Το Διαδίκτυο, ο Πολύφημος και ο Κανένας...

Της ΕΛΕΝΗΣ ΚΑΡΑΣΑΒΒΙΔΟΥ

Μέλους του Δ.Σ. του Ευρωπαϊκού Δικτύου για Φιλικές Πόλεις στα Παιδιά της UNICEF

Η τεχνολογική επανάσταση στα τέλη του 20ού αιώνα «κατακερματίζοντας» τις παραδοσιακές διόδους αναπαράστασης που έλεγχε παραδοσιακά (αν και ποτέ απόλυτα) η όποια εξουσία, «συνέτριψε» σημειολογικά την ιεραρχία στη διακίνηση της πληροφορίας, συμβάλλοντας σε αυτό που ονομάστηκε «ριζική αμφισβήτηση» της μεταμοντερνικότητας.

Η συμβολή του Διαδικτύου στη δημιουργία ατομικής σκέψης και κοινωνικών κινημάτων (παρ' όλη την παράλληλη συμβολή του στην εικονική οικονομία) υπήρξε εμβληματική. Για κάποια χρόνια το Ιντερνετ, αυτός ο πολυπρισματικός Πολύφημος με το τεράστιο «ένα μάτι» (το άλλο που αναζητείται από την εποχή του «Κανένα» δεν θα μπορούσε παρά να 'ταν η φιλοσοφία και η πιο «υλική» έκφρασή της, η τέχνη, η οποία θα έντυνε συνειδησιακά τη χρήση της όποιας τεχνολογίας), βοήθησε την «ανθρωπότητα» να ξεφύγει κάπως από τη μονίμως «βολική»(;) και συχνά επιλεκτική τύφλωσή της.

Τα τελευταία όμως χρόνια, που η βαριά σκιά του «νέου», οικονομικού ολοκληρωτισμού κρύβεται όλο και πιο άτσαλα πίσω από την επίφαση μιας δήθεν δημοκρατίας, αυτός αρχίζει και μετέρχεται παραδοσιακές πρακτικές του «παλιού» ολοκληρωτισμού. Και ξεχωριστή ανάμεσά τους είναι και ο έλεγχος των αναπαραστατικών μηχανισμών, με άλλα λόγια η λογοκρισία, που ξεκίνησε από παραδοσιακά έντυπα και θα απλωθεί τώρα, αν δεν αντιδράσουμε, στον ηλεκτρονικό χώρο.

Πανικοβλημένη από τα κινήματα, υποστηριγμένη από τους «σύννομους» αστούς που (από σοκ ή από επιλογή) «δεν βλέπουν», ισχυροποιημένη από λαούς που εκμαυλίστηκαν μέσα από χειραγωγιστικές ανάγκες και διαχειρίζονται φοβικά την πιθανότητα ο «Κανένας» (αυτοί οι ίδιοι) να μετουσιωθεί σε πολιτικό υποκείμενο επάνω στα δίκαια ερείπια των παλιών υποκειμένων και να αντιδράσουν, η νέα ιεραρχία προχωρά ένα βήμα παραπάνω:

Την ίδια ώρα που με επίσημο έγγραφό της η αστυνομία του Λονδίνου εξομοίωνε τους «αγανακτισμένους» του Λονδίνου με τρομοκρατικές οργανώσεις (κάτι τρομακτικό από μόνο του), την ίδια ώρα που στην Ε.Ε. ψηφίζονται «συμφωνίες για αστυνόμευση» των προθύμων, στο αμερικανικό Κογκρέσο κατατίθεται (οσονούπω) νόμος που παρέχει το δικαίωμα στις Ηνωμένες Πολιτείες (αρχικά...) η κυβέρνηση να μπορεί να υποχρεώσει τους providers του Internet (τους φορείς και τις εταιρείες που διαχειρίζονται και μας παρέχουν τον ιντερνετικό χώρο) να μπλοκάρουν κάθε δραστηριότητα που μπορεί να θεωρείται ύποπτη (ή ακόμη -και προσέξτε τη ρητορική...- που δεν μπορούν να ελέγξουν την ιντερνετική δραστηριότητα των μελών τους...).

Η μαύρη λίστα των οργανώσεων που θα δημιουργηθεί θα χρησιμοποιήσει προφανώς ως φρεγάτες «νομιμοποίησης» site στο στιλ της Αλ Κάιντα για να χτυπήσει τους αληθινούς στόχους, site, λίστες, ηλεκτρονικά έντυπα και διακινούμενα μηνύματα εναλλακτικής πληροφόρησης και κοινωνικής δράσης.

Παραδέχονται προφανώς ότι ο δρόμος που ακολουθούν όχι μόνο δεν κυοφορεί τη λύση («μας έλεγαν θα νικήσετε άμα υποταχτείτε»), αλλά θα δημιουργήσει πλανητικά τεράστιες εκρήξεις τα επόμενα χρόνια. Εκρήξεις επίτηδες «εξαθλιωμένων», στις οποίες η ύψιστη αλληλεγγύη κι η ύψιστη κτηνωδία θα πηγαίνουν εκ των πραγμάτων χέρι χέρι, εκρήξεις που ελέγχοντας τις διόδους αναπαράστασης θα τις παρουσιάσουν πιθανότατα ως απόδειξη για το «αναγκαίο», το «μόνο ρεαλιστικό» της «τελικής λύσης» μιας οικονομίας κι ενός πλανήτη που χωρά μόνο το χειρότερο κάθε φορά δείγμα μας, δηλαδή τους «εκλεκτούς».

Αν και, αφού θα 'χουμε αφήσει τις Ιθάκες να κατακτηθούν, δεν θα 'χει λόγο ο «Κανένας» να απελευθερωθεί από τη σπηλιά του τυφλού πια Γίγαντα...