Ξεχάστε το «θαύμα», πάμε για μετωπική...

Του Κ. ΣΤΟΥΠΑ

To βαθύ κράτος, το απόσταγμα της πελατειακής κομματοκρατίας και συνδικαλιστοκρατίας, που ελέγχει ασφυκτικά το πολιτικό σκηνικό της χώρας, ευελπιστεί σε ένα θαύμα...

Ελπίζει πως την τελευταία στιγμή κάτι θα γίνει και η χρεοκοπία της χώρας θα ξεπεραστεί με μια απόφαση από το εξωτερικό, όπου τα χρέη θα χαριστούν είτε με ευρωομόλογα, είτε με «κούρεμα» και θα ζήσουν αυτοί (οι ξένοι δανειστές) καλά και εμείς καλύτερα.

Έχουμε να κάνουμε με δυο γενιές πολιτικών και παρατρεχάμενων στους οποίους έχει γίνει «λοβοτομή» και αντιλαμβάνονται την πολιτική μόνο σαν ρουσφέτι και διαγωνισμό ατάκας μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες...

Πάνω στην απουσία στοιχειώδους εμπειρίας διαχείρισης ακόμη και περιπτέρου της γειτονιάς, έχει επικαθίσει μια γενική θολούρα με μαρξιστοσοσιαλιστική ή λαϊκό δεξιά ομοιοκαταληξία που δεν είναι τίποτε άλλο παρά άλλοθι...

Όλο αυτό το σύμφυρμα εδράζεται στο δούναι και λαβείν με ένα πελατειακό και διεφθαρμένο μηχανισμό. Επαγγελματικές συντεχνίες, παρασιτικό δημόσιο, διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες που έχουν μάθει να κερδίζουν μόνο από τα δημόσια δάνεια που μοιράζονται με διεφθαρμένους πολιτικούς και στελέχη του δημοσίου.

Αυτή είναι η Ελλάδα που έφτασε στη χρεοκοπία, μην ψάχνετε συνωμοσίες και ξένα κέντρα, κανείς δεν νοιάζεται για μας όσο δεν έχουμε κάτι για το οποίο καίγονται...

Το βαθύ κράτος και οι ασπάλακες των συντεχνιών πιστεύουν πως θα γίνει κάποιο θαύμα και τα περί χρεοκοπίας θα αποδειχτούν σαν ένας εφιάλτης.

Όσο συνεχίζουν να το πιστεύουν αυτό τόσο πιο κοντά πλησιάζουμε στην μετωπική και με την πραγματικότητα και την κατάρρευση.

Η έξοδος από την κρίση περνά από τον αφανισμό όλων των παραπάνω που συνιστούν το παρασιτικό μόρφωμα που οδήγησε στη χρεοκοπία. Το πρόβλημα της χώρας θα αρχίσει να διευθετείται όταν αντί για δημοσιονομικό έλλειμμα δημιουργήσουμε πλεόνασμα με προοπτική μακροπρόθεσμης διατήρησης. Όταν οι εξαγωγές των 16 δισ. θα υπερσκελίσουν τις εισαγωγές των 44 δισ. ευρώ και εξαφανιστεί το 24 δισ. έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών...

Όλα αυτά δεν μπορούν να συμβούν όσο στην πολιτική κυριαρχούν οι Μαυρογιαλούροι του πελατειακού κράτους που μαζί με τους πελάτες τους δεν αφήνουν δίφραγκο να πέσει κάτω ή να πάει σε παραγωγικές δραστηριότητες.

Η γοητεία της δραχμής

Λένε πως στην πολιτική, για τη σοβαρότητα μιας πρότασης, πριν την πρόταση καθεαυτή κοίτα ποιος την κάνει και πως τα πήγαν οι άλλες που έχει κάνει στο παρελθόν...

Το αστείο της υπόθεσης, της άποψης πως η λύση του προβλήματος είναι η επιστροφή στη δραχμή, είναι πως ηγούνται πρόσωπα που για δεκαετίες προσπαθούσαν να μας πείσουν πως το παραδείσιο μέλλον μας βρισκόταν στο να γίνουμε προτεκτοράτο της σοβιετίας...

Μετά την κατάρρευση της σοβιετίας λόγω ανέχειας και εξαθλίωσης εκεί, αντί να ζητήσουν συγνώμη για την προσπάθεια εξαπάτησης ή έστω τις δικές τους αυταπάτες λόγω βλακείας ή υποταγής στο δόγμα πίστευε και μη ερεύνα του κόμματος εκκλησία, παριστάνουν πως δεν τουςαφορά ο «φόνος» του ιστορικού δυστυχήματος της σοβιετίας ή της Κίνας του Μάο...

Τώρα λόγω κρίσης προσπαθούν να αυξήσουν τα «κουκιά» ποντάροντας στη σύγχυση, την οργή και τις αναμνήσεις της ευημερίας επί δραχμής, επί Παπάγου, Μαρκεζίνη και Χούντας, όταν ο κόσμος είχε σύνορα και η τεχνολογία όρια...

Επιστροφή στη δραχμή σήμερα είναι αδύνατη και αν συνέβαινε θα ήταν καταστροφική για πολλές γενιές. Το σενάριο επιστροφής στη δραχμή κατά τη γνώμη της στήλης παίζει στην περίπτωση μιας παγκόσμιας πολιτικής και οικονομικής κατάρρευσης όπου καθένας θα κοιτούσε να σωθεί σε βάρος των άλλων...

Κάτι τέτοιο δεν είναι ορατό, καθώς δεν υπάρχουν προς το παρόν γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί μεταξύ αξιόλογων δυνάμεων και παγκόσμιων παικτών...

Δεν σας κάνει εντύπωση πως έξι χώρες (οι περισσότερες πρώην σοσιαλιστικές...) που δεν είναι στην Ευρωζώνη ζήτησαν να εφαρμόσουν εθελοντικά την συμφωνία ανταγωνιστικότητας (σύμφωνο Ευρώ) προκειμένου να διατηρήσουν ζωντανή την ελπίδα να τις δεχτούν κάποτε στην ευρωζώνη;

Άσε τα θαύματα, η μάσκα πέταξε...

Δεν υπάρχουν θαύματα, ούτε με δραχμή, ούτε χωρίς αυτή. Η μόνη έξοδος είναι η διάλυση του καρκινώματος που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία. Ένα καρκίνωμα που έχει σαν πυρήνα το κράτος και πλοκάμια τις συντεχνίες, τις παρασιτικές δημόσιες υπηρεσίες και τους διαπλεκόμενους επιχειρηματίες.

Η άποψή μας είναι ότι η χώρα χρειάζεται θεραπεία σοκ για την μεταφορά εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος όχι απλά δεν υπάρχει, αλλά δε υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να δημιουργηθεί.

Οι «μεταρρυθμίσεις» της κυβέρνησης μέχρι τώρα αποσκοπούν στο να ρίξουν στάχτη στα μάτια των δανειστών να εξασφαλίσουν την παράταση μήπως και γίνει κανένα θαύμα...

Το ζήτημα είναι πως όσο καθυστερούμε τόσο πιο επώδυνη θα είναι η διαδικασία.