ΒΕΛΓΙΟ: Οι μπελάδες με τη Φλάνδρα

The Economist

Κρίμα τα βιβλία του Πανεπιστημίου της Λουβέν, έδρας της γνώσης από το 1425. Ο Ερασμος δίδαξε σ’ αυτό το πανεπιστήμιο. Ο Μερκάτορ, ο Φλαμανδός χαρτογράφος, ο οποίος σχεδίασε τον κόσμο, έμαθε εκεί μαθηματικά. Αλλά πέρα από τον πνευματικό αναβρασμό, το Πανεπιστήμιο της Λουβέν έγινε γνωστό εξ αιτίας πολιτιστικών βανδαλισμών. Η βιβλιοθήκη του παραδόθηκε στην πυρά από τους Γερμανούς κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ξαναχτίστηκε και πυρπολήθηκε ξανά στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το 1968, ωστόσο, ήταν οι ίδιοι οι Βέλγοι οι οποίοι διαίρεσαν στα δύο τη συλλογή των βιβλίων στη διάρκεια των γλωσσικών τους πολέμων. Τα 1,6 εκατ. βιβλία της βιβλιοθήκης μοιράστηκαν μεταξύ των Φλαμανδών φοιτητών της Λουβέν και της γαλλόφωνης Βαλλονίας. Το σχίσμα του 1968 δίχασε την Καθολική Εκκλησία (αμφότερα τα πανεπιστήμια είναι καθολικά) και έριξε την κυβέρνηση. Το Συντηρητικό Καθολικό Κόμμα του Βελγίου διασπάστηκε μεταξύ γαλλόφωνων και Φλαμανδών.

Ακυβέρνητη ομοσπονδία

Η βελγική πολιτική έγινε φυλετική, με κάθε κόμμα να προωθεί τη δική του γλωσσική ατζέντα. Με τον καιρό, αυτές οι διαμάχες μετέτρεψαν το Βέλγιο σε μια σχεδόν ακυβέρνητη ομοσπονδία. Το βελγικό κράτος έγινε ένα κούφιο καβούκι, με μια όχι και τόσο αγαπητή σημαία και έναν έρημο μονάρχη, τον Αλβέρτο Β΄, που θα μπορούσε να καταλήξει ως ο τελευταίος βασιλιάς του Βελγίου - πράγματι ο τελευταίος Βέλγος.

Οι διαπληκτισμοί μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2010 έχουν αφήσει στην εξουσία μια υπηρεσιακή κυβέρνηση, η θητεία της οποίας έχει ξεπεράσει τις 230 ημέρες σπάζοντας το ευρωπαϊκό ρεκόρ. Τείνει να σπάσει ακόμη και το ρεκόρ ακυβερνησίας του Ιράκ, που είναι 289 ημέρες. 

Το Βέλγιο βιώνει τη χειρότερη κρίση του την ώρα που η Ε.Ε. και το νόμισμά της αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη πρόκληση. Με την ευρωπαϊκή ενοποίηση ξεπεράστηκε η ιστορική αντιπαλότητα Γαλλίας και Γερμανίας. Στα Βαλκάνια, επουλώθηκαν οι πληγές του γιουγκοσλαβικού πολέμου. Δεν μοιάζουν, όμως, όλα αυτά με μια ρομαντική φάρσα τη στιγμή που το Βέλγιο, ιδρυτικό κράτος της Ε.Ε., βρίσκεται στα πρόθυρα της διάσπασης; Βέβαια, είναι πιο δύσκολο να διαιρέσεις μια πόλη -σαν τις Βρυξέλλες- απ’ ό,τι να διχάσεις ένα πανεπιστήμιο. Ευτυχώς για το Βέλγιο. Και ίσως για την Ευρώπη.