Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ
ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ όσων έγραφα χθες για τουςκαταληψίες της Νοµικής, ένας αναγνώστης µου κοινοποίησε την εξής απορία:
«ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ δεν µπορώ να καταλάβω την πρόταση του κ. Πρύτανη του Πανεπιστηµίου Αθηνών για την αντιµετώπιση του προβλήµατος της κατάληψης της Νοµικής: την έκκλησή του προς το υπουργείο Εσωτερικών να λύσει εδώ και τώρα τα θέµατα της µεταναστευτικής πολιτικής.
ΔΗΛΑΔΗ, αν αύριο καταλάβουν τη Νοµική οι φαρµακοποιοί ή οι σιδηροδροµικοί τι θα κάνει ο κ. Πρύτανης; Θα ζητήσει από την κυβέρνηση να λύσει τοθέµα του ωραρίου τωνφαρµακείων και της αναδιάρθρωσης του ΟΣΕ;».
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να προσθέσω τίποταστην απορία του αγαπητού αναγνώστη. Θυµήθηκα, όµως, το εξής.
ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΠΟΛΛΕΣ δεκαετίες είχα δει ένα γουέστερν µε (αν δεν απατώµαι) τον Γκάρι Κούπερ.
ΕΝΑΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΟΣ πιστολέρο φτάνει σε ένα χωριότο οποίο εξουσιάζεται από µια συµµορία παρανόµων. Ο πρωταγωνιστής έρχεται σε σύγκρουση µε τη συµµορία αλλά βλέπει µε έκπληξη ότι οι κάτοικοι του χωριού τον αντιµετωπίζουν αδιάφορα, αν όχι εχθρικά. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να καταλάβει πώς τον αφήνουν µόνο του σε αυτήν τη σύγκρουση, η οποία σε τελευταία ανάλυση αφορά την εφαρµογή του νόµου και την ανάκτηση της αξιοπρέπειάς τους.
ΤΗΝ ΕΞΗΓΗΣΗ δίνει ο δηµοσιογράφος της τοπικής εφηµερίδας, ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ. Τώρα ήλθες. Αύριο µπορεί να φύγεις. Εµείς ζούσαµε µαζί τους. Και θα πρέπει να ζήσουµε πάλι µαζί τους όταν θα έχεις φύγει.
ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, στο χωριό του Φαρ Ουέστ τοπρωταρχικό ζητούµενο δεν ήταν ο νόµος και η ανοµία, το δίκιο και το άδικο, αλλά οι συνθήκες συµβίωσης. Ακόµη και µε µια συµµορία...
ΤΟ ΙΔΙΟ, πιστεύω, σκέφτεται και ο Πρύτανης. Οχι ποιο είναι το σωστό, το δίκαιο, το νόµιµο ή το επιβεβληµένο. Αλλά πώς θα µπορέσει να επιβιώσει στον µικρόκοσµό του όταν τα φώτα της δηµοσιότητας στραφούν σε άλλες κατευθύνσεις.
ΠΩΣ, ΔΗΛΑΔΗ, οι ευαίσθητοι υποστηρικτές του ασύλου δεν θα του κτίσουν το γραφείο, δεν θα τον πλακώσουν στο ξύλο, δεν θα τον γιαουρτώσουν, δεν θα του µαυρίσουν τη ζωή.Και πώς (κατά προτίµηση) θα τον ξαναψηφίσουν για Πρύτανη και την επόµενη φορά.
ΔΙΟΤΙ Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ του Πρύτανη προϋποθέτει τη συµβίωσήτου µε λογιών λογιών συµµορίες µέσααπό συναλλαγές, προσχήµατα, κοροϊδίες, συµβιβασµούς, ακόµη και απλές ανοησίες όπως αυτή µε τη µεταναστευτική πολιτική.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ, όποιος νοµίζει ότι ένας Πρύτανης είναι µε τον νόµο ή µε την κοινωνία κάνει λάθος. Ο Πρύτανης είναι µε την ησυχία του. Κι ας καταλάβουν τη Νοµική όχι αφρικανοί λαθροµετανάστες αλλά και εξωγήινοι δουλέµποροι.
jpretenteris@dolnet.gr
ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου