Του Γιωργου Γεωργακοπουλου
Αν και κάθε χώρα που αντιμετωπίζει πρόβλημα χουλιγκανισμού έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες, όλοι όσοι αναζητούν λύσεις σχετικά έχουν ως σημείο αναφοράς τα δρακόντεια μέτρα που επιτυχώς εφάρμοσε η Βρετανία και άλλαξε την εικόνα των γηπέδων της από τα μέσα της δεκαετίας του 1980.
Ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι με τον χουλιγκανισμό στην Αγγλία μετά από σειρά περιστατικών και αποκορύφωμα τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1985 στο Χέιζελ των Βρυξελλών, όταν 39 οπαδοί της Γιουβέντους σκοτώθηκαν κατόπιν επίθεσης οπαδών της Λίβερπουλ.
Η πρωθυπουργός της Βρετανίας τότε, Μάργκαρετ Θάτσερ, συγκάλεσε αυτό που αποκάλεσε «πολεμικό συμβούλιο» για την αντιμετώπιση της βίας στα γήπεδα και προέβη σε μια σειρά ανακοινώσεων που σάρωσαν τη λειτουργία του αγγλικού ποδοσφαίρου.
Τα βασικότερα μέτρα που ανακοινώθηκαν προέβλεπαν πολύ αυστηρές ποινές φυλάκισης για όποιον συλλαμβανόταν να έχει συμμετοχή σε πράξεις βίας στα γήπεδα (πράγμα που έκανε τη διαφορά, διότι εφαρμόστηκε πραγματικά από τις δυνάμεις επιβολής τάξης), και επέβαλε αυτοβούλως επιπλέον ποινή αποκλεισμού στις αγγλικές ομάδες από την Ευρώπη ώσπου να βελτιώσουν το πρόσωπο που έδειχνε η Βρετανία διεθνώς πριν την εκπροσωπήσουν ξανά.
Νέα μέτρα προστέθηκαν μετά την τραγωδία του γηπέδου Χίλσμπορο στο Σέφιλντ το 1989 με 96 νεκρούς, που δεν έγινε λόγω επεισοδίων, αλλά αποτέλεσε τον καταλύτη για την καλύτερη οργάνωση των βρετανικών γηπέδων. Ετσι καθιερώθηκε ο αυστηρότατος έλεγχος των φιλάθλων, ενώ έγιναν δραστικές αλλαγές σε πάρα πολλά γήπεδα ώστε να γίνουν μόνο για καθήμενους και να ελέγχονται καλύτερα από την αστυνομία και τους υπευθύνους ασφαλείας, που πλέον προσλάμβαναν οι σύλλογοι. Η κυβέρνηση παρείχε κονδύλια για την ανοικοδόμηση ή βελτίωση 27 γηπέδων ανά την Αγγλία!
Συνέπεια της αλλαγής της κατάστασης στα αγγλικά γήπεδα ήταν να μη βρίσκουν χώρο έκφρασης τα κοινωνικά αποβράσματα που δρούσαν στις εξέδρες με την ανωνυμία του πλήθους, κι έτσι αναζήτησαν ευκαιρίες σε γήπεδα εκτός Βρετανίας, με χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις τα παιχνίδια της Εθνικής Αγγλίας, αλλά και αγώνες συλλόγων σε ευρωπαϊκά κύπελλα.
Το 2000, ύστερα από τα ανδραγαθήματα Αγγλων χούλιγκαν στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα σε Βέλγιο και Ολλανδία, άρχισε αναλυτική καταγραφή των ταραξιών ώστε να τους απαγορεύεται η έξοδος από τη χώρα και η παρακολούθηση αγώνων και εντός Βρετανίας.
Ο νόμος που πέρασε τότε επιτρέπει στην αστυνομία να συλλαμβάνει όποιον θεωρείται ότι μπορεί να πηγαίνει στο εξωτερικό ώστε να προκαλέσει επεισόδια, με παράλληλη κατάσχεση του διαβατηρίου του έως και πέντε μέρες πριν από παιχνίδι της Εθνικής Αγγλίας εκτός συνόρων. Κάθε ύποπτος περνάει μετά από δίκη και απειλείται με αποκλεισμό από την παρακολούθηση εκτός έδρας αγώνων μέχρι και 10 χρόνια.
Ολα αυτά δεν σημαίνουν ότι έχουν σταματήσει εντελώς τα φαινόμενα βίας στα αγγλικά γήπεδα, και η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία πέντε χρόνια έχουν αρχίσει πάλι να αυξάνονται κυρίως σε έδρες και πόλεις λιγότερο δημοφιλών ομάδων, που όμως έχουν ορκισμένους υποστηρικτές. Μόλις την περασμένη Κυριακή η κεντρική Αγγλία στέναξε από τις συγκρούσεις οπαδών της Γουλβς και της Γουέστ Μπρομ, με αρκετούς τραυματίες και ζημιές.
Τα παραδείγματα της Ευρώπης
Πέρα από τους Αγγλους, οι περισσότερες χώρες στην Ευρώπη έχουν λάβει πρωτοβουλίες για να περιορίσουν τη βία στα γήπεδα, με διαφορετικό βαθμό επιτυχίας.
Το σοβαρότερο πρόβλημα τα τελευταία χρόνια το αντιμετώπισε η Ιταλία, που προσπάθησε το 2007 να νομοθετήσει έτσι ώστε τουλάχιστον να περιοριστούν τα φαινόμενα βίας, χωρίς πάντως μεγάλη επιτυχία. Ουσιαστικά απαγορεύτηκαν οι μετακινήσεις οπαδών για συγκεκριμένα παιχνίδια και άλλαξαν δραματικά οι προδιαγραφές ασφαλείας στα γήπεδα ώστε να ελέγχονται καλύτερα οι ταραξίες.
Στη Γαλλία ακολούθησαν την περασμένη δεκαετία το βρετανικό παράδειγμα και υποχρέωσαν τους οπαδούς που καταδικάστηκαν για χουλιγκανισμό να παρουσιάζονται στα αστυνομικά τμήματα όταν παίζει η ομάδα τους, ενώ ουσιαστικός περιορισμός της βίας σημειώθηκε υπό την απειλή διάλυσης των συνδέσμων οπαδών, κάτι που συνέβη για επτά από αυτούς πέρυσι.
Περισσότερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το μέτρο στην Ελβετία, όπου από το 2007 κάθε ομάδα που στέλνει οπαδούς της σε εκτός έδρας αγώνα οφείλει να στέλνει εκπρόσωπό της να τους συνοδεύει και να τους εποπτεύει, καταγράφοντας τα στοιχεία κάθε οπαδού και κάθε βίαιο περιστατικό που τυχόν προκύψει.
Συνέπεια των μέτρων είναι στις περισσότερες χώρες να έχουν καταφέρει να περιορίσουν τα επεισόδια εντός των γηπέδων, αν και αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν ηρεμήσει τα πράγματα και εκτός γηπέδων. Αντίθετα, στα Βαλκάνια η κατάσταση παραμένει γενικώς εκτός ελέγχου.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου