Ηττημένο όνειρο;

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ

Επιεικώς καταχρώμενοι

των παιδιών μας τη μοίρα

Λίλυ Εξαρχοπούλου, Επιεικώς

1. Δεν υπάρχει ηθική χωρίς οξυγόνο, ούτε Αριστερά χωρίς ουτοπία. Καλούμαστε μέσα από την κοινωνική πραγματικότητα και τις αντιστάσεις της να τιμωρήσουμε την πολιτική λογική με τα διάφορα τρικ που επινοεί και εφαρμόζει. Αυτή θα είναι η αρχή της μετα-ελευθερίας μας.

2 Το αριστερό ως αντανάκλαση του δεξιού, ως άρνηση του προϋπάρχοντος, δεν μπορεί πια να γοητεύσει. Η άρνηση της άρνησης δεν σημαίνει βέβαια επιστροφή στη συντήρηση.

Η άρνηση της υποταγής υπογραμμίζει την αναζήτηση νέων κανόνων και νέου τρόπου ζωής, υποδηλώνει την ανάγκη βίωσης ενός άλλου μέλλοντος. Οταν το «όμοιο» σκοτώνει, το «διαφορετικό» ζωογονεί και απελευθερώνει.

Οι ηττημένες επαναστάσεις με τους περήφανους νικητές επαναστάτες, οι διαχωριστικές γραμμές και οι «οντολογικές» διακρίσεις, οι διακηρύξεις στόχων και τα νέα οργανωτικά σχήματα επιχειρούν να εκλογικεύσουν την Ιστορία. Εμείς όμως έχουμε ανάγκη από νέους αιρετικούς μύθους, από νέα κατανόηση της πραγματικότητας.

3 Ο εχθρός κινείται εντός του στρατοπέδου κι όχι εκτός. Οι θεσμικές απελευθερώσεις πνίγουν την ελευθερία.

Μας χρειάζεται κοινωνικός και πολιτικός ριζοσπαστισμός. Δεν είμαστε «μάζα» για να επικαλούμαστε συνεχώς αιτιότητες. Η πίστη σε «συνταγές» σκοτώνει την ελευθερία.

Η ζωή μας προσανατολίζεται από τα οράματά μας. Θα γίνουμε τόσο ελεύθεροι όσο εμείς θέλουμε κι όχι όσο οι άλλοι μας επιτρέπουν.

4 Δεν αρκεί πια να αντιστεκόμαστε στο ρεφορμισμό. Ζούμε στην εποχή της μεταελευθερίας και χρειαζόμαστε νέους ορισμούς και νέους αιρετικούς.

5 Ελευθερία όλων -ευθύνες του καθενός- έλεγχος από όλους: μόνον έτσι θα ξεπεράσουμε το φόβο και την παρακμή.

Σήμερα στην Ελλάδα θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν υπάρχουν ήρωες που «ζυμώνονται» στην κοινωνία.

Τότε άραγε τι υπάρχει;

- Νέο στρώμα «σοσιαλιστών ευρωσαλονόβιων»;

- Μικρομεσαίοι συμβιβασμένοι;

- Αριστεροί καθεστωποιημένοι;

- Συντηρητικοί αφοπλισμένοι;

- Radical chic;

Ή παραδίδουμε -ως σκυτάλη- στη νέα γενιά;

- Εναν ιστορικό συμψηφισμό;

- Μια άτακτη υποχώρηση τακτικής;

- Μια αμετάκλητη ήττα των νέων μπροστά στους παλιούς;

- Εναν αμοραλισμό της επιτυχίας;

- Ανευθυνότητα και ασυλία των πολιτικών και της πολιτικής;

6 Το δικαίωμα στη διαφορά, στη διαφωνία και στην ουτοπία είναι τα μόνα που θα μας σώσουν από τη θύελλα των «εύκαμπτων ιδεολογιών».

7 Οι αιρέσεις θα είναι τόσες όσες οι αντιστάσεις μας. Τόσες όσα τα απελευθερωτικά μας κινήματα που θα τα διαμορφώσουν ελεύθεροι ριζοσπάστες άνθρωποι-πολίτες για να διαμορφώσουν ελεύθερους ριζοσπάστες ανθρώπους-πολίτες.