Αν-αιρετικά

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ

Ιδιώνυμο;

Μας ορίζουν τα πράγματα
δεν τα ορίζουμε
μας διαφεύγουν οι αιτίες του κόσμου
Κατερίνα Ψυχάρη, Μας ορίζουν τα πράγματα

Από την κοινωνία του φόβου περνάμε αργά αλλά σταθερά στην κοινωνία του θυμού και στο άμεσο μέλλον μας καραδοκεί η κοινωνία της οργής.

Αναρωτιέμαι: Δεν το ‘χουν συνειδητοποιήσει αυτό οι πολιτικοί μας ηγέτες και εξακολουθούν να θέλουν –με τη βοήθεια των ΜΜΕ- να μας τρομοκρατούν;

Δεν έχουν καταλάβει ότι σε λίγο θα φοβούνται και αυτοί περισσότερο από εμάς;

Ποδο-σφαιρικά

Τι είναι ένας άντρας με πτυχίο και όπλο;
ένας αληθινός άντρας
Ρ. Σαβιάνο, γόμορρα

Ο σύγχρονος μορφωμένος οικονομικός εγκληματίας κοντεύει να γίνει «πρότυπο» για πολλούς. Ο βάρβαρος κουμπουροφόρος παράγοντας του ελληνικού ποδοσφαίρου γιατί να συνεχίζει να προβάλλεται «ως μάγκας» και ίνδαλμα στην αθλητική ειδησεογραφία;

Άνθρωποι - σκιές

Ο αόρατος άνθρωπος, μη-συνάνθρωπος, μη-άνθρωπος
Fr. Fukuyama, Το τέλος της ιστορίας και ο τελευταίος άνθρωπος

Οι κρατούμενοι στις φυλακές προφανώς και έχουν παραβιάσει το νόμο, έχουν δημιουργήσει θύματα και έχουν προκαλέσει πόνο και οδύνη.

Για όλα αυτά τιμωρήθηκαν. Η όποια, όμως, στερητική της ελευθερίας ποινή δεν τους στερεί και την ιδιότητα του ανθρώπου. Τούτη τη διάσταση δεν πρέπει να την ξεχνάνε νομοθέτες, δικαστές, σωφρονιστικοί υπάλληλοι αλλά και θεωρητικοί της Εγκληματολογίας και του Ποινικού Δικαίου.

Μονά – Ζυγά δικά τους;

Με πρόδωσαν οι ίδιες μου οι λέξεις
Επιστρατεύω τη σοφία της παραίτησης
Ιακ. Ζουγανέλης, Η αριθμητική των λέξεων

Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί πολλοί βουλευτές (και ορισμένοι υπουργοί) του κυβερνώντος κόμματος μεταφέρουν δώθε – κείθε (κυρίως στα φιλικά κανάλια) τον πόνο τους για τα κατ’ αυτούς άδικα μέτρα.

Αν συμφωνούν γιατί υποκρίνονται;

Αν διαφωνούν γιατί δεν παραιτούνται;

Σε κάθε περίπτωση δεν έχουν αντιληφθεί ότι τα παλιά κόλπα δεν περνάνε πλέον;

«Ένοπλη» εκπαίδευση;

Δάσκαλοι και αστυνόμοι βαράν το ίδιο,
Το ίδιο με φοβίζουν, το ίδιο με μισούν
Γιάννης Κακουλίδης, Η έκτη αφήγηση του Χάπα Χούπα

Η βία μπαίνει παντού κι από παντού. Στο σπίτι, στην πλατεία, στο δρόμο, στη δουλειά, στο γήπεδο, στις πολιτικές συγκεντρώσει.

Η βία των μεν (μοιάζει να) «καθαγιάζει» τη βία των δε.

Αν –λέω αν- μπορούσαμε να διαφυλάξουμε ένα χώρο από την εισβολή της βίας, αυτός θάπρεπε να είναι ο (εκ)παιδευτικός και, ιδίως, η σχέση δάσκαλου-μαθητή (όποιος και νάναι ο «δάσκαλος» κι όποιος και νάναι ο «μαθητής»). Όταν ο δάσκαλος κρατάει χάρακα και ο μαθητής γκαζάκι το μέλλον της Παιδείας, άρα της χώρας, έχει ήδη υπονομευθεί.

