ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ (katsikas.george@gmail.com)
Το διεθνές ενδιαφέρον για την Ελλάδα καλά κρατεί. Μπορεί οι προβλέψεις για την «ποιότητα» της συνταγής σωτηρίας της να ποικίλουν και να εξαντλούν όλο το φάσμα μεταξύ αστειότητας και σοβαρότητας, ή αμφιβολίας και βεβαιότητας, ακριβείς προβλέψεις ωστόσο με σιγουριά απόλυτης βεβαιότητας για τον διεθνή αντίκτυπο σε περίπτωση κατάρρευσης της Ελλάδας είναι αδύνατο να γίνουν.
Όλοι συμφωνούν πως οι συνέπειες θα ξεκινούν από ένα ελάχιστο επίπεδο ζημιάς (πιθανώς διαχειρίσιμο για κάποιους) αλλά αδυνατούν να προσδιορίσουν με ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ τα μέγιστα των συνεπειών. Απλά πιθανολογούν γράφοντας σενάρια χωρίς να αποκλείουν τίποτα!
Απόλυτα λογικό και αναμενόμενο όσο και αν δεν ικανοποιεί προφήτες και Πυθίες .
Αυτός είναι και ο λόγος που καθαρά ΙΔΙΟΤΕΛΩΣ μας βοηθούν.
Μπορεί όμως μεν, να είναι δύσκολο να προσδιοριστούν ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ οι διεθνείς οικονομικές συνέπειες μιας Ελληνικής κατάρρευσης (η της κατάρρευσης μιας ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ χώρας αν θέλετε) δεν συμβαίνει όμως το ίδιο όταν πρόκειται να ΣΥΓΚΡΙΘΕΙ η τάξη μεγέθους ζημιών που μπορούν να προκύψουν από περισσότερες της μιας καταρρεύσεις.
Μπορεί δηλαδή τα οικονομικά μοντέλα να αδυνατούν να προσδιορίσουν με βεβαιότητα το μέγιστο αρνητικό αποτέλεσμα μιας μεμονωμένης κρατικής κατάρρευσης, μπορούν όμως να δώσουν με μεγάλη ακρίβεια πρόβλεψη για το πόσο χειρότερη μπορεί να είναι η κατάρρευση μιας χώρας Χ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ με την κατάρρευση μιας άλλης χώρας Υ.
Τι μπορεί να μας ενδιαφέρει αυτό?
Για βάλτε στο «μοντέλο» όπου Χ την Ελλάδα και όπου Υ μια χώρα σαν την Ισπανία ή την Ιταλία, για τις οποίες τόσο οι ίδιοι οι επίδοξοι σωτήρες δανειστές μας όσο και οι θεωρητικοί επικριτές τους συμφωνούν πως είναι ΕΠΙΦΟΒΟ να βρεθούν στην ίδια μοίρα με εμάς και θα καταλάβετε τι εννοώ
Αλήθεια τι θα κάνουν οι διασώστες μας αν σε αντιστοιχία με το πώς παίχτηκε το έργο για Ελλάδα, Ιρλανδία, και Πορτογαλία, το σχετικά μικρό αλλά βάσιμο θεωρητικό ενδεχόμενο να τεθεί σε κίνδυνο η Ισπανική ή η Ιταλική Οικονομία αρχίσει γίνεται βεβαιότητα?
Τα «μοντέλα προβλέψεων» μπορεί όπως είπαμε να αδυνατούν να δείξουν τις ακριβείς συνέπειες μιας μεμονωμένης κατάρρευσης, δείχνουν όμως με απόλυτη ακρίβεια πως οι καταρρεύσεις Ελλάδας Ιρλανδίας και Πορτογαλίας μαζί θα φαντάζουν ως παρωνυχίδα ή ως αστείο μπροστά στις συνέπειες μιας Ισπανικής ή Ιταλικής κατάρρευσης!
