Τυχοδιωκτικές επεμβάσεις με “ανθρωπιστικά” χρώµατα

(Σκιτσο του Ανδρεα Πετρουλακη απο την Καθημερινη)

Του ΡΟΥΣΣΟΥ ΒΡΑΝΑ

Ενας πόλεµος δίνει πάντα ευκαιρίες σε κάθε λογής ανθρώπους. Και κυρίως στους τυχοδιώκτες.

Κορυφαίοι επικριτές του πολέµου στο Ιράκ συστρατεύονται σήµερα στον βοµβαρδισµό της Λιβύης. Οι ακρότητες του Καντάφι τους δίνουν µια καλή ευκαιρία να «ανανήψουν», επεµβαίνοντας επιτέλους µε τη µεριά των αγγέλων. Ετσι, οι Φιλελεύθεροι ∆ηµοκράτες της Βρετανίας, που περηφανεύονται πως ήταν το µοναδικό βρετανικό κόµµα που αντιτάχθηκε στον πόλεµο στο Ιράκ, συµµετέχουν σήµερα στον πόλεµο της βρετανικής κυβέρνησης στη Λιβύη. Ούτε ένας βουλευτής τους δεν καταψήφισε τον βοµβαρδισµό της. Και από τους Συντηρητικούς, τόλµησε µόνο ένας. Τα ίδια και στη Γαλλία. Σφοδρός πολέµιος του Σαρκοζί, ο Ντοµινίκ ντε Βιλπέν, που ως υπουργός Εξωτερικών είχε καταγγείλει στον ΟΗΕ τον πόλεµο στο Ιράκ,σήµερα δηλώνειπως «σε αυτή τηνπερίπτωση, η Γαλλία ανταποκρίθηκε στα ιδανικά της». Με τόσο τυχοδιωκτισµό, ένας που δεν του άρεσαν ποτέ οι τυχοδιώκτες , ο Μικ Χιουµ, απευθύνει µια έκκληση για αντίσταση σε όλες τις δυτικές επεµβάσεις σε άλλες χώρες. «Οι δυτικές επεµβάσεις, όσο και όπως κι αν χρωµατίζονται αυτές µε “ανθρωπιστικά” χρώµατα, είναι από τη φύση τους αντιδηµοκρατικές και παραβιάζουν το δικαίωµα της αυτοδιάθεσης», γράφει ο βρετανός αρθρογράφος. «Οι επεµβάσεις στη Βοσνία και στο Κοσσυφοπέδιο απέδειξαν πως δεν υπάρχουν “καλοί” πόλεµοι. Και είτε σκοτωθεί είτε εκδιωχθεί ο Καντάφι, η επέµβαση στη Λιβύη θα αποδειχθεί κακή για τους Λίβυους, για την περιοχή και για τον ευρύτερο κόσµο».

Η επέµβαση έχει ήδη εκτρέψει την προσοχή από τον λιβυκό λαό στη ∆ύση, µετατρέποντας µιαν εµφύλια σύγκρουση σε έναν διεθνή πόλεµο. Οι εξεγερµένοι που σήκωσαν το µπαϊράκι τους υποστηρίζοντας ότι οι Λίβυοι µπορούν να αγωνιστούν για τη δηµοκρατία τους χωρίς ξένες επεµβάσεις, γίνονται σήµερα χειροκροτητές ξένων βοµβαρδιστικών, ευτελιζόµενοι σε ικέτες και θεατές του ίδιουτους του αγώνα, παίζοντας το χαρτί του θύµατος µπροστά σε ένα διεθνές ακροατήριο. Ασφαλώς, ο Καντάφι δεν είναι ο µόνος που χρησιµοποιεί ανθρώπινες ασπίδες, λέει ο Μικ Χιουµ. Η δυτική συµµαχία κρύβεται κι αυτή πίσω από τους εξεγερµένους, εκµεταλλευόµενη τον αγώνα τους σε µια προσπάθεια να αποκτήσει το ηθικό κύρος που της λείπει. Η στρατιωτική επέµβαση υποθηκεύει το µέλλον της ευρύτερης αραβικής εξέγερσης, απειλώντας τη δυναµική της. Οσο ο κόσµος παρακολουθεί τις δυτικές βόµβες και τους πυραύλους να πέφτουν στη Λιβύη τόσο παραµένει στο σκοτάδι η αιµατηρή καταστολή των διαδηλώσεων στο Μπαχρέιν και την Υεµένη. Ολα περιστρέφονται σήµερα γύρω από το ποιο θα είναι το επόµενο βήµα της ∆ύσης. Και οι αραβικοί λαοί κινδυνεύουν να χάσουν τις τύχες τους µέσα από τα ίδια τους τα χέρια.

Η δηµοκρατία δεν είναι ένα δώρο που χαρίζεται. Μπορεί να ξεπροβάλει µέσα από την κάννη του όπλου ενός εξεγερµένου, αλλά δεν θα µπορούσε ποτέ να προέλθει από ένα αεροπλάνο ή ένα υποβρύχιο του ΝΑΤΟ.