ΓΕΛΟΙΟΙ εναντιον Γελοιογράφων -- Όταν η ΞΕΦΤΙΛΑ και η ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ παίρνουν "Διδακτορικό"

Γράφει ο ΣΤΑΘΗΣ

(Στήλη "ΝΑΥΤΙΛΟΣ" της "Ε")

και κρεμάει στα μανταλάκια τα "μπουμπούκια" της πανεπιστημιακής κοινότητας..

Σε μιαν από τις πρώτες κινητοποιήσεις Πανεπιστημιακών εναντίον των όσων θηριωδώς ετοιμάζει η κυρία Διαμαντοπούλου, συμμετέχει, εις ένδειξιν συμπαράστασης και μια ομάδα ελλήνων γελοιογράφων με έκθεση σκίτσων (οι συνάδελφοι Αναστασίου, Δερμεντζόγλου, Ζερβός, Καλαϊτζής, Χερουβείμ καθώς και η αφεντιά μου).

Ομως, εναντίον ενός από μας, εναντίον του εκλεκτού συναδέλφου, κ. Δημήτρη Χαντζόπουλου, Πανεπιστημιακοί επίσης έχουν καταθέσει αγωγή απαιτούντες... 500.000 ευρώ!!

Το μικρό ιστορικό: ο Δημήτρης έκανε στα «ΝΕΑ» μια γελοιογραφία την οποίαν ο Πρύτανης του Αθήνησι και η Σύγκλητος θεώρησαν προσβλητική για το Καποδιστριακό, έστειλαν εξώδικο στα «ΝΕΑ» και τον κ. Χαντζόπουλο, ο γελοιογράφος απάντησε, ως όφειλε, με νέα γελοιογραφία, και, εις ανταπάντησιν οι Πανεπιστημιακοί σβούριξαν, μετερχόμενοι (άκουσον-άκουσον) τον Τυποκτόνο νόμο Βενιζέλου μια ξεγυρισμένη αγωγή εναντίον και του γελοιογράφου, και της εφημερίδας! η οποία αν ευοδωθεί με τον χειρισμό κάποιου βραχύνου δικαστή, θα οδηγήσει στην οικονομική εξόντωση του σκιτσογράφου.

Οι γελοιογράφοι δεν υφίστανται συχνά μηνύσεις (πόσω μάλλον αγωγές) κι αν ενίοτε τους συμβεί κάτι τέτοιο, προέρχεται ή από Εταιρείες ή από άλλους αναλόγως άμουσους, ποτέ όμως, τουλάχιστον έως τώρα, από Πανεπιστημιακούς.

Οι γελοιογράφοι εκ της ίδιας τους της τέχνης είναι ταγμένοι και «ταμένοι» υπέρ των απλών πολιτών κυρίως, ακόμα και όταν, σατιρίζοντας τα κακώς κείμενα, υπερβαίνουν αυτά που οι καθώς πρέπει (συνήθως αγροίκοι) θεωρούν εσκαμμένα.

Στην πραγματικότητα η γελοιογραφία δεν υπερβαίνει ποτέ τα εσκαμμένα, διότι ως εκ της φύσεώς της και αυτή τα έχει υπερβεί προ πολλού, ενώ όταν έχει κάτι να πει, «θα το πει κι ας το πιει» (το ρετσινόλαδο)...

Αλλά, αν το καθεστώς Μεταξά έδινε το ρετσινόλαδο στους Θερσίτες, τους τρελούς του χωριού και στους πάσης φύσεως ελευθερόφρονες πολιτικούς και πολίτες, σήμερα, πολύ πιο κομιλφώ οι «εκσυγχρονιστές» (πράσινοι και μπλε) επινόησαν τις αγωγές.

Ομως, είναι απορίας άξιον πώς Πανεπιστημιακοί ξεπέφτουν στο επίπεδο της καταστολής και της λογοκρισίας, προκειμένου να υπερασπισθούν την τιμή τους απέναντι στην κριτική ενός γελοιογράφου, αντί να του απαντήσουν με το ίδιο χιούμορ -ή, αν αυτό δεν τους κάλυπτε, με αμείλικτη οξύτητα. Στα ίσα!

Ομως και δυστυχώς, προτίμησαν να καταφύγουν στα φουστάνια της εξουσίας και να ασκήσουν αγωγή, υιοθετώντας την «αξία» ενός Τυποκτόνου, το επαναλαμβάνω, νόμου, όντινα ο συνάδελφος της κ. Διαμαντοπούλου, Βενιζέλος, δεν καθιέρωσε βεβαίως για να υπερασπίζεται την τιμή και την υπόληψη των πολιτών απ' την... ελευθεροτυπία, αλλά αντιθέτως για να δύναται ο πάσα εις Δυνατός να φιμώνει τον Τύπο, απειλώντας τον διαρκώς με τη σπάθη του Δαμοκλή.

Και τούτο διότι οι αγωγές δεν εκδικάζονται στο ακροατήριο αλλά εν κρυπτώ -στα γραφεία των δικαστών.

Τέλος, απορώ με τον κ. Πελεγρίνη! Ούτε άνθρωπος άμουσος είναι, ούτε κολλητάρι της εξουσίας -μάλιστα είχα την τιμή στο παρελθόν να συνεργασθώ μαζί του σε δουλειές που αφορούσαν τα γράμματα, αφιλοκερδώς αμφότεροι.

Καλό θα ήταν να αποσυρθεί αμέσως η αγωγή εναντίον του κ. Χαντζόπουλου και μάλιστα όχι στο μουλωχτό, αλλά με τη σθεναρή αυτοκριτική των Πανεπιστημιακών εκείνων που υπέπεσαν σε αυτό το δασύτριχο ολίσθημα, λες και δεν ξέρουν τι εστί ελευθερία -αυτοί οι υπερασπιστές του Ασύλου- ή τι εστί σάτιρα. Ή μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να καίμε τις γελοιογραφίες που δεν μας αρέσουν και τα βιβλία που δεν γουστάρουμε; Μήπως θα πρέπει επίσης να καθαιρούμε τα έργα τέχνης που δεν εγκρίνουμε ή να τινάζουμε στον αέρα -ως άλλοι ταλιμπάν- τα αγάλματα που προσβάλλουν (!) την... πίστη μας;

Κύριε Πελεγρίνη! Αντί το Καποδιστριακό να έχει τιμήσει τον κ. Δημήτρη Χαντζόπουλο, όπως κι άλλους γελοιογράφους, για την προσφορά του στα ελληνικά γράμματα, του κάματε αγωγή!

Εύγε!

Σε ποιον ναό της Εφέσου να αναρτήσουμε το ψήφισμα του Αθήνησι;...