«Σοφοί δε προσιόντων»...

Γράφει ο Ι.Θ. ΜΑΖΗΣ

Καθ. Οικονομικής Γεωγραφίας/Γεωπολιτικής, Παν. Αθηνών

Oι εξελίξεις εις το Μαγκρέμπ και εις την ευρυτέρα Μέση Ανατολή μας επιτρέπουν να υποθέσομεν κάτι εξαιρετικώς ανησυχητικόν: ότι το τέλος της αλυσιδωτής αντιδράσεως των αποσταθεροποιήσεων μπορεί να είναι το Ανατολικόν Αιγαίο και η Θράκη. Αυτό καθίσταται ορατό με δεδομένα τα εξής:

1) Το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο στην Αίγυπτο φαίνεται να προχωρεί σταδιακώς στην παραχώρηση επιρροών στις άκρως συντηρητικές πλευρές του αιγυπτιακού ισλάμ (σαλαφιστές). Οι ισλαμιστικές αυτές τάσεις δεν γίνονται αποδεκτές ούτε καν από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και φυσικά ούτε από τους Ουλεμά και Σεΐχηδες του Ιερού Πανεπιστημίου του Αζχαρ εν Καΐρω. Η απαγγελία κατηγοριών στον π. πρόεδρο Μουμπάρακ για φόνους εκατοντάδων εξεγερμένων πολιτών της πλατείας Ταχρίρ, η σύλληψις των συγγενών του Σαντάτ και του γραμματέως του π. προέδρου, τονίζει τις υποψίες της Δύσεως για μια τοσούτον δυσμενή εξέλιξη των πολιτικών πραγμάτων.

2) Η «ανταποδοτικώς» αποσταθεροποιητική δραστηριότητα του Ιράν στην Υεμένη και στο Μπαχρέιν.

3) Η οσημέραι και διογκουμένη αιτηρή εξέγερσις των σουνιτών αντιφρονούντων στη Συρία.

4) Η πολυσχιδής ανάμειξις της Τεχεράνης υπέρ του Μπααθικού καθεστώτος Ασαντ.

5) Οι αντιδράσεις της ιρανικής αντιπολιτεύσεως οι οποίες αντιμετωπίζονται με μεγάλη αυστηρότητα από το σιιτικό καθεστώς των Νομοδιδασκάλων της Τεχεράνης.

6) Η έναρξη των κουρδικών εξεγέρσεων της πλατείας Ταξίμ στην Τουρκία (εν όψει μάλιστα, των τουρκικών κοινοβουλευτικών εκλογών της 12ης Ιουνίου) αλλά και των Τουρκοκυπρίων στο Κατεχόμενο Βόρειο τμήμα της νήσου εναντίον της ισλαμικής κυβερνήσεως Ερντογάν και των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής εκεί.

7) Ο αμφιλεγόμενος ρόλος της Τουρκίας ως προς τους «συμμάχους της στο ΝΑΤΟ» στο μέτωπο της Λιβύης και αλλαχού, πρέπει να μας εμβάλλουν σε σκέψεις, εδώ, εις την Αθήνα: δεν είναι δυνατόν η ελληνική πλευρά να παραμείνει άθικτη... Θα ήταν εξαιρετικά εγωκεντρικόν και εύηθες να πιστεύσομεν σε κάτι τέτοιο. Προσοχή, λοιπόν, ομοία των «σοφών» εκείνων του Αλεξανδρινού ποιητού, των αντιλαμβανομένων τη σημασία των «προσιόντων γεγονότων»... Η Αθήνα δύναται να διαδραματίσει έναν σημαντικό ρόλο στη Ν/Α Μεσόγειο και μάλιστα σταθεροποιητικόν και διαμεσολαβητικόν.

Επίσης, η ιδική της γεωγραφική παρουσία και η γεωπολιτική σημασία στην αναδιατασσόμενη ισορροπία ισχύος στο προαναφερθέν γεωσύμπλοκο πρέπει να αξιοποιηθεί στην υπόθεση της διατηρήσεως της ασφαλείας και της σταθερότητος στην περιοχή και όχι να εμπνέομεν ανησυχίες ως προς αυτό... Ιδιαιτέρα προσοχή χρειάζεται δε στο θέμα της αναμοχλεύσεως των θρησκευτικών παθών, όπως στην περίπτωση του βαρβάρου και υπόπτου εμπρησμού της Εβραϊκής Συναγωγής της Κερκύρας, προχθές, ανήμερα του Εβραϊκού Πάσχα. Ο περισυνός εμπρησμός της Συναγωγής της Κρήτης ήταν και αυτός ιδιαιτέρως ύποπτος (και λόγω της «εντυπωσιακής συμμετοχής του διεθνούς παράγοντος»), αλλά φαίνεται ότι δεν εδιδάχθημεν και πολλά... Ας προσέξομε περισσότερο. Οι «μετά βδελυγμίας καταγγελίες» των φαινομένων αυτών δεν είναι αρκετές... Χρειάζεται και αυστηρά επαγρύπνισις από πλευράς πολιτείας.