Με σάρκα και οστά

Της ΛΙΑΝΑΣ ΚΑΝΕΛΛΗ

(Στήλη "ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΜΟΝΙΟ" του "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ")

Εκλεισε μια δεκαετία και μπήκαμε στη δεύτερη του 21ου αιώνα. Η τεχνολογία που εξαφάνισε τις αποστάσεις και σμίκρυνε τα χάσματα πληροφόρησης, προχώρησε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς στο μισό πληθυσμό της Γης, ο οποίος κατέχει τη χρηστική τεχνογνωσία των μέσων αλλά όχι και τα μέσα αυτά καθαυτά. Ο σύγχρονος καπιταλισμός, ειδικά στις πρωτοποριακές επιστημονικώς και τεχνολογικά εξελιγμένες χώρες της Δύσης και της Ανατολής, απ' τις ΗΠΑ ως την Ιαπωνία και την Ταϊβάν, φούσκωσε τα κέρδη του «αφύσικα», υπερτιμολογώντας και κεφαλαιοποιώντας άυλες αξίες όπως ο κίνδυνος, το προσδόκιμο ζωής, η ασφάλιση κερδών, η μακροχρόνια σπέκουλα επιπτώσεων φυσικών καταστροφών, οι καταναλωτικές τάσεις των μαζών με βάση προγράμματα δημιουργίας τους κι άλλα τέτοια... 

Η οικονομία, θεμέλιο κι εργαλείο πολιτικής εξελίχθηκε σε ένα προνομιακό πεδίο εκπαίδευσης και δράσης ενός προσεκτικά επιλεγμένου ιερατείου, μιας αυλικής του κεφαλαίου, κυρίως του χρηματοπιστωτικού, ασφυκτικά ολιγάριθμης μειοψηφίας, μιας δημιουργικής, ως προς τη διαχείριση, δράκας επαϊόντων, που διαμορφώνει, θεσμοθετεί, δρα κι εντέλει ασκεί πολιτική.

Αυτή η πολιτική, καθόλου αφορούσα πολίτες, διατυμπανίζεται ως αλληλεπιδραστικά παγκόσμια, υπεράνω των γνωστών και δοκιμασμένων ιδεολογικών, κομματικών ή και εθνοκρατικών σχημάτων και δομών. Οι αγορές, θεοκρατικώς μεγεθυμένες, έχουν περιβληθεί το μεταφυσικό ένδυμα της παντοδυναμίας, της ανωνυμίας, της γιγαντιαίας ικανότητας ενός Γκιούλιβερ να καταστρέφει ή να σώζει κατά το δοκούν αναρίθμητους λιλιπούτειους πρώην πολίτες του σύγχρονου κόσμου. 

Οι λαοί έγιναν target group, δηλαδή ομάδες - στόχοι, επί των οποίων ασκείται η καπιταλιστική «υπερπολιτική» ωσάν αποκεφαλιστικό σερφάρισμα στο διαδίκτυο.

Οι πραγματικές ανάγκες των πραγματικών μαζών, των πραγματικών ανθρώπων, μετατρέπονται άμεσα σε λάφυρα όπως ζήσαμε πρόσφατα με την «αραβική άνοιξη» και τον ευρωπαϊκό «χειμώνα». Ετσι κρύφτηκαν κι ως ένα βαθμό αποκρύβονται και μασκάρονται σύγχρονες γενοκτονίες, εξοντώσεις πληθυσμών και πολιτισμών απενοχοποιούνται και ιστοριογράφονται κατά τα συμφέροντα των αγορών. Πανάρχαιος ιμπεριαλισμός με σύγχρονα μέσα. Ο τρόμος ως όπλο επιβολής έχει στόχο το λαό. Ως πραγματικό άθροισμα υποκειμένων με σάρκα και οστά αλλά και ως ιστορικό συλλογικό υποκείμενο όταν δρα προς κάλυψη των βασικών του αναγκών, που όμως, ούτε στις πιο βάρβαρες εποχές δεν περιορίστηκαν στο «μαμ, κακά και νάνι».

Ετσι, η συζήτηση για την κρίση την καπιταλιστική στη Δύση και τον κόσμο, στην Ευρώπη, ήδη παίρνει το χαρακτήρα της παραχώρησης από την πλειοψηφία των εργαζομένων στη μειοψηφία των κλειδοκρατόρων των αγορών, του δικαιώματος του λαού να σκέφτεται, να οργανώνεται και να δρα ως λαός. Οι χώρες μετατρέπονται σε χώρο, με τις αγορές να διαφεντεύουν και να τιμολογούν και τη σάρκα και τα οστά των κατά τα άλλα res - αντικειμένων δούλων και όχι πολιτών. Η καταστολή θα ενταθεί. Η ...μετα-δημοκρατία θα βασίζεται σε κοινωνικά υποσύνολα ή ακόμη και προεπιλεγμένα άτομα που θα προαποφασίζουν και θα εκτελούν προγράμματα παραγωγής συλλογής κι εκμετάλλευσης του πλούτου, ταυτίζοντας το ταξικό με το δημόσιο, το εθνικό, το...γενικό καλό των δούλων. Η κάθε λογής κάλπη θα στήνεται σε χρόνο, τόπο και με ερωτήματα που θα εξασφαλίζουν το επιθυμητό αποτέλεσμα για την κυρίαρχη τάξη εξουσίας. Η λαϊκίστικη μιντιακή προπαγάνδα των τελευταίων δύο δεκαετιών θα πάρει την παραλυτική μορφή του δήθεν πολιτικού διαλόγου, του οποίου όμως το περιεχόμενο ήδη προκαθορίζεται από την ελίτ των ιδεολογικών μεταπρατών του ευρωνατοϊκού συνονθυλεύματος κι όχι απ' τις ανάγκες των λαών. Αλλωστε, δεν μπήγεις το μαχαίρι στο κόκαλο τόσο εύκολα και συχνά παρά μόνον αν δεν είναι το δικό σου...

Θέλει προσοχή αυτή η διαλεκτική καταιγίδα. Μπορεί να πείσει κοινωνικά στρώματα όσο πείθει ένα παυσίπονο σε ώρα παρατεταμένου πόνου. Κι έτσι κανείς δε θα διανοηθεί να ανοίξει μια συζήτηση, γιατί φέτος τα μαύρα σκυλιά δεν κατέστρεψαν το...Πολυτεχνείο... Μαντρωμένα στην ισχυρή συναίνεση, γάβγισαν απλώς περί όγκου του ΠΑΜΕ και τέρμα. Οποιος θαρρεί ότι η αντίσταση είναι για το μουσείο κέρινων ομοιωμάτων κλείνει απλώς ραντεβού με το λαό στο γραφείο του. Κι εκεί οι λαοί δε χωράνε...