Τις βίλες! Τις βίλες!

Της ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ

Λάτρεψα την ορολογία. Καπιταλιστικός κομμουνισμός. Το πολίτευμα λοιπόν του «καπιταλιστικού κομμουνισμού», απολύτως ελληνικής πατέντας, μας έχει πορώσει με αρκετά αξιοπερίεργα στα χρόνια ύπαρξής του. (Μόνο μη με ρωτήσετε τα χρόνια ύπαρξής του).  

Ένα απ΄ αυτά εκφράζουν δημοσιογράφοι που ενώ πολίτες δηλώνουν την αγωνία αλλά κυρίως την αδυναμία τους να πληρώσουν την νέα έκτακτη εισφορά ακινήτων, εκείνοι φωνάζουν εναγωνίως «Και οι βίλες; Τι θα γίνει με τις βίλες;» 

Σε μια χώρα που το ποσοστό ιδιοκατοίκησης είναι από τα υψηλότερα του πλανήτη, σε μια χώρα που τα πρώτα λεφτά που αποκτά κάποιος συνήθως διοχετεύονται είτε να μεγαλώσει το σπίτι του, είτε να κτίσει καινούργιο, σε μια χώρα που η οικοδομή απασχολεί τη μεγαλύτερη γκάμα επαγγελμάτων, σε μια χώρα που κατασκευαστικά τα σπίτια μας βγάζουν κοροϊδευτικά τη γλώσσα ακόμα και σ΄ αυτά αναπτυγμένων χωρών, όπως Ελβετία, Γαλλία, Αγγλία, σε μια χώρα που περιμένει να βγάλει χρήμα και ουρά από τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων, εμάς όλο το γινάτι και η έγνοια διοχετεύεται «Και οι βίλες; Τι θα γίνει με τις βίλες;».

Πολλά μπορώ να βρω που δεν τα χωράει ο νους του ανθρώπου για τα μπουμπούκια της πολιτικής μας σκηνής αλλά αυτό που με τρελαίνει περισσότερο είναι ότι αφού γνώριζαν από πρώτο χέρι ότι το πάρτυ του δημοσίου φτάνει στο σώσμα, ενώ έβλεπαν ότι έφτανε η στιγμή που θα πρόδιδαν την ευγενή πελατεία τους, δεν κανάκεψαν τον ιδιωτικό τομέα, δεν άφησαν μια ανοιχτή δίοδο να μπει το νερό σε κάποιο αυλάκι. Αλλά μεθοδικά, εγκληματικά, τελετουργικά στόμωσαν τα πάντα.  

«Και τις βίλες; Τι θα γίνει με τις βίλες;». Αποκλείοντας και ως σκέψη ότι πίσω από τις βίλες μπορεί να κρύβεται επαγγελματική επιτυχία, κόπος, μπορεί να φέγγουν θέσεις εργασίας, έξοδοι κινδύνου Κυνοδοντικής οικονομίας, πόρτες απασχόλησης. Στενόμυαλα, κομπλεξικά, λαϊκίστικα αδυνατούν να αντιληφθούν «τις βίλες, τις βίλες!» σαν κρίκο μιας αλυσίδας που οδηγεί σε χρήμα λίπασμα, σε κέρδος, σε εργατικό δυναμικό. Και το πιο κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι ότι ωρύονταν «Βίλες! Βίλες!» ενόσω έκτιζαν τις δικές τους.

Η ΝΔ ως τελευταία πράξη στο δράμα της εξουσίας της έσπευδε με τα stage (τα θυμάσαι Αντώνη) για να προσληφθεί κόσμος στο παρά πέντε. (Ξέρω! Έκανε την αυτοκριτική της). 

Το ΠΑΣΟΚ αύξησε τις δαπάνες του ελληνικού μόγγολου. Τον αχόρταστο!(επίσης έκανε την αυτοκριτική του). 

Ο Συνασπισμός και η Παπαρήγα… Ενάντια στην πλουτοκρατία και στο μεγάλο κεφάλαιο και μαζί ενωμένοι για το δίκαιο του εργάτη. (Δεν βαριούνται να λένε τα ίδια και τα ίδια. Θαρρείς κυβερνάνε με DVD σε επαναλήψεις) 

Και ωστόσο όλοι μαζί, ανεξάρτητα κομματικής ταυτότητας, ενώνονται «Οι βίλες! Οι βίλες!». Με περίσσια ευκολία έκτισαν λαγούμι σαν το βασανιστή της Νατάσσα Καμπος. Ούτε ιδιωτικός τομέας, ούτε αγορά! Οι βίλες. Οι βίλες. Να δούμε τόσος κόσμος σε εφεδρεία. Τόσοι άνεργοι που θα βρουν καταφύγιο;

Πολλά κατάλαβα, πολλά με θύμωσαν άλλα τόσα με μελαγχόλησαν μα το κυριότερο είναι ότι τα οικοδομικά υλικά για να κτίσουν κυβερνήσεις το εξάμβλωμά τους, τα παραδίδαμε εμείς με προθυμία στα χέρια των πολιτικών. Εμείς τα παράγουμε σε 24ωρες βάρδιες. Ένα απ΄αυτά δυστυχώς είναι η ζηλοφθονία για την προκοπή του διπλανού μας. Αυτή που σκούζει σαν πληγωμένο ζώο και μικραίνει τα μάτια σαν νυφίτσα όταν λέει «οι βίλες, αυτοί με τις βίλες». Πάντα των διπλανών οι βίλες. Στη χώρα μας ποινικοποιήσαμε το εμπόριο, το κέρδος, την επιχειρηματικότητα, τον πλούτο πιο πολύ από την κλεψιά και την παρανομία.

Ο Ψωμιάδης είναι λεύτερος, οι «βίλες» την πάτησαν…