρόμο της Αθήνας ένα μαγαζί, μια επιχείρηση. Κρίση, ταμπέλες, εκπτώσεις, προσφορές 100%, αγώνας, τίναγμα πετάλων, απολύσεις προσωπικού, κλείσιμο, ενοίκια απλήρωτα, ιδιοκτήτης απλήρωτος, ωστόσο το κράτος φορολογεί τον ιδιοκτήτη εκτός κι αν παραχωρήσει τα ενοίκια στο κράτος για να τα εισπράξει εκείνο, του τραβάει όμως και μια έκτακτη εισφορά για να μάθει να πορεύεται…Γνωστές ιστορίες. Ίσως και η συνέχεια είναι γνωστή.
ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ τεράστιο, με σελοτέιπ ή αυτοκόλλητο, τηλέφωνα, ελπίδες, τηλέφωνα, ερωτήσεις ανθρώπων ευγενικών, αγενών, θυμωμένων που ψάχνουν κάπου να ξεσπάσουν… Είναι κι αυτό συνήθειο των ημερών. Αναμονή, αναμονή, αναμονή. Ας πούμε δυο χρόνια νάχει το σασπένς της η ιστορία μας. Διαφυγόντες πόροι για το κράτος, για τους ιδιοκτήτες, για εργαζόμενους. Ανεργία, ανεργία, ανεργία. Αδιέξοδο. Και κάποια στιγμή εμφανίζεται μια επιχείρηση… Ας πάμε πιο μακριά το όνειρο… Μια ανθηρή ελληνική επιχείρηση. Ένα σούπερ μάρκετ. Άκου τρέλα! Και θέλει να ενοικιάσει τον χώρο. Και θέλει ν΄ απασχολήσει εργαζόμενους… Άκου ανωμαλία! Ας πούμε 12 υπαλλήλους νά' χει πλάκα. Και υπογράφει συμβόλαιο με τον ιδιοκτήτη που δεν πιστεύει την τύχη του, έστω κι αν εισπράττει το 1/5 του ενοικίου που εισέπραττε. Οι ιδιώτες έχουν προσαρμοστικότητα. Και καταθέτουν τα χαρτιά στον Δήμο Αθηναίων για την προέγκριση της άδειας λειτουργίας. Και ο Δήμος ζητάει τον κανονισμό της πολυκατοικίας. Σωστά. Αλλά ζητάει επιπροσθέτως (πάντα υπάρχει και ένα επιπροσθέτως ΖΟΝΓΚ σε τούτον τον τόπο) και Υπεύθυνη Δήλωση του Νόμου 105 του Διαχειριστή ότι σύμφωνα με τον Κανονισμό της πολυκατοικίας επιτρέπεται η λειτουργία σούπερ μάρκετ.
Μην με ρωτήσετε γιατί πρέπει ο Διαχειριστής να επιβεβαιώσει αυτό που γράφει ο κανονισμός… Άβυσσος η ψυχή του Δήμου . Ζητάς λοιπόν σε πρώτο στάδιο την υπογραφή του Διαχειριστή που συνήθως δηλώνει ανήσυχος (πάλι μην με ρωτήσετε γιατί) ότι πρέπει να ρωτήσει τους ένοικους αν συμφωνούν (άσχετα αν ο κανονισμός επιτρέπει). Και πάλι συνήθως ο κάθε ένοικος έχει κι ένα δικό του θέμα να κωλυσιεργεί. Να σας πω για παράδειγμα ένα θέμα, (για νάχει και περισσότερο σασπένς η ιστορία), ότι δηλαδή παρκάρει πιο εύκολα από την ώρα που ερήμωσε το μαγαζί. Μην γελάτε! Ή έχει θυμό γιατί ένα δικό του διαμέρισμα είναι ξενοίκιαστο οπότε δεν γουστάρει να ενοικιάσει κάποιος άλλος το δικό του ή γιατί… Έτσι γουστάρει! Σε τούτη τη χώρα έτσι κι αλλιώς πάντα παλεύουμε με ένα «έτσι γουστάρω» των συμπολιτών μας και ένα «έτσι γουστάρω» των Αρχόντων μας… Μην το ψάχνετε. Και αρχίζει ένα φαύλος κύκλος και αγώνας… Ώσπου φως στο τούνελ! Υπάρχει νόμος ο οποίος λαμβάνοντας υπόψη το αδιέξοδο πολλών λέει και πολύ σωστά ότι αν δεν υπάρχει Διαχειριστής Ή αν ο διαχειριστής αρνείται να υπογράψει, μπορεί ο ιδιοκτήτης να υπογράψει Δήλωση του Νόμου 105 που να λέει ότι σύμφωνα με τον κανονισμό που επίσης καταθέτει (οπότε και άμεσα ελέγχεται η αλήθεια) μπορεί να λειτουργήσει σούπερ μάρκετ. Αυτό και έκαναν οι ήρωες (τους λες και μαλάκες) της ιστορίας μας. Ο έρμος ιδιοκτήτης του ακινήτου και η έρμη εταιρεία-ενοικιαστής.
Νομίζετε ότι τελειώνει εδώ η ιστορία και φαντάζεστε ένα φωτισμένο μαγαζί και υπαλλήλους να εργάζονται και το κράτος να εισπράττει και να οξυγονώνεται η εμπορική ατμόσφαιρα και και και…. Λάθος!
Διότι στις 4.11. 2011 εν μέσω μαύρης κρίσης και μαγαζιών σφαλιστών και φαλιαραμέντων βαρβάτων και ανεργίας και αυτοκτονιών γίνεται Συμβούλιο Αρχόντων Τετραπέρατων και αποφασίζουν (αφού προφανώς δεν είχαν κάποιο σοβαρότερο πρόβλημα στην χώρα να λύσουν) ότι χρειάζεται ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ η υπογραφή του Διαχειριστή. Έμμεσα εκχωρείται η ιδιοκτησία στα τερτίπια του καθενός. Και αναγκάζεσαι να προχωρήσεις δικαστικά απαιτώντας την υπογραφή του Διαχειριστή και και και…. Δουλίτσα νάχουμε! Υπάλληλοι του Δήμου Αθηναίων μου εξήγησαν «Αν ήσασταν κάτοικος στο Γκάζι θα χειροκροτούσατε την απόφαση γιατί με την υπογραφή του Ιδιοκτήτη γίνανε πολλά μπαρ».
Λατρεμένη μου χώρα! Πόσο τα παράλογα βαφτίζονται λογικά; Mε πόση επιπολαιότητα και ραχάτι στερούν το οξυγόνο από κάθε επιχείρηση; Πώς δημιουργούν για όλα τα νόμιμα έναν ιστό αράχνης; Πώς κρατούν τους πολίτες σε τραγική εγρήγορση;
Η ιστορία είχε σασπένς… Δεν έχετε παράπονο. Τύφλα νάχουν τα θρίλερ! Η ταμπέλα ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ ξαναμπήκε στην πρότερη θέση. Προσλήψεις αναβάλλονται επ΄ αόριστον.
Τι ανάγκη έχουμε κ. Καμίνη! «Η Αθήνα έδειξε τον δρόμο» γράψατε χθες στο protagon. Σπουδαίος τίτλος! Και η φωτογραφία σας έκτακτη. Σας πάει η Ακρόπολη ως φόντο. Sorry αλλά πήρατε άδεια από τους Αρχαίους για να φωτογραφηθείτε; Μην γελάτε! Κι αν εσείς χρησιμοποιήσετε τη φωτογραφία για ποταπούς σκοπούς; O Δίας είναι διαχειριστής και χρειάζεστε την υπογραφή του… Δεν θέλω να σας τρομάξω….
Υ.Γ1. Λάτρεψα από το κέιμενο του Καμίνη "Η σημερινή πολιτική κατάσταση δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αισιοδοξία, επιτρέπει όμως να μιλήσουμε για οφέλη που προκύπτουν από
τον σχεδιασμό ρεαλιστικών πολιτικών"....Βουλωμένο γράμμα διαβάζει ο Δήμαρχος!
Υ.Γ Ελπίζω να μη μου πει για την "συνεργασία των ενοίκων"....Εδώ δεν συνεργάστηκαν οι άρχοντες για να σωθεί η πατρίδα...Οι ένοικοι μιας πολυκατοικίας τους μάραναν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου