Περί Δημοσιογραφίας2: Σωματείο ή Επιμελητήριο?

Γράφει η Φανή Πετραλιά

Μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ

Πότε και πως δημιουργήθηκε η ΕΣΗΕΑ; Το 1914, με αφορμή τον θάνατο ενός φτωχού δημοσιογράφου, τόσο φτωχού που ελλείψει χρημάτων έμενε άταφος επί ημέρες. Οι συνάδελφοί του έκαναν έρανο, τον έθαψαν και μετά την κηδεία μαζεύτηκαν σ’ ένα ξενοδοχείο της Ομόνοιας, όπου υπέγραψαν ένα πρόχειρο πρώτο πρωτόκολλο και την απόφαση για ίδρυση σωματείου που θα διεκδικούσε τα επαγγελματικά τους δικαιώματα.

Μέσα στις δεκαετίες που πέρασαν, πέρασε και η ΕΣΗΕΑ από τα σαράντα κύματα. Έγινε, με τον καιρό, η κλειστή Ένωση των «ολίγων και εκλεκτών», η Ένωση διανοητών, διανοουμένων, αγωνιστών, ιδεολόγων, βολεψάκηδων, πολιτικάντηδων. Έγινε η Ένωση απλών μεροκαματιάρηδων, αλλά και διαπλεκομένων. Προσκάλεσμα συμβιβασμένων αλλά και προπύργιο ελεύθερων, ανιδιοτελών και ηρωικών δημοσιογράφων. Για πολλούς, απλώς και μόνον προθάλαμος για την είσοδο στον ΕΔΟΕΑΠ.

Τώρα η ΕΣΗΕΑ αλλάζει. Γίνεται και σωματείο των ανέργων, των προλετάριων, των φτωχών και κατατρεγμένων εργατών του Τύπου.

Η ΕΣΗΕΑ, όπως πολλά σωματεία, ζει τη δυσκολότερη στιγμή της ιστορίας της. Αντιμέτωπη με το Μέτωπο τρόικας - κυβέρνησης - εργοδοτών, που ζητούν την μέχρι αφανισμού χρεωκοπία της. Αφού αποκτώντας την κατάργηση ή τη δραματική φαλκίδευση των συλλογικών συμβάσεων της στερούν τον κύριο λόγο ύπαρξής της, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Μετατρέποντάς την σ’ ένα είδος αδύναμου Επιμελητηρίου.

ΠΗΓΗ ΑΥΓΗ