Οπου τολμούν οι αετοί

Τις μέρες που στο Ισραήλ γιόρταζαν τη γιορτή της Χανουκά, τη νίκη των Εβραίων κατά των Σελευκιδών, των οποίων η δυναστεία ξεκίνησε από στρατηγό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Ελληνες στρατιωτικοί προσγειώνονταν σε ισραηλινό αεροδρόμιο, αυτή τη φορά για να πολεμήσουν ως σύμμαχοι, εναντίον της φονικής φωτιάς που εκτός από τα δάση στη Χάιφα, κατασπάραξε 41 ανθρώπινες ζωές.

Τα φτερά των ελληνικών πυροσβεστικών αεροσκαφών ήταν τα πρώτα που έκαναν την εμφάνισή τους τις πρώτες μέρες του Δεκεμβρίου πάνω από ουρανό της Χάιφα και ρίχτηκαν στη μάχη. Χιλιάδες Ισραηλινοί, εγκλωβισμένοι στα σπίτια τους, είχαν καρφώσει τα μάτια τους στον ουρανό και πανηγύριζαν όταν έβλεπαν τη νικηφόρα μάχη που έδιναν τα αεροσκάφη με τις φωτιές, αναπτερώνοντας τις ελπίδες του κόσμου για σωτηρία της περιουσίας τους.

«Είναι ειρωνεία της τύχης που συνέπεσαν οι μέρες αυτές με τη γιορτή της Χανουκά, τη νίκη δηλαδή των Εβραίων κατά των Ελλήνων», λέει ο υποσμηναγός Νικόλαος Παπαδόπουλος, από τους πρώτους Ελληνες αεροπόρους που έφθασαν νύχτα στο Ισραήλ για να δώσουν τη μάχη. Πήγε με την ομάδα των τεχνικών που αναχώρησε, όταν πήραν σήμα ότι η χώρα μας ανέλαβε να συνδράμει το Ισραήλ στην αντιμετώπιση της φωτιάς.

Από την πρώτη κιόλας μέρα έγιναν δεκτοί με θερμές εκδηλώσεις από τους συναδέλφους τους αεροπόρους στο Ισραήλ και όχι μόνο. Στις δώδεκα περίπου το μεσημέρι κι ενώ ήδη το πρώτο αεροσκάφος είχε αρχίσει την κατάσβεση, όσοι βρίσκονταν στην αεροπορική βάση, δέχθηκαν την επίσκεψη του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο οποίος έσφιξε το χέρι των ελληνικών πληρωμάτων, ευχαριστώντας τους θερμά για τη συμβολή τους στη μάχη κατά της φωτιάς που απειλούσε τους πολίτες και τις περιουσίες τους.

«Δεν είχαν ξαναδεί τέτοια καταστροφή, καθώς η τελευταία φωτιά ήταν πριν από είκοσι περίπου χρόνια», επισημαίνει ο υποσμηναγός Νικόλαος Παπαδόπουλος. Λίγο αργότερα φεύγοντας για το ξενοδοχείο τους στη Ναζαρέτ, είδαν πως ο απλός κόσμος ήταν πλήρως ενημερωμένος για τη βοήθεια των Ελλήνων. «Μας ρωτούσαν στο δρόμο από ποιο κράτος είμαστε και όταν τους λέγαμε από την Ελλάδα μας χειροκροτούσαν και μας έσφιγγαν τα χέρια για να μας πούν ευχαριστώ», λένε τα πληρώματα.

Ο απολογισμός της πύρινης λαίλαπας ήταν τραγικός. Τουλάχιστον 41 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, ενώ περισσότεροι από 17.000 εκκένωσαν τα σπίτια τους στο βόρειο Ισραήλ, για να γλιτώσουν από τις φλόγες. Τη μέρα που τα ελληνικά αεροσκάφη ρίχτηκαν στη μάχη με τη φωτιά, γιγαντιαίες φλόγες απειλούσαν να κατασπαράξουν τη Χάιφα, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου, είχε ζητήσει βοήθεια από 16 χώρες. Η ελληνική αεροπορία ήταν η πρώτη που έφθασε και γνώρισε μεγάλη δημοσιότητα η άφιξή της.

Η αποστολή ανατέθηκε στην 383 ΜΕΕΑ η οποία ανέλαβε να σχεδιάσει και να εκτελέσει την αποστολή έχοντας στη διάθεσή της τέσσερα αεροσκάφη CL-415. Τα αεροσκάφη απογειώθηκαν από το αεροδρόμιο Μακεδονία στις 01:10, ξημερώματα Παρασκευής 3 Δεκεμβρίου και μετά από ανεφοδιασμό στη Ρόδο προσγειώθηκαν το πρωί στις 08:25, στην Αεροπορική Βάση Ramat David στο Ισραήλ.

Νωρίτερα, στις 23:35 απογειώθηκε από την Ελευσίνα αεροσκάφος C-130 με προορισμό το αεροδρόμιο Μακεδονία για να παραλάβει 16 Ιπταμένους (εφεδρικά πληρώματα), 10 Τεχνικούς και υλικά υποστήριξης των αεροσκαφών στο Ισραήλ. Το C-130 έφτασε στο Ισραήλ στις 04:50. Tο πρώτο ζευγάρι CL-415 ξεκίνησε την επιχείρηση κατάσβεσης στις 09:10. Την πρώτη ημέρα τα αεροσκάφη εκτέλεσαν οκτώ εξόδους από τις 09:10 έως 17:05.

Το Σάββατο 4 Δεκεμβρίου η ελληνική δύναμη αεροσκαφών αυξήθηκε κατά ένα CL-415 το οποίο προσγειώθηκε στο Ισραήλ στις 23:13. Την ίδια ημέρα, αεροσκάφος C-130 μετέφερε από την 112 ΠΜ (Ελευσίνα) βοήθεια 36 πυροσβεστών για ενίσχυση των επίγειων δυνάμεων κατάσβεσης. Εως και την Κυριακή 5 Δεκεμβρίου, ημέρα όπου η φωτιά τέθηκε υπό έλεγχο, είχαν εκτελεσθεί συνολικά 27 έξοδοι αεροπυρόσβεσης. Τη Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου όλα τα πληρώματα παρέμειναν σε ολοήμερη ετοιμότητα για τον κίνδυνο αναζωπυρώσεων.

Πολλές αναμνήσεις έχει κρατήσει από την επιχείρηση και ο επισμηναγός Αναστάσιος Τοπάλογλου, ο οποίος είναι διοικητής σμήνους. «Μας κάλεσαν από τη Μονάδα Πέμπτη απόγευμα», θυμάται,« για να σχεδιάσουμε και να εκτελέσουμε άμεσα την αποστολή. Μπήκαμε στη Μονάδα περίπου στις επτά το απόγευμα και μέχρι τις εννέα το βράδυ, με πολύ γρήγορους ρυθμούς ήμασταν έτοιμοι για να φύγουμε». Μάλιστα στα ελληνικά αεροσκάφη δόθηκε η άδεια να προσγειωθούν σε ένα από τα πλέον μάχιμα αεροδρόμια της διάσημης για τις ικανότητές της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας, κάτι που κάνει τους Ελληνες πιλότους να νιώθουν υπερήφανοι. Δεν είναι λίγο να πετάς με τόσο έμπειρους πιλότους που η φήμη τους είναι παγκόσμια.

«Πιλότοι των ισραηλινών μαχητικών πετούσαν μαζί μας, προκειμένου να αποκτήσουν εμπειρία, αφού η χώρα τους δεν διαθέτει πυροσβεστικά αεροσκάφη», σημειώνει ο Αναστάσιος Τοπάλογλου. Η επαφή των πιλότων με μια τέτοιου είδους οργανωμένη πολεμική αεροπορία, μένει σίγουρα αξέχαστη για τους επαγγελματίες, οι οποίοι αντάλλαξαν όπως συνηθίζεται και τα εμβλήματα των δυο μονάδων. Ο Αν. Τοπάλογλου λέει ότι δεν πρόκειται να ξεχάσει τη στιγμή που ο Σιμόν Πέρες του έσφιξε το χέρι, αλλά ούτε τη διάθεση των απλών πολιτών να τους φιλοξενήσουν. «Οπου μας έβρισκαν έσπευδαν να μας κεράσουν ένα καφέ, να πουν δυο λόγια μαζί μας και να βγάλουμε φωτογραφίες».

EΘΝΟΣ