Τα παιδιά που μουντζώνουν


Ενα παιδί που μουντζώνει τους επισήμους στις παρελάσεις λέει ελάχιστα πράγματα για το ίδιο το παιδί. Ακόμη λιγότερα λέει για τους επισήμους ή για την Πολιτεία που εκπροσωπούν.

Αντιθέτως, λέει πολλά για το σπίτι του παιδιού, τους γονείς του, το σχολείο του, τους δασκάλους του.

Διότι σίγουρα μουντζώνουν κι αυτοί. Και ακόμη πιο σίγουρα έχουν πείσει το παιδί ότι μεγαλώνει σε μια κοινωνία που αξίζει μόνο τη μούντζα του.

Δεν θα πω αν έχουν δίκιο ή άδικο –ο καθένας μπορεί να το δει όπως θέλει… Θα πω, όμως, ότι ανέλαβαν μια τεράστια ευθύνη: έβαλαν ένα παιδί να μισεί την Πολιτεία στην οποία ζει πριν ακόμη τη ζήσει. Για δικούς τους λόγους, πήραν όμηρο το παιδί απέναντι στην Πολιτεία.

Δεν μπορώ να γνωρίζω από πού άντλησαν αυτή την τόλμη ή αυτό το θράσος. Ποιος, δηλαδή, τους εκχώρησε το δικαίωμα να δηλητηριάσουν ένα παιδικό μυαλό επειδή συνέβη το δικό τους μυαλό να οργίζεται.

Ούτε γνωρίζω πού πήγε η ευθύνη του γονιού ή του εκπαιδευτικού απέναντι σε έναν έφηβο που παρελαύνει μοιράζοντας μούντζες.

Ισως οι άνθρωποι αυτοί αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη ζωή τους. Ενδεχομένως κουβαλούν βάσανα, πικρίες, παράπονα, ακόμη και εμμονές. Καμία αντίρρηση. Το ερώτημα είναι ποιος τους επέτρεψε να τα εκφράσουν ή να τα εμπορευτούν μέσω της ομηρείας τρίτων.

Αυτή ακριβώς είναι η ουσία των επεισοδίων της 28ης Οκτωβρίου. Οχι ότι εκατό ή διακόσιοι, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, εξέφρασαν τον θυμό τους ή τη διαμαρτυρία τους.

Αλλά ότι και ο θυμός και η διαμαρτυρία διατυπώθηκαν μέσα από την καπηλεία μιας επετείου, μιας σχολικής εκδήλωσης, όσων νεαρών μαθητών μετείχαν σε αυτή.

Μετέτρεψαν τη γιορτή σε πογκρόμ. Και μεταχειρίστηκαν τα παιδιά περίπου όπως η Χεζμπολάχ τους ομήρους της.

Δεν περίμενα φυσικά ότι άνθρωποι ικανοί να στήσουν ένα τέτοιο αποκρουστικό σκηνικό μπορούν να νοιαστούν για τα παιδιά – παρεμπιπτόντως, ουδόλως πιστεύω στον «αυθόρμητο χαρακτήρα της αγανάκτησης».

Τους λέω απλώς ότι – είτε το θέλουν είτε όχι – σπέρνουν ανέμους. Και όταν σπέρνεις ανέμους δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μη θερίσεις θύελλες.

Διότι αυτά τα παιδιά θα μεγαλώσουν. Θα αποδειχτούν ξένοι σε μια κοινωνία που μισούν πριν καν την περπατήσουν. Που τη μουντζώνουν πριν τη γνωρίσουν. Θα έχουν μοναδικό εφόδιο την πικρία και την κοινωνική μοχθηρότητα εκείνων που τα επέλεξαν για ομήρους.

Και τότε, αν τους έχει μείνει λίγο μυαλό και αν καταλάβουν πως πήραν τη ζωή τους λάθος, θα γυρίσουν να μουντζώσουν πρώτα εκείνους που τους έβαλαν προχθές να μουντζώνουν.

3 σχόλια:

  1. "...ουδόλως πιστεύω στον «αυθόρμητο χαρακτήρα της αγανάκτησης»".

    Πίστεψέ το ρουφιανάκι του ΔΟΛ.
    Η αθώωσή σου για το μπουκάλι στο γήπεδο του μπάσκετ που πέταξες δε σβήνει το βίντεο.
    Βγάλε λοιπόν το σκασμό και απόλαυσε την μούντζα. Τα χειρότερα έρχονται. Και εμείς οι δάσκαλοι και καθηγητές θα το λουστούμε αυτό που γεννήθηκε και ανπτύχθηκε αλλά πάει πολύ να το παίζεις και γίγας της ηθικής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σιγά ρε μεγάλε κριτή μην στάξει η ουρά του γαιδάρου!!!Τέτοιες "αφ' υψηλού" αναλύσεις από άτομα σαν και σένα μας 'έφεραν στην σημερινή κατάσταση!!!! Πώς υποθέτεις και υποθετικά κατηγορείς αυτό μόνο παπαγαλάκια σαν και σένα το κατορθώνουν.Ξέρεις ρε φίλε από το οικογένεια βγήκε αυτό το παιδί???Με 14(!!!!!)αδέρφια!!Σε νυκτερονό σχολείο μαθητεύει για να δουλεύει το πρωί και να καλύψει αυτά που η ληστοσυμμορία που υποστηρίζεις του έχουν αφαιρέσει με το έτσι θέλω!!!Άσε λοιπόν τα υποκριτικά περί οικογένειας και σχολείου, γιατί και στο σχολείο αριστούχος είναι για να είναι παραστάτης. Εσύ τρέξε να σκουπίσεις τα δάκρυα του Παπούλια και άσε το μέλλον της Ελλάδος να εκφράζεται όπως νομίζει καλύτερα απέναντι στο βόρβορο [που λέγεται πολιτική σκηνή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σπάνια, σχεδόν ποτέ, σχολιάζω κείμενα δημοσιογράφων όμως, αυτή τη φορά, δεν κρατήθηκα,
    Η Σοφία κι' εγώ, δυστυχώς, δεν κάναμε παιδιά όμως, οι άνθρωποι που εργάζονταν στις Τεχνικές Εκδόσεις γέννησαν, μεγάλωσαν και "σπούδασαν" πάνω από 200 -παιδιά.
    Η οικογένεια του λεβέντη που "παρασημοφόρησε" τα κουστούμια της εξέδρας πρέπει να είναι περήφανη μια και έχει 16! (δέκα έξη.
    Καλά θα κάνουν λοιπόν οι χρονογράφοι να προσέχουν τι λένε διότι, όπως λέει το μετεωρολογικό δελτίο ο καιρός γαρ εγγύς

    ΑπάντησηΔιαγραφή