Tου Nικου Bατοπουλου
Ο επιμένων ελληνικά, μπορεί να έχει και όρια και -αν έχει- έως πού μπορεί να φθάσει;
Μέσα στη γενικευμένη κοινωνική αναστάτωση, που έχει φυσικά γυρίσει ανάποδα και όλο το σύστημα που αιμοδοτεί τον κρατικοδίατο πολιτισμό, με τα συνδικάτα σε Λυρική, Εθνικό, Μουσεία κ.λπ. να κλονίζονται και να διαμαρτύρονται λόγω εφεδρειών, υπάρχουν μερικές κραυγαλέες κληρονομιές του παρελθόντος.
Υπάρχει νομοθέτημα για την ενίσχυση της ελληνικής κινηματογραφίας και σε αυτό το πλαίσιο παίρνουν επιστροφή φόρου όσοι επιχειρηματίες αιθουσάρχες είχαν την καλοσύνη (με το αζημίωτο) να προβάλουν ελληνικές ταινίες. Ετσι, «προωθείται» -λένε- η ελληνική κινηματογραφία (χωρίς να το έχει «μετρήσει» κανείς). Λίγο ενδιαφέρει αν στις περισσότερες προβολές, οι αίθουσες είναι άδειες. Λίγο ενδιαφέρει ότι αυτόν τον ρόλο θα μπορούσε να αναλάβει η επιδοτούμενη από το κράτος Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ο αιθουσάρχης - επιχειρηματίας έχει συμφέρον να κρατήσει την ελληνική ταινία μία και δύο εβδομάδες γιατί έτσι θα επιδοτηθεί από το κράτος.
Αυτά συμβαίνουν και σήμερα. Οχι στο παρελθόν, αλλά και σήμερα δεν προβλέπεται καμία αλλαγή.
Οταν το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο δεν μπορεί να λειτουργήσει όπως θα όφειλε, με απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού (ΥΠΠΟΤ/ ΔΙΚΟΜ/16724/256, 23 Αυγούστου 2011) εγκρίθηκαν επιστροφές φόρου σε επιχειρηματίες με το μόνο αιτιολογικό ότι προέβαλαν ελληνικές ταινίες στις αίθουσές τους.
Και επιστροφή φόρου (έστω και μερικά εκατοστάρικα) δεν πήραν μόνο μικροί επιχειρηματίες (όπως το «Ετουάλ» Αγρινίου που πήρε πίσω σχεδόν 500 ευρώ επειδή πρόβαλε ελληνικές ταινίες για τρεις εβδομάδες). Αλλά και εταιρείες, όπως η Odeon Α.Ε. που έλαβε επιστροφή φόρου 34.127 ευρώ με το ίδιο αιτιολογικό! Ο δε κινηματογράφος Cinema Center της Σπάρτης έλαβε πίσω 6.394 ευρώ επειδή πρόβαλε ελληνικές ταινίες για εννέα εβδομάδες. Η «Χλόη» της Κηφισιάς έλαβε 3.476 ευρώ επειδή για μία (!) εβδομάδα πρόβαλε ελληνική ταινία. Το «Ολύμπιον» Κοζάνης έλαβε 13.718 ευρώ.
Ποια ελεύθερη αγορά, ποιος εξορθολογισμός, ποια κρατική προστασία, ποια επιχειρηματική πρωτοβουλία... όλα μεταφράζονται στο ότι «κάποια στιγμή το κράτος θα πληρώσει και μένα». Αρκεί να βρεθεί το πρόσχημα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου