Η κοινωνία της «σάρας και της μάρας»,

Αρθρο εξαιρετικό  του 2007

Γράφει ο Σαράντος Ι. ΚΑΡΓΑΚΟΣ

 Η κοινωνία μας, κινούμενη προς ένα πλανητικό μοντέλο, γίνεται κοινωνία της «σάρας και της μάρας», ήγουν κοινωνία της σαχλαμάρας, σαν τις επιδείξεις μουσικό-πηδηκτικών όρχημάτων τύπου «Γιουροβίζιον». 

Έχουμε ξεφύγει από τον άξονα της ελληνικότητας, πού δεν ήταν σε τίποτα αντίθετος προς την οικουμενικότητα. Απεναντίας, η απόρριψη της ελληνικότητας φέρνει την παρακμή και την έφερε αφάνταστα γρήγορα σε ότι άφορα σε σχέδια και έργα μεγάλης πνοής, πού κινούνται πάνω στην ευθεία μιας γραμμής. Και τούτο είχε κι έχει θλιβερές προεκτάσεις στην άσκηση της εξωτερικής, της εκπαιδευτικής, της πολιτιστικής και φυσικά της οικονομικής μας πολιτικής. Όλα αυτά ακυρώνουν την εθνική ταυτότητα του λαού μας κι έτσι όπως γράφει φίλος πολιτικός αναλυτής κάνουν το λαό ευάλωτο στις σειρήνες της παγκοσμιοποίησης των Sine patria (= άνευ πατρίδος) πολιτών: Και, κατά μία περίεργη «σύμπτωση» οι πάντα κοινές θέσεις των ηγετικών στελεχών των κομμάτων και ύποκομμάτων εξουσίας είναι πάντα σύμφωνες με τις υποδείξεις του αμερικανικού παράγοντα!

Λεν αμφισβητώ την ισχύ του. Και θα ήταν τρέλα ή αγνόηση του. Αμφισβητώ, όμως την πρόσδεση στο άρμα. του υπερατλαντικού κολοσσού την ώρα πού ακολουθεί τη γραμμή του «Τιτανικού». Σήμερα-αύριο μπαίνουν στο πολιτικό παιχνίδι κι άλλες δυνάμεις. Απαιτείται ευελιξία.. Αντί δηλώσεων του τόπου «Είμαστε όλοι Αμερικάνοι», «Είμαι Γαλλίδα» κ.λπ., προτιμώ το «Είμαι 'Έλλην και δεν θεωρώ τίποτα ξένο προς έμενα». 

Φυσικά, δεν πρέπει να θεωρούμε τον κάθε ξένο σαν εχθρό, όταν δεν μας έκανε κανένα κακό, ούτε και φίλο, αν δεν μας έκανε καλό. Συνεπώς, πρέπει να φέρουμε σε προτεραιότητα την Ελλάδα και την ελληνικότητα μας, για να ισορροπήσουμε, να ηρεμήσουμε και να ομονοήσουμε. Έχουμε σχεδόν «αντιλοϊστεί», όπως λέγαμε στη Μάνη. Έχουμε «παραλοϊσει», για να μην πω παραφρονήσει. Ό λαός μας «δείτε ελλεβόρου», του χρειάζεται δηλαδή ελλέβορος, φαρμακευτική βοτάνη, πού οι αρχαίοι έδιναν για τη θεραπεία της τρέλας. Ή Εκκλησία από την άποψη αυτή μπορεί να προσφέρει πολλά. Για παράδειγμα: περί το 1930 εμφανίστηκε στην Αθήνα ένας πλάνης μοναχός πού έμεινε γνωστός με το όνομα Πάτερ Γυμνάσιος. Ο εν λόγω μοναχός πουλούσε ή διένεμε στον πάσχοντα πληθυσμό διάφορα ιαματικά βότανα, αλοιφές, έμπλαστρα κ.ά. Μου έχουν διηγηθεί ότι έσωσε πολλούς από την «μουρλαμάρα». Γι' αυτό φρονώ, έτσι πού γίναμε ένας έρίμουρλος λαός, μόνον ένας Πάτερ Γυμνάσιος μπορεί να μας σώσει. Να σώσει ακόμη και το ....γυμνάσιο πού κι αυτό κινδυνεύει από το μεταρρυθμιστικό μένος υπουργών αμφοτέρων των φύλων και πολυφυλετικών. Τώρα βέβαια κινδυνεύει και το Δημοτικό, αλλά, αν είναι να χαθεί κάποιος, ας χαθεί από μικρός, όπως λέει και το σχετικό «παιδαγωγικό» σλόγκαν.

Πάντως επιζήσαμε και φέτος. «Καήκαμε και ψηθήκαμε σαν τον Τζιτζιφό» πού έλεγε ή γιαγιά Μελπομένη τον παλιό καιρό. (...)  Επιζήσαμε όμως κι ευελπιστώ ότι θα επιζήσουμε και κατά το  νεο έτος, παρά τον επαπειλούμενο «νέο πατριωτισμό», πού ανακάλυψαν οψίμως οι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομματικών σχηματισμών, και τον πλασάρουν όπως οι πλανόδιοι μελαψοί πωλητές τις πατάτες. Μέχρι και τη σημαία θυμήθηκαν πού οι βλαστοί μας χρησιμοποιούν ως προσάναμμα. «Υψώστε το σύμβολο των κοινών μας αγώνων για το μέλλον των παιδιών μας. Την ελληνική σημαία. Τη σημαία μας»! Για να έχουν κάτι να καίνε και τα, μελλοντικά παιδιά! Παιδιά της Ελλάδος παιδιά, πού ομιλούν αψόγως τα αμερικανικά και βαρβαροφώνως τα ελληνικά...

Πάντως ευελπιστώ ότι  θα πάμε καλά. Στη Γερμανία οι γιατροί αφαίρεσαν το άνω μέρος του κρανίου από έναν ασθενή, το έβαλαν σ' ένα ψυγείο μέχρι να του «σάξουν» το μυαλό, μι το ψυγείο χάλασε και το κρανίο μπαγιάτεψε κι έτσι οι γιατροί του έβαλαν νέο κρανίο πλαστικό και επί πλέον του έδωσαν για «μπόνους» και 3.000 ευρώ. Σκεφτείτε τι «μπόνους» δικαιούται ο ελληνικός λαός πού, εκτός από ελαστική συνείδηση, διαθέτει και πλαστικό μυαλό!