∆ιαβουκόληση;

Του ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ

Εγώ στο ∆ιαδίκτυο δεν εισέρχοµαι και ως εκ τούτου δεν υπάρχει. Μαθαίνω όµως πως οργιάζουν τα υβριστικά σχόλια στη διαβούλευση που αναφέρεται στασχέδια του υπουργείου Πολιτισµού για τις επιχορηγήσεις του θεάτρου.  

Ανίδεοι και απληροφόρητοι χρήστες αυτής της κοινής επικοινωνίας (µε όλες τις σηµασίες που έχει στη γλώσσα µας η κοινή) αντιλαµβάνονται τάχα πως η επιχορήγηση στο θέατρο είναι µια ευκαιρία κάποιοι να τα τσεπώσουν. Ως αγράµµατοι µέσοι έλληνες αγνοούν πως η ενίσχυση των τεχνών είναι συνταγµατική επιταγή αλλά και αγνοούν πως οι επιχορηγήσεις προς το θέατρο εκτός από τη µέριµνα του κράτους να ενισχυθούν θέατρα που υπηρετούν την ποιότητα (σ’ αυτό να γίνει κριτική για τις επιλογές, σαφέστατα και επιτακτικά), αντιµετωπίζεται η ανεργία του κλάδου (αν καταργηθούν οι επιχορηγήσεις και κλείσουν κάποια θέατρα που δεν θέλουν να ευτελίσουν τη δουλειά τους, θα µείνουν άνεργοι πάνω από 500 ηθοποιοί, τεχνικοί, σκηνοθέτες, σκηνογράφοι, χορογράφοι και µεταφραστές, συγγραφείς) και το µόνο κυρίως που προσφέρεται επιστρέφει στο κράτος, αφού το µεγαλύτερο ποσό των επιχορηγήσεων δίδεται για το ΙΚΑ των ηθοποιών, για πνευµατικά δικαιώµατα και τώρα τώρα ΦΠΑ. Ετσι γλιτώνει (που δεν θα γλιτώσει σε λίγο!) το κράτος από επιδόµατα ανεργίας. Αφήνω τα ενοίκια που καταβάλλονται σε απίθανους ιδιοκτήτες οι οποίοι βέβαια πληρώνουν φόρο!

Γνωρίζουν οι εµέσσοντες της διαβούλευσης πόσο κοστίζει άραγε η παραγωγή µιας παράστασης µε ένα µόνο σκηνικό, πέντε κοστούµια και τέσσερις ηθοποιούς;

Μήπως πλέον η νεοφυής διαβούλευση είναι µια νέα διαβουκόληση των µαζών;