Η ΔΕΗ τιμή δεν έχει;

Tου Πασχου Μανδραβελη

Για να συμφωνήσουμε με την κ. Τίνα Μπιρμπίλη, ότι «η αξία της ΔΕΗ, όπως αποτιμάται χρηματιστηριακά, είναι χαμηλή» (συνέντευξη «Τα Νέα 28.3.2011), πρέπει να μας δώσει το μέτρο σύγκρισης. Είναι χαμηλή σε σχέση με άλλες ομοειδείς επιχειρήσεις του ευρωπαϊκού Νότου που έχουν παραπλήσια χαρακτηριστικά με τη ΔΕΗ; Είναι χαμηλή σε σχέση με την εποχή της φούσκας του χρηματιστηρίου, τότε που και οι «Γενικές Αποθήκες Α. Ε.» πουλιόνταν χρυσάφι; Ή είναι χαμηλή διότι έτσι μας κάπνισε και «με τον παρά μας και τη μαγκιά μας» μπορούμε να περιμένουμε μέχρι η τιμή να γίνει υψηλή; Και πού αποτιμά η κυβέρνηση το υψηλόν της τιμής της μετοχής της ΔΕΗ; Στα είκοσι ευρώ; Στα τριάντα; Στα χίλια; Εκτός αν η τιμή της μετοχής της ΔΕΗ τιμή δεν έχει...

Κυκλοφορεί ευρέως στους κυβερνητικούς κύκλους η άποψη ότι τώρα δεν είναι η ώρα για αποκρατικοποιήσεις. Οι τιμές των εισηγμένων, λένε, είναι χαμηλά και δεν συμφέρει. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι στους ίδιους κύκλους ποτέ δεν ήταν η ώρα για αποκρατικοποιήσεις. Ακόμη και όταν η μετοχή της ΔΕΗ ήταν σε τριπλάσια από τη σημερινή τιμή. Και αυτό δεν αφορά μόνο τη ΔΕΗ. Οσοι θυμούνται την «εποποιία της Ολυμπιακής» και ανατρέξουν στις σχετικές ανακοινώσεις θα δουν ότι και για τον «εθνικό μας αερομεταφορέα» ποτέ δεν είχε φτάσει η ώρα για να αποκρατικοποιηθεί. Τη μια τη χρειάζονταν τα νησιά μας, την άλλη συνέβαλε στην ανάπτυξη της χώρας (με τα γνωστά αποτελέσματα), την άλλη ήταν αναγκαία στην περίπτωση που γινόταν... πόλεμος με τους Τούρκους. Η «Ολυμπιακή» έβαζε τον προϋπολογισμό 500 εκατομμύρια μέσα και μέχρι να συζητήσουμε «πότε θα ’ρθει εκείνη η ώρα η στερνή», φόρτωσε δημόσιο χρέος με πάνω από 10 δισ. Αυτά είναι κάποια από τα δισεκατομμύρια που καλούμαστε να πληρώσουμε σήμερα.

Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι είχαμε τον «παρά μας» (η μαγκιά δεν έλειψε ποτέ απ’ αυτόν τον τόπο) για να περιμένουμε την ανάπτυξη, ώστε να ανεβεί η τιμή της ΔΕΗ και να τη μοσχοπουλήσουμε. Το ερώτημα είναι πώς θα έρθει η ανάπτυξη. Κάνοντας μητροπολιτικό πάρκο το Ελληνικό; Θα έρχονται μιλιούνια ξένων για να θαυμάζουν τη χλωρίδα του πάρκου και θα αφήνουν από ένα δεκάευρω στον δήμαρχο Ελληνικού, ο οποίος δεν θέλει να αξιοποιηθεί ούτε ένα στρέμμα; Προτείνονται ισοδύναμα μέτρα για να αποφευχθεί η ιδιωτικοποίηση των Δημοσίων Επιχειρήσεων; Υπάρχουν από κάπου αλλού λεφτά για τις ζημιές που θα παρουσιάσει η ΔΕΗ μόλις αρχίσει να πληρώνει τα δικαιώματα ρύπων; Ή θα συνεχίσουμε να μιλάμε γενικώς και φλου περί ανάπτυξης;

Το πρόβλημα είναι ότι για να έρθει η ανάπτυξη, που θα σηκώσει τη χρηματιστηριακή τιμή της ΔΕΗ, πρέπει να γίνουν επενδύσεις. Για να γίνουν επενδύσεις πρέπει να ξεφύγουμε από τα σύνδρομα περί γης, στρατηγικών επιχειρήσεων και ιδιωτικοποιήσεων. Δεν πρόκειται κανείς να επενδύσει στη συλλογή βρούβας στην Ανω Αγουλινίτσα. Πιθανότατα θα επενδύσει στον ΟΠΑΠ και το κράτος θα φορολογήσει γενναία -όπως πρέπει δηλαδή- τα κέρδη.

Η ΔΕΗ είναι δύο πράγματα. Το δίκτυο (το οποίο ως μονοπώλιο πρέπει να παραμείνει στον έλεγχο του κράτους) και οι ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες με τις οποίες μπορεί να δημιουργηθεί ανταγωνισμός. Οι τελευταίες -όσο κι αν φωνάζει η ΓΕΝΟΠ- πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν. Για το καλό του τόπου και των πολιτών που στενάζουν από τα χρέη.