Γράφει ο ΕΡΡΙΚΟΣ ΜΠΑΡΤΖΙΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επειδή πολλά έχουν ήδη ειπωθεί και ασφαλώς θα ειπωθούν και πολλά άλλα για τις πιέσεις των ξένων για συναίνεση, είναι σίγουρα χρήσιμο να προβληματιστούμε λίγο πάνω στο αν και κατά πόσο δικαιούνται ή όχι οι εταίροι και δανειστές μας να θέτουν τέτοιους όρους ή αν οι αξιώσεις τους αυτές αποτελούν απαράδεκτη παρέμβαση στα εσωτερικά μας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η οποιαδήποτε προερχόμενη από το εξωτερικό πίεση σε σχέση με τη διαμόρφωση της στάσης και της συμπεριφοράς ελληνικών κομμάτων συνιστά όντως παρέμβαση στην πολιτική ζωή της χώρας. Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση η ασκούμενη πίεση συνδέεται άμεσα με τη δανειοδότησή μας από τον μηχανισμό στήριξης προκειμένου να αποφύγουμε τη χρεοκοπία, αλλά και τη διασφάλιση που δικαιολογημένα επιθυμούν οι δανειστές μας για να είναι σίγουροι ότι δεν κινδυνεύουν να χάσουν τα χρήματά τους, όταν μάλιστα προβλέπεται να μας δανειοδοτούν και μετά τη λήξη της διακυβέρνησης της χώρας από τον Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ.
Αλλωστε, την ιδιαιτερότητα αυτή δεν την επικαλούνται μόνο οι Ευρωπαίοι. Την επισημαίνουν και παράγοντες της ελληνικής πολιτικής ζωής. Επανειλημμένα έχει υποστηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι η κυβέρνηση δεν διαθέτει τη δημοκρατική νομιμότητα για αποφάσεις που εκτείνονται πέραν της προβλεπόμενης από το Σύνταγμα θητείας της. Γιατί, λοιπόν, να μην επιδιώξουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μια ευρύτερη συναίνεση από πλευράς μας όταν μάλιστα η εκταμίευση των επόμενων δόσεων, αλλά και η έγκριση ενός νέου δανείου θα πρέπει να περάσουν από τα αντίστοιχα εθνικά κοινοβούλια;
Γνωστό είναι πως δεν είμαστε την περίοδο αυτή ιδιαίτερα συμπαθείς στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη και είναι πολλοί οι εκπρόσωποι ξένων κυβερνήσεων και διεθνών οργανισμών που δημοσιοποιούν τα αισθήματά τους. Πολύ περισσότερο εκείνοι που θα κληθούν σύντομα να αιτιολογήσουν στα κοινοβούλιά τους και στην κοινή γνώμη τους τη δανειοδοτική στήριξη μιας χώρας, της οποίας ο πολιτικός κόσμος δεν συναινεί ως προς τους όρους βάσει των οποίων εγκρίνεται η δανειοδότηση.
Πολύ απλά, όπως εμείς διεκδικούμε το δικαίωμα να μη λογοδοτούμε σε κανέναν για τις αποφάσεις και τις επιλογές μας, έτσι και οι άλλοι διεκδικούν το δικαίωμα να καθορίζουν με ποιους όρους μας δανείζουν. Και τελικά εκείνο που μετράει είναι ποιος έχει ανάγκη τον άλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου