Τι αποθρασύνει τον κ. Φωτόπουλο;

Του Μπαμπη Παπαδημητριου

(Σκιτσο του Ηλια Μακρη)

Πρέπει το κράτος να πωλήσει κάτι από τη ΔΕΗ; Πριν από ένα χρόνο θα μπορούσε κανείς να υποδείξει άλλους τρόπους για τον εκσυγχρονισμό της επιχείρησης και την προσέλκυση κρίσιμων επενδύσεων στην ενέργεια. Τώρα όμως είναι σίγουρο πως το κομματικό κράτος δεν είναι ικανός διαχειριστής της περιουσίας μας.

«Εδώ το κράτος είναι ανίκανο να εισπράξει τους φόρους, που είναι μια από τις τέσσερις βασικές του λειτουργίες, κι εσύ περιμένεις να τα βγάλει πέρα με ένα τόσο περίπλοκο καθήκον;» έλεγε φίλος. Σωστό. Η πολλαπλασιαζόμενη αποτυχία στους κάθε φορά και λιγότερο αισιόδοξους στόχους του προϋπολογισμού δείχνει γιατί το κράτος πρέπει να απομακρυνθεί, το ταχύτερο, από τα καθήκοντα του διαχειριστή περιουσίας.

Μπορεί, όμως, να πωληθούν μετοχές μειοψηφίας της ΔΕΗ, δηλαδή χωρίς κανέναν έλεγχο πάνω στο μάνατζμεντ; Μπορεί να μεταβιβαστεί κάποιο από τα τμήματα του μεγαθήριου που μονοπωλεί τον ενεργειακό τομέα, όπως ένα μέρος της διανομής ή κάποιο από τα εργοστάσια; Σημειώστε ότι η Ελλάδα έχει την «τύχη» να εισέρχεται καθυστερημένη στον «στίβο» των απελευθερούμενων αγορών ενέργειας. Αυτό που άλλα κράτη έχουν ήδη κάνει, εμείς μπορούμε να το αξιοποιήσουμε για να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση.

Τίποτε όμως δεν είναι λιγότερο βέβαιο. Κανείς σοβαρός επενδυτής δεν θα ανακατευθεί σε μια εθνική αγορά ενέργειας, στην οποία το κράτος δικαίου καταλύεται όταν «το γουστάρει» ο εκάστοτε ΓΕΝΟΠάρχης (π. χ. Φωτόπουλος). Αν θέλουμε να πιάσει τόπο (και καλή τιμή) οποιαδήποτε πώληση μετοχικού πακέτου στη ΔΕΗ, πρέπει ο πολιτικός κόσμος να αποφασίσει να κόψει τον ομφάλιο λώρο που τον δένει με τους τοπικούς «άρχοντές» της. Ρωτήστε τον βουλευτή ΠΑΣΟΚ Αλέκο Αθανασιάδη, ο οποίος ξεκίνησε το λόμπινγκ εναντίον της διευθέτησης της περιουσίας της ΔΕΗ με γνώμονα το εθνικό συμφέρον. Μπορεί να σας εξηγήσει καλύτερα από πολλούς άλλους τι σημαίνει για την εκλογική του περιφέρεια ο κύκλος εργασιών «γύρω από τη ΔΕΗ»!

Ακούγονται, άλλωστε, τόσα πολλά για την οργάνωση μεταφοράς του λιγνίτη από τη μια μεριά της Πτολεμαΐδας στην άλλη. Δικαιολογημένα, μου εξηγούν, γιατί ο «κακός» λιγνίτης πρέπει να καεί στο «καλό» εργοστάσιο, μήπως και γλιτώσουν κανέναν από τον καρκίνο. Οχι όμως και από τις ταρίφες που χρεώνουν τη ΔΕΗ οι ιδιοκτήτες των φορτηγών. Αλήθεια, πότε έψαξε κάποιος σε ποιον ανήκουν τα φορτηγά και ποιες είναι οι σχέσεις των ιδιοκτητών αυτής της μπίζνας με στελέχη της επιχείρησης - προφανώς και με τις οικογένειες στελεχών της ΓΕΝΟΠ;

Η θρασύτητα με την οποία η ΓΕΝΟΠ ζητεί να της «εμπιστευθούμε» δημόσια περιουσία ύψους 12 δισ. προκαλεί ήδη όχι μόνον τους φορολογουμένους και την ευρεία κοινή γνώμη, αλλά και σκληροπυρηνικούς συνδικαλιστές. Στη ΓΣΕΕ, για παράδειγμα, υποψιάζονται, καθόλου χωρίς λόγο, ότι πίσω από το σκληρό παιχνίδι των ήδη κατηγορουμένων συνδικαλιστών για ταμειακές ατασθαλίες και εργοδοτική εξάρτηση, κρύβεται ένα στιβαρό παζάρι εξουσίας. Πράγματι, η ΓΕΝΟΠ εμφανίζεται ως ο πραγματικός εγγυητής μισθών και συντάξεων που καμία σχέση δεν έχουν με την γκρίζα πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν εργάτες και υπάλληλοι, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι του ΙΚΑ. Η πραγματική δύναμη της ΓΕΝΟΠ είναι οι 20 χιλιάδες ενεργοί και 30 χιλιάδες συνταξιούχοι της, όλοι ενεργά μέλη ενός συνδικάτου που διαθέτει επαρκή πολιτική επιρροή ώστε να πιέζει με επιτυχία αδύναμους πολιτικούς.

Χαρακτηριστική των κατάπτυστων μαφιόζικων μεθόδων που διέρχονται οι «άρχοντες» της ΔΕΗ είναι η αμεσότητα με την οποία έσπευσαν να επιχειρήσουν τον ηθικό εκβιασμό του επιθεωρητή Ρακιντζή. Οι τρόποι τους είναι δοκιμασμένοι στο παρελθόν. Στην κυβέρνηση Σημίτη είχαν πολλά να πουν για τον φόβο με τον οποίο είχε χειριστεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος, από τη θέση του υπουργού Ανάπτυξης, τον νόμο για την εισαγωγή της πολυμετοχικής πλέον ΔΕΗ, το 1999, στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Ούτε ο ίδιος ούτε και κανείς άλλος γνώριζε πώς «στήθηκε» και ποια ήταν η αξιοπιστία της αναλογιστικής μελέτης την οποία παρήγγειλε, πλήρωσε και διάβασε το «σύστημα ΔΕΗ», προκειμένου να αποτελέσει τη βάση του συμβιβασμού των πολιτικών με το λόμπι των οικογενειών της ΔΕΗ. Γι’ αυτό ο νόμος Βενιζέλου ψηφίστηκε από τη συγχορδία των κομμάτων εξουσίας, με την τιμητική αυτοεξαίρεση του ΚΚΕ. Αυτή την έκθεση επικαλείται τώρα ο κ. Φωτόπουλος. Εν μέσω κρίσης και με απερίγραπτο θράσος.

Ξεχνά βεβαίως ότι το κράτος, κάθε χρόνο, πολλά χρόνια τώρα, δίνει από λεφτά των φορολογουμένων γύρω στα 700 εκατομμύρια ευρώ μόνον για τις συντάξεις. Ο καταναλωτής πληρώνει μισθούς ανώτερους κατά 30% ως και 100% για την ίδια δουλειά σε σύγκριση με τον ευρύτερο ιδιωτικό τομέα. Για τον ίδιο λόγο, κανείς δεν γνωρίζει το πραγματικό κόστος ενός φορτίου λιγνίτη για τη ΔΕΗ, σήμερα. Φανταστείτε να τους ζητούσαμε να συγκρίνουν αυτό το κόστος με ένα ίδιο φορτίο άνθρακα από τη... Γερμανία! Ευτυχώς, να λέτε, που τα συμφέροντα των φορολογουμένων εκπροσωπούνται, πλέον, από την τρόικα...