Του ΑΧΙΛΛΕΑ ΦΑΚΑΤΣΕΛΗ
Οταν, λίγες μέρες μετά την πυρηνική τραγωδία της Ιαπωνίας, στην άλλη άκρη του Ειρηνικού ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα έσπευδε να διατάξει «εξονυχιστικό έλεγχο» του συνόλου των 104 αμερικανικών ενεργών πυρηνικών ηλεκτροπαραγωγικών σταθμών, ελάχιστοι γνώριζαν ότι η προεδρική σπουδή ήταν μια ενέργεια κατόπιν εορτής.
Κι ακόμη περισσότερο, ότι οι Αμερικανοί από καθαρή εύνοια της τύχης δεν είχαν ζήσει ένα δικό τους πυρηνικό εφιάλτη, σαν αυτόν που εκτυλίσσεται στα ιαπωνικά νησιά.Διότι, δεκατέσσερις φορές μέσα στο 2010 -δηλαδή κάτι παραπάνω από μία φορά το μήνα- 12 αμερικανικά πυρηνικά εργοστάσια υπέστησαν βλάβες που θα μπορούσαν να είχαν κλιμακωθεί και να οδηγήσουν σε πυρηνικές καταστροφές, γεγονός που αποφεύχθηκε όχι από ανθρώπινη παρέμβαση, αλλά από τύχη. Την περασμένη εβδομάδα οι αμερικανικές εφημερίδες και ιστοσελίδες δημοσίευσαν μια λίστα 14 «πυρηνικών μπάχαλων» -όπως χαρακτηριστικά σχολιάστηκε- που «πάγωναν το αίμα»: ήταν η λίστα που προέκυπτε από μια μακροσκελή έκθεση ομάδας επιστημόνων για τα παρ' ολίγον πυρηνικά ατυχήματα των ΗΠΑ, το 2010. Η έκθεση της μη κρατικής, μη κερδοσκοπικής Ενωσης Επαγρυπνούντων Επιστημόνων (Union of Concerned Scientists - UCS) είχε συνταχθεί και δημοσιοποιηθεί πριν από τον σεισμό της Ιαπωνίας αλλά -όπως συνήθως- ήταν πολύ... σημαντική για να βρεθεί στα πρωτοσέλιδα. Η ιαπωνική τραγωδία, όμως, και η βιασύνη του Ομπάμα να «μπαλώσει» την ανησυχία της αμερικανικής κοινωνίας για τις δικές της πυρηνικές ωρολογιακές βόμβες ανέδειξαν στην επικαιρότητα την έκθεση της UCS.
Μια έκθεση που δεν αποκαλύπτει μόνο το διαρκή και θανάσιμο κίνδυνο στον οποίο βρίσκεται εκτεθειμένη η αμερικανική κοινωνία, καθώς πολλοί από τους 104 αντιδραστήρες βρίσκονται στα προάστια μεγάλων πόλεων ή έχουν υπερβεί τα όρια ασφαλούς λειτουργίας τους, αλλά και το παρασκήνιο της κερδοσκοπικής απληστίας των ενεργειακών κολοσσών.
«Η κατάσταση θυμίζει παρτίδα ρουλέτας» αναφέρει σε δήλωσή του ο Ντέιβιντ Λοχμπάουμ, ο άνθρωπος που συντόνισε τη σύνταξη της έκθεσης ως διευθυντής της UCS, επισημαίνοντας ότι και οι 14 επικίνδυνες καταστάσεις «θα είχαν αποφευχθεί αν είχαν διορθωθεί έγκαιρα οι επιπλοκές».
Στη λίστα των 14 near-misses καταχωρίζονται 12 αμερικανικές πολιτείες που είχαν την εύνοια της τύχης χωρίς να το ξέρουν: το Αρκάνσας, το Ιλινόις, η Β. Καρολίνα, το Μέριλαντ, η Ν. Καρολίνα (με τρία περιστατικά), η Φλόριντα, το Οχάιο, η Καλιφόρνια, η Αλαμπάμα, η Νεμπράσκα, η Βιρτζίνια και το Κάνσας. Στα 4 από τα 14 επεισόδια, οι αντιδραστήρες ανήκαν στην ίδια εταιρεία, την Progress Energy, ενώ η Raleigh, ένας από τους άλλους ενεργειακούς κολοσσούς στη Β. Καρολίνα, ανακοίνωσε κέρδη 142 εκατομμυρίων δολαρίων μόνο για το τέταρτο τρίμηνο του 2010 -στοιχείο που επισημαίνεται στην έκθεση ως απόδειξη ότι υπάρχει η οικονομική δυνατότητα για επισταμένους ελέγχους, που όμως δεν γίνονται. Για τα 13 από τα 14 επεισόδια, οι επιθεωρητές της Επιτροπής Πυρηνικής Διαχείρισης (NRC), της κυβερνητικής υπηρεσίας που ελέγχει τη λειτουργία της πυρηνικής βιομηχανίας, είχαν πραγματοποιήσει ελέγχους χωρίς όμως να διαπιστώσουν «τις ορατές βλάβες» και να διατάξουν επισκευές.
Ετσι, ο συνδυασμός «ανικανότητας και υπεροψίας της NRC γεννά το ερώτημα γιατί όλος αυτός ο στρατός των επιθεωρητών που χρέωσε 6.300 εργατοώρες ελέγχων, δεν επεσήμανε ούτε μία από τις βλάβες».
Το χειρότερο όμως δεν είναι η ασυδοσία της πυρηνικής βιομηχανίας αλλά, η ενθάρρυνσή της από τη διασφαλισμένη διαπλοκή και ατιμωρησία.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου