Ο Παπουτσής Α και ο Παπουτσής Β

Του ΘΑΝΑΣΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

thanasis.mavridis @capital.gr

Στην πρώτη πορεία για το Πολυτεχνείο υπάρχει μία φωτογραφία με τους επικεφαλής που κρατούν την ελληνική σημαία. Πρώτος από αριστερά ο υπουργός μας. Ο υπουργός προστασίας του πολίτη, ο κ. Παπουτσής.  

Ο κ. Παπουτσής πέρασε από το ένα στρατόπεδο στο άλλο, πράγμα συνηθισμένο στον κόσμο της πολιτικής: Από επαναστάτης, έγινε άνθρωπος του συστήματος. Τι άνθρωπος του συστήματος; Είναι, πλέον, το σύστημα...

Στα επεισόδια που έγιναν στο Σύνταγμα διάφοροι αναγνώρισαν προβοκάτορες, ασφαλίτες και πράκτορες μυστικών υπηρεσιών που σε συνεργασία με τις δυνάμεις ασφαλείας έσπευσαν να καταστείλουν τους λαϊκούς αγώνες. Πριν μερικά χρόνια η αστυνομία αποφάσισε να τελειώσει με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και το έκανε. Μάζεψε τους 500 συνήθεις υπόπτους και το θέμα έκλεισε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Το «πρόβλημα» για όλους εμάς ήταν ότι οι 500 αυτοί δεν ήσαν κάτι το αξιοπερίεργο, αλλά τα παιδιά της διπλανής πόρτας. Παιδιά φίλων και γνωστών. Θα μπορούσαν να είναι τα δικά μας παιδιά.

Αν ο κ. Παπουτσής αποφάσιζε να κυκλώσει την πλατεία Συντάγματος και να συλλάβει τους 200 – 500 «κουκουλοφόρους», τότε άλλος ένας μύθος θα κατέπεφτε: Οι 500 δεν είναι μισθοδοτούμενοι από την ελληνική αστυνομία. Ταραξίες είναι, μεταξύ των οποίων κάποιοι ίσως αναγνωρίσουν τους γιους και τις θυγατέρες τους.

Το ερώτημα είναι για ποιον λόγο ο κ. Παπουτσής δεν έπραξε το καθήκον του, αλλά προτίμησε να θάψει μία πόλη κάτω από τη χρήση τόνων χημικών. 

Εξαρτάται σε ποιόν Παπουτσή απευθύνεται το ερώτημα. Σε εκείνον του Πολυτεχνείου ή στον άλλον που χρόνια τώρα περιδιαβαίνει τα στενά σοκάκια της πολιτικής και αναζητά ρόλο και καριέρα;

Έγραψε ο φίλος Πάσχος Μανδραβέλης στο twitter το αυτονόητο, ότι αν οι ταραξίες ήταν αστυνομικοί, αυτό θα σήμαινε ότι τουλάχιστον μία κρατική υπηρεσία, η αστυνομία, θα λειτουργούσε άριστα. Τι λες Πάσχο; Θα το ανεχότανε αυτό η επαναστατική συνείδηση του κ. υπουργού; Είπαμε. Αλλοτρίωση - αλλοτρίωση από την πολιτική, αλλά ετούτο πια είναι βαρύ: Να υπογράφει ένας υπουργός του Πολυτεχνείου τις αμοιβές των ταραξιών του Συντάγματος. 

Δεν το πιστεύουμε. Αν μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, δεν θα είχε φτάσει το κράτος στο σημείο που έχει φτάσει. Κάποιος θα είχε πατήσει το φρένο νωρίτερα...