Εδώ είναι Βαλκάνια...

Tου Σταυρου Tζιμα

Δεν ξέρω αν πρέπει να «κλαίει» ή να γελάει κανείς με τη βαλκανική πολιτική πραγματικότητα.  

Στο Βελιγράδι, π.χ., ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Τόμισλαβ Νίκολιτς, ξεκίνησε, λέει, απεργία πείνας και δίψας με αίτημα τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών στη Σερβία. Η πρωτοβουλία του Σέρβου πολιτικού έχει και τις κωμικοτραγικές τις διαστάσεις. Κατέβασε τους οπαδούς του, μερικές χιλιάδες, στο κέντρο του Βελιγραδίου, υποσχόμενος ότι θα τους ανακοινώσει «κάτι» που θα αναγκάσει τους κυβερνώντες να αποδεχθούν το αίτημά του. Ποιο ήταν το επτασφράγιστο μυστικό; Οτι μετά το πέρας της συγκέντρωσης δεν θα τρώει ούτε θα πίνει νερό, μέχρις ότου ο πρόεδρος Τάντιτς, προκηρύξει εκλογές που, υπό φυσιολογικές συνθήκες, είναι να γίνουν την άνοιξη του 2012. Στην αρχή, δεν τον πήρε κανείς στα σοβαρά, καθώς στις δημοκρατίες οι εκλογές επιβάλλονται με όρους πολιτικής και όχι με απειλές. Οταν η υγεία του απειλήθηκε, δέχτηκε ιατρική βοήθεια, μετά δήλωσε ότι τη Μεγάλη Πέμπτη (χθες) θα μεταλάβει, και στο Κοινοβούλιο συνάδελφοί του κάγχαζαν με σαρκασμούς όπως «πήρε δύο κιλά κάνοντας απεργία πείνας».

Στο Κόσοβο, πριν από λίγες μέρες, ο πρεσβευτής των ΗΠΑ μάντρωσε στην έπαυλή του την ηγεσία των Αλβανών και τους επέβαλε μια γυναίκα αστυνομικό εκπαιδευμένη στο FBI για πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο λόγος; Δεν βρισκόταν κανείς στον κόσμο της πολιτικής που να μην ήταν βουτηγμένος στη διαφθορά, μηδέ του πρωθυπουργού Θάτσι εξαιρουμένου, ο οποίος εμπλέκεται σε εμπορία ανθρωπίνων οργάνων.

Στα Τίρανα, η βεντέτα του πρωθυπουργού Μπερίσα και του αρχηγού της αντιπολίτευσης Ράμα, έχει βυθίσει τη χώρα σε παρατεταμένη πολιτική κρίση, με αποκορύφωμα τους νεκρούς και τους τραυματίες στις τελευταίες διαδηλώσεις στα Τίρανα.

Στα Σκόπια, ο πρωθυπουργός Γκρούεφσκι σαλπίζει εθνικισμούς του 19ου αιώνα, αδιαφορώντας αν καταδικάζει στη φτώχεια και την απομόνωση το νεόκοπο κράτος.

Είναι φανερό ότι σε μια εποχή που οι λαοί των δυτικών Βαλκανίων προσδοκούν μια θέση στον ευρωπαϊκό «ήλιο» καταγράφεται σοβαρότατο έλλειμμα ηγεσιών. Οι πολιτικές ελίτ που εξουσιάζουν στις νεοπαγείς δημοκρατίες παραμένουν δέσμιες νοοτροπιών και πρακτικών που μπορεί να ικανοποιούσαν τις ανάγκες της μετακομμουνιστικής περιόδου, σήμερα όμως θεωρούνται ξεπερασμένες και επικίνδυνες. Οι ιθύνοντες της Δύσης, συνειδητοποιώντας ότι η δυτική Βαλκανική όχι μόνο δεν μπορεί να βαδίσει τους ευρωατλαντικούς δρόμους, αλλά θα παραμένει μόνιμη εστία αστάθειας, σχεδιάζουν ήδη την «επόμενη μέρα». Το ξήλωμα άρχισε ήδη με την «εθελούσια» αποχώρηση του διωκόμενου για λαθρεμπόριο Τζουγκάνοβιτς στο Μαυροβούνιο, την περιθωριοποίηση του Θάτσι και των UCKάδων του, την απομόνωση του Γκρούεφσκι και κατά τα φαινόμενα έπεται συνέχεια, μετά τις κρίσιμες εκλογές του Μαΐου στην Αλβανία.