Δεν νοείται δάσκαλος-αστυνόμος, αλλά ούτε και μαθητής-εκδικητής. Τόσο δύσκολο είναι να συμφωνήσουμε σε αυτό;

Αδιάφοροι δια(γ)νοούμενοι;

Όπως γεράκι τη λεία του,
μη με κοιτάς άλλο
Γ. Βέης, Ν, όπως νοσταλγία

Εκτός από τους επαναστάτες Σαντινίστας και τους οικολόγους Ατενίστας έχει αναπτυχθεί (χωρίς να πολυφαίνεται) και ένα Κίνημα των Ανετίστας. Αυτοί οι άνετοι τύποι, που πίνουν τον καφέ τους στο Κολωνάκι φιλοσοφώντας (για τους «άλλους») και σχολιάζοντας (τους «άλλους»), που κάνουνε διακοπές σε Μύκονο και Σαντορίνη, που συναναστρέφονται εαυτούς, αλλήλους και υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, αυτοί οι παραπολιτικοί, παρακαλλιτέχνες, παραεπιστήμονες, διόλου δεν «κόπτονται» για την ελληνική κρίση. Δεν τους αφορά και δεν τους αγγίζει. Αυτοί ζουν στον υπέρ-κοσμο. Άνετα και δίχως τύψεις για οτιδήποτε.

Λογοκριτές της open.gov

Βλέπω και ξαναβλέπω το ίδιο έργο
μήπως
αυτή τη φορά το τέλος είναι άλλο
Τάσος Κουράκης, Ιερωτικόν

Καλά η ιδιωτική τηλεόραση αλλά ορισμένοι κυβερνητικοί (ή παρα-κυβερνητικοί) «παράγοντες» να έχουν ιδιωτικοποιήσει και τη δημόσια τηλεόραση, ε! αυτό πάει πολύ!

Κι όμως, καθηγητές/καθηγήτριες της δήθεν ελεύθερης έκφρασης των ιδεών, γκαιμπελίσκοι, γελωτοποιοί και open.gov λογο-κριτές, ελέγχουν πολιτικά και κοινωνικά φρονήματα. Το τι δείχνει (και ,κυρίως, το τι δεν δείχνει) η δημόσια τηλεόραση.

Οι «φάκελλοι» καταργήθηκαν οι φακελλ-ούχοι, όμως, παρέμειναν.

Ιδεο-ληψίες;

Η εφηβική αλητεία
ως πειρατεία
ειν’ αναμφίβολα υγιής
Δ. Λάμπος, Η ιστορία ενός Μισανθρώπου

Πρέπει, επιτέλους, να συζητήσουμε δημόσια και ειλικρινά, χωρίς υπεκφυγές και ηθελημένες θολούρες, ποιά είναι τα όρια της κοινωνικής απειθαρχίας, της πολιτικής ανυπακοής και της εγκληματικής βίας.

Δεν είναι δυνατό να χρησιμοποιούμε κατά περίσταση και κατά το δοκούν τη μία ή την άλλη έννοια ή –το χειρότερο- να δίνουμε διαφορετικό περιεχόμενο στην ίδια έννοια, επειδή και όταν μας συμφέρει.

Αυτή η αντίληψη και πρακτική συνιστά το χειρότερο μάθημα μη-Δημοκρατίας προς τους νέους.

Πολιτικά κουρ-αίματα
 

Οι προβλέψεις δυσοίωνες
Στο χρηματιστήριο του φόβου
Στέργιος Πολύζος, Ο Χρόνος και η λίμνη

Οψέποτε γίνουν εκλογές ένα είναι βέβαιο. Θα αλλάξει «συθέμελα» το πολιτικό προσωπικό. Όποιο κόμμα κι αν κερδίσει, όποιο νέο πολιτικό σκηνικό κι αν διαμορφωθεί, η Βουλή του 2012 ή του 2013 θα συντίθεται από μη-(διε)φθαρμένα (τουλάχιστον μέχρι την εκλογή τους) πρόσωπα.

Θετική εξέλιξη εάν και εφόσον αποδείξουν στην πράξη (και όχι στα λόγια) ότι οι ηθικές τους αντοχές είναι ισχυρότερες από αυτές των προκατόχων τους.

Πανεπιστημιακή ενότητα

Ο μόνος ασφαλής υπολογιστής
είναι αυτός που βρίσκεται εκτός λειτουργίας
M. Glenny, McMafia

Δεν μπορώ να μαντέψω πώς θα εξελιχθούν τα πανεπιστημιακά πράγματα στη χώρα μας. Αυτό που μπορώ με βεβαιότητα να πω είναι ότι, ανεξάρτητα από τις (όποιες) διαφωνίες και συγκρούσεις, δεν υπάρχουν «εσωτερικοί εχθροί» μέσα στα Ανώτατα Ιδρύματα μας.

Ας μην τρωγόμαστε, λοιπόν, μεταξύ μας (προς όφελος και τέρψιν των άλλων).