Πώς φτάνει ένας άνθρωπος να διαπρέπει στις επιστήμες, τις επιχειρήσεις, τη μουσική, τις τέχνες, τον αθλητισμό; Ή, για να διατυπώσουμε διαφορετικά το ερώτημα, Μότσαρτ και Αϊνστάιν γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Ερευνα που έγινε παλαιότερα από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Φλόριντας έδειξε πως αυτό που ξεχωρίζει τους άριστους από τους απλώς καλούς είναι απλώς η σκληρή δουλειά. Ομως το ταλέντο, η διανοητική ικανότητα, μοιάζει να προσφέρουν «το κάτι παραπάνω».
Στην έρευνα του Πανεπιστημίου της Φλόριντας, ο ψυχολόγος Κ. Aντερς Eρικσον και οι συνάδελφοί του ζήτησαν από τα παιδιά που σπούδαζαν βιολί σε μια μουσική ακαδημία να υπολογίσουν πόσες ώρες είχαν αφιερώσει στη μελέτη από όταν άρχισαν να παίζουν. Μέχρι την ηλικία των 20, οι φοιτητές τους οποίους η ακαδημία χαρακτήριζε «άριστους» είχαν στην «πλάτη» τους περισσότερες από 10.000 ώρες μελέτης οι «καλοί» είχαν κάτι λιγότερο από 8.000 ώρες, ενώ οι μέτριοι λιγότερες από 5.000 ώρες.
Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής χαιρετίστηκαν με ενθουσιασμό - διότι όλοι οι άνθρωποι είναι θεωρητικά ικανοί για σκληρή προσπάθεια.
Και εντούτοις, η επιστήμη δείχνει πως δεν είναι όλοι ικανοί να γίνουν οι καλύτεροι στον τομέα τους, πόσω μάλλον Μότσαρτ ή Αϊνστάιν.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου Βάντερμπιλτ παρακολούθησαν την πορεία περισσότερων από 2.000 παιδιών τα οποία, στο πλαίσιο της αναζήτησης νέων ταλέντων, είχαν φέρει στα 13 τους τα καλύτερα αποτελέσματα στα τεστ SAT - είναι τα τυποποιημένα τεστ εισόδου στα αμερικανικά πανεπιστήμια, και θεωρούνται πανομοιότυπα με τα τεστ υπολογισμού του δείκτη ευφυΐας. Διαπίστωσαν λοιπόν πως αυτά τα χαρισματικά παιδιά είχαν έναντι των υπολοίπων τρεις έως πέντε φορές περισσότερες πιθανότητες να αποκτήσουν διδακτορικό, να πάρουν δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, να δημοσιεύσουν ένα άρθρο σε κάποια επιστημονική επιθεώρηση ή να δημοσιεύσουν ένα λογοτεχνικό έργο. Με άλλα λόγια, δεν είναι αδύνατο για κάποιον με μέση νοημοσύνη να αποκτήσει διδακτορικό στην πυρηνική φυσική - απλώς δεν είναι πολύ πιθανό.
ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου