Της ΕΦΗΣ ΦΑΛΙΔΑ
Πολλά χρόνια πριν το Ιντερνετ συμβάλει στην εξάπλωσή της, η μόδα ήταν ένα σύστημα μελέτης, έρευνας και δημιουργίας. Το άθροισμά τους έφερνε αλλαγές στον τρόπο ντυσίματος. Εκείνη την εποχή, στο γαλλικό Μεσοπόλεμο, μια δημιουργός, η Μαντλέν Βιονέ, ανέτρεψε την αντίληψη του ρούχου.
Η ματιά της ανίχνευσε τα πάντα γύρω από την αρχαία ελληνική τέχνη. Και ανακάλυψε τρόπους και τεχνικές για να δώσει την τρίτη διάσταση που μέχρι τότε δεν είχαν τα ρούχα. Εκτοτε η γενιά των σχεδιαστών του 20ού αιώνα αναγνώρισε στα μακριά της φορέματα, στα παιχνίδια των όγκων, στις τεχνικές κατασκευής τους μια ευφυΐα που αποτελεί αστείρευτη έμπνευση. Η Μαντλέν Βιονέ ήταν «ο Ευκλείδης της μόδας».
«Το θεώρημα της Βιονέ για τη μόδα στηρίχτηκε στη γεωμετρία του υφάσματος και στις παραστάσεις αρχαιοελληνικών έργων. Οταν ένα κομμάτι ύφασμα είναι κομμένο σε σχήμα τετραγώνου και το διπλώσουμε ώστε να μετρήσουμε το σχέδιο, τότε οι γωνίες που σχηματίζονται ταιριάζουν και αναδεικνύουν την ανθρώπινη φόρμα. Η συμβολή της γαλλίδας δημιουργού στη μόδα είχε τις βάσεις της στην αρχαιοελληνική αισθητική», υποστήριξε η καθηγήτρια Αρχαιολογίας του Ενδύματος στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, Λυδία Καμίτση.
«Τα πρώτα φορέματα ελληνικού ύφους της Βιονέ κάνουν την εμφάνισή τους το 1919 και επεμβαίνουν στην παράδοση των κανόνων τής τεχνικής τής υψηλής ραπτικής», είπε στο διεθνές συνέδριο «Παρίσι - Αθήνα 1919-1939: το διπλό ταξίδι» που οργάνωσε το Γαλλικό Ινστιτούτο στο Μουσείο Μπενάκη, για τη Γαλλίδα που άλλαξε τη μόδα.
Η Λυδία Καμίτση τεκμηρίωσε τη θέση της με εικόνες από παραστάσεις αμφορέων της αρχαιότητας (στα Μουσεία του Λούβρου, του Βατικανού, της Νάπολι), όπου διακρίνονται οι λεπτομέρειες από αρχαιοελληνικούς μανδύες, χιτώνες, χλαμύδες.
«Η Μαντλέν Βιονέ δεν ταξίδεψε ποτέ στην Ελλάδα. Τη γνώρισε όμως μέσα από τη διάχυτη ατμόσφαιρα στο Παρίσι την εποχή που το ρεύμα των καλλιτεχνικών αναζητήσεων ήταν στραμμένο προς τους πολιτισμούς της αρχαιότητας. Ως πνεύμα δημιουργικό η ίδια παρακολουθούσε μαθήματα σχεδίου και γλυπτικής στη Σχολή Καλών Τεχνών, επισκεπτόταν την πτέρυγα αρχαιοτήτων του Λούβρου και αγόραζε βιβλία τέχνης με λεπτομερή σχέδια για τα αγγεία», εξήγησε η ελληνίδα καθηγήτρια, η οποία έχει ασχοληθεί με το έργο της Βιονέ σε δύο ερευνητικά βιβλία.
Γνωστή για την τεχνική της στο λοξό κόψιμο του υφάσματος που πρόσθετε κίνηση στο ρούχο, η Βιονέ στη δεκαετία του '20 άρχισε να πειραματίζεται με τεχνικές με βάση τις παραστάσεις των αγγείων. Πέρα από τη δημιουργία βραδινών φορεμάτων σε γραμμή χιτώνα ή χειριδωτού πέπλου, τα οποία κατασκεύαζε δίνοντάς τους όγκο, παρατήρησε και οικειοποιήθηκε κι άλλες διακοσμητικές λεπτομέρειες που τις πρόσθεσε στα ρούχα της.
ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου