Η δικαίωση του φορολογουμένου και ο χρεοκοπημένος κυνισμός του νεόπλουτου

Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

Κανείς δεν έκλαψε. Κανείς δεν ένιωσε έλεος για τους οφειλέτες που οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα. Κανείς δεν απέφυγε τον χαιρέκακο καγχασμό ακούγοντάς τους να απολογούνται, υποσχόμενοι ότι θα πουλήσουν ένα δυο σπιτάκια για να ξοφλήσουν τον ΦΠΑ.

Δεν είναι η εκδίκηση του αδύναμου που απολαμβάνει αγρίως τη διαπόμπευση του ισχυρού. Είναι η δικαίωση του φορολογουμένου που εξακολουθεί τακτικώς και εκτάκτως να χρηματοδοτεί μια Πολιτεία, όπου οι νόμοι εφαρμόζονται μόνο κατ' εξαίρεση. Είναι η δικαίωση του σιωπηλού πολίτη που - παρά τις διαρκείς διαψεύσεις - εξακολουθεί να πιστεύει στην Πολιτεία.

Τα αυτόφωρα των τελευταίων ημερών γειώνουν ξανά την αφήγηση της εθνικής περιπέτειας. Μας θυμίζουν ότι δεν φταίει η γερμανική μυωπία για τα δεινά μας. Μας θυμίζουν ότι δεν απαιτείται η έκδοση ευρωομολόγου για να συλληφθεί εδώ η φοροδιαφυγή.

Οι συλλήψεις, όμως, αναδεικνύουν και την αυτόφωρη κουφότητα της τρέχουσας συνθηματολογίας. Την αξιοπρέπεια του πολίτη δεν την προστατεύει η λεβέντικη διπλωματία των υπογραφών. Τη δημοκρατική αρχή δεν την υπηρετεί η ρητορεία των δημοψηφισμάτων. Αξιοπρεπής και κυρίαρχος είναι ο πολίτης όταν οι θεσμοί λειτουργούν. Οταν χρεοκοπεί ο κυνισμός του νεόπλουτου. Οταν τελεσφορεί η υπομονή του ρομαντικού, που πιστεύει ακόμη στη δικαιοσύνη.

Γι' αυτό δεν χρειάζεται η γυμναστική εθνικού τσαμπουκά και δημοκρατικής ευαισθησίας. Μια σύλληψη φοροφυγά βοηθά την κοινωνική συνοχή όσο δέκα δημοψηφίσματα. Ενας χλιδιάρης στη φυλακή ίσον χίλιοι τσολιάδες.