Το ίδιο αστεία θα φαντάζουν και τα πακέτα στήριξης των τριών μικρών «προστατευομένων» του μηχανισμού στήριξης μπροστά σε εκείνα που θα απαιτηθούν για Ισπανούς ή Ιταλούς οι οποίοι μοιραία θα ΜΟΝΟΠΩΛΗΣΟΥΝ το ιδιοτελές ενδιαφέρον των λοιπών εταίρων μας
Και μιλάμε για λεφτά που πρέπει να βγουν όχι από σεντούκια αλλά απ τις ΤΣΕΠΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΝ πολιτών των λίγων ισχυρών Οικονομιών της Ευρώπης με το κύριο βάρος να πέφτει και πάλι στους Γερμανούς!
Αν πιστεύει άνθρωπος πως υπάρχει κυβέρνηση που με δεδομένα τα ήδη εγκεκριμένα πακέτα προς Ελλάδα Ιρλανδία Πορτογαλία, θα μπορούσε να δώσει υπερπολλαπλάσια από τα λεφτά των φορολογουμένων Γερμανών για μια γιγαντιαία Ισπανική ή Ιταλική διάσωση χωρίς να πέσει την ίδια μέρα ή να γίνει επανάσταση είναι μακριά νυχτωμένος
Τα οικονομικά μοντέλα μπορεί να δίνουν αντικειμενικές προειδοποιήσεις, ότι μια τέτοια διάσωση επιβάλλεται, τα χρήματα όμως των ήδη εξαγριωμένων Γερμανών και του νέου Οικονομικού τους «Άξονα» ΔΕΝ θα μπορούσε να τα χρησιμοποιήσει προς αυτή την κατεύθυνση ούτε ο ίδιος Χίτλερ!
Εκτός και αν…!
Εκτός και αν μπορούσε να τους δώσει ΧΕΙΡΟΠΙΑΣΤΟ παράδειγμα, της μορφής «δες τι έπαθε ο Γιωργάκης που ήπιε ιδρωμένος κρύο νερό» ή «δες τι έπαθε η Αννούλα που δεν άκουσε την μαμά της…»
ΜΟΝΟ ένα δυσμενές ΥΠΑΡΚΤΟ προηγούμενο της μορφής «Δες τι έγινε με την χρεοκοπία του (νάνου) Χ» θα μπορούσε να κάνει εφικτή μια τέτοια διάσωση του (γίγαντα) Υ !
Τρανό παράδειγμα οι ΗΠΑ και η Lehman Brothers! Tο κανόνι της Lehman σύμφωνα με τον έγκυρο Economist ήταν της τάξης των 600 δις. δολαρίων ενώ η τράπεζα θα μπορούσε να γλυτώσει με μια αρχική βοήθεια της τάξης των 100 δις! Η βοήθεια ΔΕΝ δόθηκε, απ τα «ιερά» χρήματα των φορολογουμένων , για να βαρέσουν «νταούλια , ντέφια και κανόνια» και να δοθεί στη συνέχεια 1,5 ΤΡΙΣ (!!!) στους λοιπούς τυχερούς άσωτους χωρίς να ανοίξει ρουθούνι χάρη στο επιχείρημα «Δείτε τι έγινε με την κατάρρευση της Lehman»
Όσα νέα μνημόνια και να υπογράψουμε, η εξάρτηση απ την καταβολή της εκάστοτε νέας δόσης θα εξακολουθεί να είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Ακόμα και αν το σχέδιο διάσωσής μας είναι ρεαλιστικό, μία και μόνο μη καταβολή δόσης θα είναι ικανή να μας στείλει στα Τάρταρα της χρεοκοπίας
Μα είναι δυνατόν να συμβεί αυτό αν είμαστε συνεπείς στην τήρησή του?
Απαντώ ρωτώντας. Θα υπάρξει ποτέ ανάγκη οι ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΣ σωτήρες μας να πουν «Δες τι έγινε με την χρεοκοπία του νάνου Χ» για να σώσουν τον γίγαντα Υ με τα χρήματα των φορολογουμένων τους?
Και αν ναι, ο ρόλος του «αγνώστου Χ» που πρέπει να γίνει ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ εξευμενισμού των ευρωπαίων φορολογουμένων του νέου Οικονομικού «άξονα» για να σωθεί ο Υ, σε ποιον είναι ποιο εύκολο να αποδοθεί. Στην Ιρλανδία στην Πορτογαλία ή στο Ξέφραγο Αμπέλι?...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου