Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι οτι οι πολιτικοί δεν επιτρέπουν τη μείωση του μεγέθους του δημοσίου τομέα, δεν επιτρέπουν τον περιορισμό της σπατάλης, δεν κλείνουν τις άχρηστες και ζημιογόνες δημόσιες υπηρεσίες και επιχειρήσεις, δεν περιορίζουν τις εξόφθαλμες υπερβολές σε τεράστιες συντάξεις ή αμοιβές ορισμένων προνομιούχων υπαλλήλων, δεν περιορίζουν τις δικές τους αμοιβές και τα προνόμια τους, αντίθετα, ορμάνε στην τσέπη των πολιτών και αρπάζουν ότι βρούν.
Η φράση λοιπόν του Πάγκαλου «μαζί τα φάγαμε», έχει και συμπλήρωμα, «αλλά εσείς θα πληρώσετε». Το εσείς αφορά τους πολίτες του ιδιωτικού τομέα.
Αν υποθέσουμε οτι το κράτος δανείστηκε 360 δις και τα μοίρασε σε μισθούς και συντάξεις – που εννοεί ο κ. Πάγκαλος- τώρα που πρέπει τα λεφτά να επιστραφούν στους δανειστές, το κράτος κατάσχει τις περιουσίες και τα εισοδήματα και τα επιστρέφει στους δανειστές. Η κατάσχεση γίνεται μέσω φόρων, έκτακτων εισφορών, ειδικών επιβαρρύνσεων κλπ.
Έχουμε δηλαδή μια μεταφορά της ιδιωτικής περιουσίας στα δημόσια ταμεία για να πληρωθούν τα χρέη.
Μόνο της ιδιωτικής περιουσίας όμως. Η περιουσία του δημοσίου και όλων όσων το συναπαρτίζουν, παραμένει άθικτη και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις αυγατίζει. Διότι όταν ολόκληρη η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει την ύφεση, το κλείσιμο των επιχειρήσεων, την ανεργία, τη μείωση των εισοδημάτων, την μείωση της αξίας της περιουσίας, τη φτώχεια και την ίδια στιγμή οι ημέτεροι, οι προνομιούχοι δημόσιοι υπάλληλοι και οι πολιτικοί διατηρούν τις αμοιβές και τα προνόμια τους, τότε μπορούμε να πούμε οτι οι δικές τους περιουσίες αυγατίζουν έναντι όλων των υπολοίπων.
Το «τρισκατάρατο» μνημόνιο, εφαρμόζεται δυστυχώς μόνο ώς προς μερικά σημεία του. Υπάρχουν και άλλα που δεν εφαρμόζονται και που είναι φερ’ ειπείν η πρόταση που λέει οτι πρέπει το βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής να μοιραστεί δίκαια. Δεν υπάρχει καμία κοινωνική δικαιοσύνη, δεν υπάρχει καμία αίσθηση δικαίου στους πολίτες που πληρώνουν την κρίση.
Αυτό που υπάρχει, είναι μια προφανής προσπάθεια προστασίας του «συστήματος» δηλαδή της «παρέας» πολιτικών και δημοσίων υπαλλήλων και ιδιαίτερα των «μαγαζιών» που χρησιμοποιούσαν τα κόμματα επι δεκαετίες για να βολεύουν τους δικούς τους. Όλοι οι άλλοι πληρώνουν, οι «ημέτεροι» απολαμβάνουν.
Στην πραγματικότητα, η μάχη που δίνει ο πολιτικός κόσμος σήμερα, δεν είναι μια μάχη επιβίωσης της πατρίδας, αλλά μια μάχη επιβίωσης των συντεχνιών, μια μάχη επιβίωσης του συστήματος διαπλοκής, όχι αυτής της διαπλοκής που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα μεταξύ πολιτικών και επιχειρηματιών, αλλά μιας άλλης διαπλοκής πολύ βαθύτερης, μεταξύ πολιτικών και δημόσιας διοίκησης.
Τίποτα απο όλα όσα συμβαίνουν σήμερα δεν θα είχε συμβεί, αν απο την αρχή ο πολιτικός κόσμος είχε σπεύσει να μειώσει τη σπατάλη και τις άχρηστες υπηρεσίες του δημοσίου.
Τίποτα δεν θα είχε συμβεί, αν αντί ο κ. Παπακωνσταντίνου να παρουσιάσει φουσκωμένο το έλλειμμα του 2009, είχε απλώς περιορίσει τις δαπάνες. Τότε , στην αρχή της πανίσχυρης κυβέρνησης Παπανδρέου, όταν ο λαός τους είχε δώσει μεγάλη πελιοψηφία και εντολή να εξυγιάνουν την οικονομία. Τότε που ο λαός είχε πιστέψει το «λεφτά υπάρχουν» και τους είχε δώσει την εντολή να συλλάβουν τη φοροδιαφυγή και να κόψουν τις σπατάλες. Διότι πράγματι, λεφτά υπήρχαν. Το ΑΕΠ ήταν στα 240 δις ευρώ αλλά τα χρήματα χάνονταν στις μαύρες τρύπες του δημοσίου. Αυτά τα χρήματα έπρεπε να έχει αξιοποιήσει τότε η κυβέρνηση, αντί να καλέσει το ΔΝΤ και την τρόικα εκθέτοντας τη χώρα ανεπανόρθωτα και προκαλώντας όλα τα δεινά που ζούμε σήμερα.
Κατά τη γνώμη μου, ποτέ δεν είναι αργά για να διορθωθεί η κατάσταση. Το κακό όμως είναι οτι ο πολιτικός κόσμος δεν θέλει να διορθώσει την κατάσταση αν το κόστος για αυτή τη διόρθωση είναι ο περιορισμός του δημοσίου τομέα και η διακοπή της σπατάλης. Προτιμά να διαλύσει την ελληνική οικονομία, να εξαθλιώσει την κοινωνία, αρκεί να διατηρήσει το μεγάλο μέγεθος του δημοσίου που μεταφράζεται σε πολιτική ισχύ και σε εξαγορά ψήφων.
Το μέλλον λοιπόν της χώρας δεν θα γίνει ποτέ αισιόδοξο, αν δεν αλλάξει εκ βάθρων το πολιτικό σκηνικό και αν δεν εξαφανισθεί η μικροπολιτική λογική που έφτασε τη χώρα στον γκρεμό που βρίσκεται σήμερα. Και όσο παίρνουμε τις δόσεις και συνεχίζουμε να πληρώνουμε τις σπατάλες του δημοσίου, η περιουσία όλων των Ελλήνων , το εισόδημα τους και το βιοτικό τους επίπεδο θα κινδυνεύει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου