Η αφανής δημόσια περιουσία...

Tης Τασουλας Καραϊσκακη

Μόνο στην έσχατη ανάγκη το ελληνικό κράτος θυμάται την περιουσία του, ή καλύτερα ό, τι απέμεινε από αυτήν... Και βέβαια, είναι πολύ δύσκολο να ανακαλύψει τα θαμμένα διαμάντια. Ούτε γνωρίζει το επακριβές μέγεθος και την αληθινή αξία των κτημάτων του, αφού ποτέ δεν τα προστάτευσε. Τα εγκατέλειψε βορά στα νύχια των καταπατητών και σπάνια τα διεκδίκησε.  

Από καταβολής ελληνικού κράτους· από τότε που τα παλιά οθωμανικά τσιφλίκια, στα χέρια επιτήδειων, έγιναν από μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες, χιλιάδες στρέμματα, έως και σήμερα. 

Είναι χαρακτηριστική η στάση της πολιτείας απέναντι σε ό, τι απέμεινε από το λεγόμενο κτήμα Καραπάνου στη Γλυφάδα. Το 1890 ο βουλευτής και στη συνέχεια υπουργός Κων. Καραπάνος είχε 800 στρέμματα στους Ανω και Κάτω Τράχωνες (σημερινό Ανω Καλαμάκι και τμήμα της Αργυρούπολης και του Εληνικού). Στον γιο του άφησε μια έκταση, η οποία όταν άρχισε το 1920 να κατατμείται και να πωλείται ήταν 36.000 στρέμματα, πλέον στη θέση της σημερινής Γλυφάδας. Από το κτήμα Καραπάνου εκτός σχεδίου έχουν απομείνει 11.000 στρέμματα δημόσιας δασικής έκτασης. Ως «μνημείο αναλγησίας» μουχλιάζει, μη αποδεκτή, στα συρτάρια του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης η γνωμοδότηση (11/12/2000) του Μικτού Γνωμοδοτικού Συμβουλίου (απαρτίζεται από το Αναθεωρητικό Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δασών και το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Δημοσίων Κτημάτων), ότι το κτήμα Καραπάνου είναι δημόσια γη και το Δημόσιο πρέπει να προβάλει δικαιώματα κυριότητας σε κάθε εκτός σχεδίου αδόμητη έκταση. Επίσης σιγήν ιχθύος είχαν τηρήσει τα υπουργεία Γεωργίας, ΥΠΕΧΩΔΕ, Οικονομικών, Δικαιοσύνης, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους μπροστά στο πόρισμα - φωτιά του τότε προϊσταμένου της Εισαγγελίας Πρωτοδικών (και νυν προϊσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών) κ. Ιω. Σακελλάκου, που αποκάλυπτε όλο το κομπολόι των παλαιών και πρόσφατων ψευδομεταβιβάσεων. 

Ανάλογες περιπτώσεις είναι τα κτήματα Νάστου, Βεΐκου, Καπράλου, Βερδή κ. ά. Από αυτούς το κράτος ποτέ δεν διεκδίκησε σθεναρά πίσω τη γη του. Ισως γιατί κάποιες από τις εναπομείνασες εκτάσεις «ανήκουν» σε ισχυρά πρόσωπα... Μήπως η δημόσια περιουσία αποτελεί το αντάλλαγμα για τη διατήρηση ορισμένων από τους ιθύνοντες (όλων των κυβερνήσεων) στην εξουσία;

Από τα 3,5 εκατ. στρέμματα δημόσιας γης (παλαιότερες αναφορές έκαναν λόγο για 20 εκατ. στρέμματα) μόνο τα 245.000 (7.741 κτήματα) είναι ελεύθερα και αξιοποιήσιμα, σύμφωνα με στοιχεία του υπ. Οικονομικών. Δηλαδή, από τα 97.029 κτήματα συνολικά (71.000 διαχειρίζεται το υπ. Οικονομικών και τα υπόλοιπα τα υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης, Εθνικής Αμυνας και η Εταιρεία Τουριστικών Ακινήτων) τα 89.288 είναι καταπατημένα, παραχωρημένα, αμφίβολα, άγνωστα. 

Είναι τόσο μεγάλη η χωροταξική και πολεοδομική αταξία, που αποτελεί αληθινό άθλο η εξεύρεση 100 «καθαρών» μεγάλων κτημάτων που αξιοποιούμενα, μαζί με 598 νησιά, θα αποφέρουν στο κράτος τα πολυπόθητα 50 δισ. ευρώ. Επαίσχυντο για το κράτος, να παραμένει μόνο αυτό ως ζητούμενο. Και όχι η διεκδίκηση, κατοχύρωση, προστασία των υπόλοιπων 96.000 δημόσιων κτημάτων, ο κύριος «κορμός» της γης του, που αφήνεται να καταφαγωθεί άδηλα, σιωπηλά.